Paisaxe industrial de Blaenavon
A Paisaxe industrial de Blaenavon, en Blaenavon e arredores, Torfaen, Gales, inscribiuse como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO en 2000. A Ferrería de Blaenavon, agora un museo, foi un importante centro de produción de ferro utilizando mineral de ferro, carbón e pedra calcaria extraídos localmente. As materias primas e os produtos transportábanse a través de tranvías tirados por cabalos, canles e ferrocarril de vapor. A Paisaxe inclúe monumentos protexidos ou catalogados dos procesos industriais, infraestruturas de transporte, vivendas de traballadores e outros aspectos da industrialización temperá no sur de Gales.
| Paisaxe industrial de Blaenavon | |
|---|---|
 Museo Nacional do Carbón Big Pit | |
  Blaenavon | |
| Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
| País | .svg){kind=small} Reino Unido |
| Localización | Blaenavon, Torfaen, Gales, Reino Unido |
| Tipo | Cultural |
| Criterios | III, IV |
| Inscrición | 2000 (24ª Sesión) |
| Rexión da UNESCO | Europa e América do Norte |
| Identificador | 984 |
Localización editar
A Revolución Industrial en Gran Bretaña baseouse no ferro e o carbón, os principais produtos dos vales do Gales do Sur. A produción de ferro bruto na rexión pasou de 39.600 toneladas en 1796 a 666.000 toneladas en 1852, e o ferro utilizouse para construír ferrocarrís, fábricas e máquinas en todo o mundo.[1] Blaenavon foi un importante centro de minería de carbón e fabricación de ferro no sur de Gales a finais do século XVIII e principios do XIX. A Ferrería de Blaenavon abriuse arredor de 1789 e provocou o desenvolvemento das minas, canteiras e vivendas.[2]
Blaenavon atópase no extremo superior do val de Afon Lwyd en Gales do Sur.[3] O Patrimonio da Humanidade baséase na gran extensión de terreo que a empresa Blaenavon alugou en 1789.[4] O sitio está no bordo nordés do South Wales Coalfield.[5] A zona é un excelente exemplo de paisaxe industrial formada a finais do século XVIII e principios do XIX por actividades de minería e fabricación de ferro.[6] O lugar de 3290 ha. contén a Ferrería de Blaenavon e a mina de carbón Big Pit, rodeada de minas e canteiras, fábricas, vías férreas, canle, vivendas para traballadores e infraestruturas sociais.[3]
Elementos da paisaxe editar
A Ferrería de Blaenavon funcionou de 1789 a 1902. Hoxe hai restos de seis altos fornos, salas de fundición, salas de caldeiras, salas de máquinas, a torre de equilibrio hídrico que se utilizaba para subir e baixar os elevadores e vivendas dos traballadores arredor da Praza Stack. [4] Os restos dos fornos de finais do século XVIII e do XIX están ben conservados. Outros elementos inclúen a torre de equilibrio hídrico de 1839, dúas casas de fundición, fornos en ruínas, a base da enorme cheminea da máquina sopradora, a estrutura de ferro fundido que levaba os altos tubos ata os fornos e as ruínas das vivendas dos obreiros.[3]
O Big Pit foi a última mina de carbón profunda que permaneceu operativa na zona. Os edificios de superficie, os aparellos de bobinado e as obras subterráneas aínda están en excelentes condicións.[3] A mina de carbón Big Pit, agora xestionada por Amgueddfa Cymru – Museum Wales, funcionou desde 1860 ata 1980. Conserváronse os edificios orixinais da cabeceira, incluíndo o marco da cabeza, o motor de bobinado e os baños.[4] O Big Pit Colliery reabriuse como museo en 1983. Os visitantes poden facer un percorrido subterráneo. En 2005 gañou o Premio Gulbenkian ao museo do ano.[7]
Os edificios existentes do primeiro período industrial inclúen Ty-Mawr (Casa Grande) tamén coñecida como Blaenavon House, construída para o mestre do ferro Samuel Hopkins en 1791, as terrazas de vivendas dos traballadores, a Igrexa de San Pedro (1804), a Escola de San Pedro (1816) e o Salón dos Traballadores de Blaenavon (1894).[2] Outros elementos da paisaxe industrial son as minas e canteiras das que se extraeu carbón, mineral de ferro, arxila refractaria e pedra calcaria.[3] Hai vestixios de ferrocarrís tirados por cabalos, túneles e pendentes que se empregaban para levar mineral de ferro, carbón e pedra calcaria ata as ferrerías, e para levar ferro bruto á Garnddyrys Forge. O ferro forxado levábas da forxa a Llanfoist pola canle de Brecknock e Abergavenny para o seu transporte a outras partes de Gran Bretaña e do mundo. Hai paseos e camiños polos que os visitantes poden explorar a paisaxe.[8] Os camiños marcados seguen as vías dos primeiros ferrocarrís do ferro.[5] O Pontypool and Blaenavon Railway foi unha vez unha importante instalación de transporte. O ferrocarril de vapor restaurouse e ten unha estación no centro da cidade.[7]
Importancia editar
Unha área de 33 km² da paisaxe industrial de Blaenavon inscribiuse como Patrimonio da Humanidade en decembro de 2000.[5] Blaenavon foi a primeira "paisaxe cultural" recoñecida no Reino Unido. Gastáronse preto de 40 millóns de libras nos primeiros dez anos.[9] A Paisaxe cumpre dous criterios para ser Patrimonio da Humanidade.
- Criterio (III): Unha ilustración excepcional en forma material da estrutura social e económica da industria do século XIX.
- Criterio (IV): Un exemplo destacado e notablemente completo dunha paisaxe industrial do século XIX.
En 2013, engadíronse á lista as declaracións retrospectivas de Valor Universal Excepcional:
- Evidencia do patrimonio material e inmaterial do desenvolvemento da primeira sociedade industrial.
- Destacada paisaxe relicto dos esforzos combinados da natureza e do home.
- Evidencia da importancia internacional da zona na elaboración do ferro e na minería do carbón a finais do século XVIII e principios do XIX.
- Desenvolvemento dos sistemas de transporte a finais dos séculos XVIII e XIX.[3]
O límite da propiedade, definido pola propiedade histórica do solo, as características paisaxísticas e a exclusión de zonas carentes de autenticidade histórica, inclúe os principais monumentos do asentamento mineiro e siderúrxico, en notable bo estado de conservación, e os restos de minas, canteiras e infraestruturas de transporte. É posible rastrexar o complexo proceso industrial e os seus aspectos sociais no inicio da Revolución Industrial.[10]
Conservación editar
A Paisaxe inclúe 24 monumentos catalogados e 82 edificios clasificados, dos cales os máis importantes son de propiedade pública. No momento da inscrición como Patrimonio da Humanidade moitos dos elementos eran vulnerables pola falta de conservación. Desde entón realizouse un amplo traballo na conservación das ferrerías, Big Pit e outros elementos históricos de Blaenavon e da paisaxe circundante. Hai esforzos continuos para garantir que o novo desenvolvemento non reduza o valor e a aparencia da paisaxe.[3]
O Torfaen County Borough Council, Brecon Beacons National Park Authority e Monmouthshire County Council teñen a responsabilidade legal de planificar partes da paisaxe. Os plans de desenvolvemento destas autoridades teñen como obxectivo protexer o inmoble, que tamén está amparado polas disposicións da Lei de Ordenación do Territorio e Urbanismo (1980) e da Lei de Ordenación (Lei de Edificios e Áreas de Conservación, 1990). O centro da cidade de Blaenavon e Cwmavon son áreas de conservación, e hai unha proposta para facer de Forgeside e Glantorfaen outra área de conservación. En 2008 abriuse un Centro do Patrimonio Mundial para os visitantes. A paisaxe está xestionada pola Asociación de Blaenavon, na que participan varias autoridades, axencias e outros organismos e está dirixida polo Consello Municipal de Torfaen.[3] En xuño de cada ano celébrase o Día do Patrimonio Mundial. Unha análise custo-beneficio do estado do patrimonio mundial demostrou que conseguiu rexenerar a zona.[11]
Os arquitectos Purcell Miller Tritton gañou a Medalla de Ouro para a Arquitectura no National Eisteddfod of Wales de 2008 polo seu traballo sobre o World Heritage Centre para visitantes.[12]
Notas editar
- Referencias
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Galla 2012, p. 304.
- ↑ 7,0 7,1 Sartain 2016.
- ↑ Rodger 2009, p. 30.
- ↑ Rodger 2009, p. 29.
- ↑ "Gold Medal for Architecture". National Eisteddfod of Wales. Arquivado dende o orixinal o 24 de xaneiro de 2021.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Paisaxe industrial de Blaenavon  |
Bibliografía editar
- "Blaenavon Industrial Landscape". Cadw. Arquivado dende o orixinal o 24 April 2016. Consultado o 2016-04-14.
- "Blaenavon Industrial Landscape". UK Local Authority World Heritage Forum. 2013. Arquivado dende o orixinal o 2016-04-24. Consultado o 2016-04-14.
- "Blaenavon Industrial Landscape". UNESCO. Consultado o 2016-04-14.
Creative Commons Attribution 3.0 IGO (CC BY 3.0 IGO) - Barber, Chris (2007). In the Footsteps of Alexander Cordell. Blorenge Books. ISBN 978-1872730127.
- Galla, Amareswar (2012-11-22). "World Heritage: Benefits Beyond Borders". Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-85215-9. Consultado o 2016-04-14.
- Rodger, John (May 2009). "Managing Blaenavon's industrial landscape". Context. IHBC. Arquivado dende o orixinal o 2016-04-26. Consultado o 2016-04-14.
