Otto de Grecia, ou Otto von Wittelsbach (En grego Όθων, Βασιλεύς της Ελλάδος); nado en Salzburgo o 1 de xuño de 1815 e finado en Bamberg o 26 de xullo de 1867. Foi Príncipe da Baviera e logo o primeiro rei da Grecia moderna en 1832 despois do Tratado de Adrianópolis onde a Grecia se tornou independente so a protección das grandes potencias Reino Unido, Francia e Rusia.

Modelo:BiografíaOtto de Grecia

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(de) Otto von Bayern Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(de) Otto Friedrich Ludwig von Bayern Editar o valor en Wikidata
1 de xuño de 1815 Editar o valor en Wikidata
Salzburgo, Austria Editar o valor en Wikidata
Morte26 de xullo de 1867 Editar o valor en Wikidata (52 anos)
Bamberg, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaTheatinerkirche Editar o valor en Wikidata
Rei de Grecia
27 de maio de 1832 – 23 de outubro de 1862 – Xurxo I de Grecia → Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpolítico, monarca Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloPrince of Bavaria (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
FamiliaCasa de Wittelsbach Editar o valor en Wikidata
CónxuxeAmália de Oldemburgo (1836–valor descoñecido) Editar o valor en Wikidata
ParellaJane Digby
Fotini Mauromixali Editar o valor en Wikidata
PaisLuís I de Baviera Editar o valor en Wikidata  e Teresa de Saxe-Hildburghausen Editar o valor en Wikidata
IrmánsMatilde Carolina da Baviera
Aldegunda da Baviera
Hildegarda Luísa da Baviera
Alexandra da Baviera
Leopoldo, príncipe regente da Baviera
Maximiliano II da Baviera
Adalberto Guilherme da Baviera Editar o valor en Wikidata
Premios
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Оттон I)
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Yuzhakov Big Encyclopedia (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1591912 WikiTree: Wittelsbach-162 Find a Grave: 13036213 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Naceu en Salzburgo, Austria, como segundo fillo do rei Lois I de Baviera e Teresa de Saxe-Hildburghausen. Accedeu ao trono grego en 1832, aos 17 anos de idade, cando a conferencia internacional reunida en Londres desde 1827 para lograr acordos sobre Grecia optou por el como monarca. Até 1835 gobernou baixo unha rexencia composta por bávaros, que se virou de contado impopular para os gregos: a "bavarocracia" (Βαυαροκρατία). En marzo de 1844 unha rebelión aberta contra este grupo fixo que o rei prescindise do mesmo definitivamente.

A súa impopularidade medrou por mor do incremento dos impostos e a súa propia relixión (católica). Tamén sumou para a súa mala imaxe o feito de non no ter herdeiros do seu casamento coa duquesa Amelia de Oldemburgo, con quen Otto I casara o 22 de novembro de 1836. A inxerencia nos asuntos gregos das potencias que o coroaran tamén contribuíu a aumentar a xenreira do seu pobo. Desde 1854 e até 1857 os británicos e mailos franceses ocuparon o porto ateniense do Pireo, o que impediu a intervención helénica a favor dos rusos na Guerra de Crimea. A situación do monarca viuse aínda máis comprometida desde 1861, despois de que un estudante tentase asasinar a raíña Amelia.

Exilio e pasamento

editar
 

Otto I abdicou en outubro de 1862, logo de varias tentativas de derrocamento por parte dos seus opositores revolucionarios, e en parte tamén porque as potencias que o sustentaran aconselláranlle renunciar ao poder. El-rei e a raíña refuxiáronse nun barco de guerra británico e regresaron a Baviera, levando canda eles o estandarte real grego que trouxeran en 1832. No seu momento suxeriuse que se Otto e a raíña Amelia tivesen un fillo como posible herdeiro non serían derrocados, pero aínda así, a sucesión real xa estaba establecida na Constitución grega de 1843, e a coroa recaería sobre un dos irmáns máis novos do rei ou os seus descendentes.

Otto morreu no palacio dos antigos bispos de Bamberg, en Baviera, e foi soterrado na igrexa dos teatinos de Múnic. No seu retiro, o ex-monarca de Grecia aínda utilizaba os uniformes tradicionais gregos xurdidos a raíz da revolta cretense (1866-1869). En 1866 Otto fixo importantes doazóns para proporcionarlle armas aos insurxentes de Creta, preocupándose de que esta doazón permanecese en segredo até a súa morte, coa finalidade de evitar causar problemas políticos ao novo rei de Grecia, Xurxo I.

Está xeralmente aceptado pola maior parte dos historiadores que Otto, malia ao seu fracaso na empresa do reinado heleno, amou Grecia como a súa nova patria. O seu fracaso como monarca de Grecia debeuse maiormente a problemas relixiosos e ás intrigas existentes entre os tres grandes poderes. Antes de morrer, Otto fixo constar que querería ser soterrado vestindo o seu propio uniforme grego.