Wikipedia

Ostia Antica

Ostia Antica (Antiga Ostia) é un gran xacemento arqueolóxico, preto da moderna cidade de Ostia, que é a localización do porto da antiga cidade de Roma, a 25 quilómetros ao suroeste de Roma. O nome Ostia (o plural de ostium) deriva do latín os 'boca'. Na desembocadura do río Tíber, Ostia era o porto marítimo de Roma, pero debido á sedimentación o sitio agora atópase a 3 km do mar.[2] O sitio destaca pola excelente conservación dos seus edificios antigos, os magníficos frescos e os impresionantes mosaicos.

Ostia Antica
Praza do mercdo de Ostia Antica
Ostia en Italia
Ostia
Ostia
Coordenadas41°45′21″N 12°17′30″L / 41.75583, -12.29167
TipoAsentamento
Área50 hectáreas (0,50 km2)[1]
Historia
AbandonadoSéculo IX d.C
CulturasAntiga Roma
Notas do sitio
CondiciónRuínas
PropiedadePública
Acceso públicoSi
Sito webwww.ostiaantica.beniculturali.it

Historia editar

Orixes editar

Ostia puido ser a primeira colonia de Roma. Segundo a lenda, Ancus Marcius, o cuarto rei de Roma, foi o primeiro en destruír Ficana, unha antiga cidade que estaba só a 17 km de Roma e tiña un pequeno porto no Tíber, e despois procedeu a establecer a nova colonia 10 km. máis ao oeste e máis preto da costa do mar. Unha inscrición parece confirmar o establecemento do antigo castrum de Ostia no século VII a.C.[3] Os restos arqueolóxicos máis antigos descubertos ata agora remóntanse só ao Século IV a.C.[4] Os edificios máis antigos visibles actualmente son do século III a.C., en particular o Castrum (campamento militar),[5] dunha data lixeiramente posterior é o Capitolium (templo de Xúpiter, Xuno e Minerva). O opus quadratum dos muros do castrum orixinal de Ostia proporciona unha importante evidencia das técnicas de construción que se empregaron na urbanización romana durante o período da República Romana.[6]

Guerras civís editar

Ostia foi escenario de loitas durante o período de guerras civís nos anos 80 a.C. No 87 a. C., Marius atacou a cidade co fin de cortar o fluxo de comercio a Roma. As forzas dirixidas por Cinna, Carbo e Sertorio cruzaron o Tíber en tres puntos antes de capturar a cidade e saqueala. Despois da súa vitoria aquí, Marius pasou a atacar e capturar Antium, Aricia e Lanuvium para destruír aínda máis as fontes de alimentos de Roma.[7]

Saqueo por piratas editar

No 68 a.C., a cidade foi saqueada por piratss.[8] Durante o saqueo,[9] incendiouse o porto, destruíuse a frota de guerra consular e secuestraron dous destacados senadores. Este ataque causou tal pánico en Roma que Pompeio Magno fixo que o tribuno Aulus Gabinius se levantase no Foro Romano e propuxese unha lei, a lex Gabinia, para permitir que Pompeio levantase un exército e destruíse aos piratas. Nun ano, os piratas foran derrotados.[10]

A cidade foi entón reconstruída e provista de muros de protección polo estadista e orador Marcus Tullius Cicerón.[11]

Ostia imperial editar

 
Mapa de Ostia Antica

Durante o tempo de Xulio César como ditador, unha das súas melloras na cidade foi o establecemento dunha mellor supervisión do abastecemento de grans a Roma. Propuxo un mellor acceso ao gran mediante o uso dun novo porto en Ostia xunto cun canal de Tarracina.

 
Vista do Forum desde o Teatro

A cidade desenvolveuse aínda máis durante o século I d.C. baixo a influencia de Tiberio, que mandou construír o primeiro [[Piazzale delle Corporazioni|Foro] da cidade). A cidade tamén enriqueceuse pronto coa construción dun novo porto nas desembocaduras setentrionais do Tíber (que chega ao mar cunha desembocadura maior en Ostia, Fiumara Grande, e outra máis estreita preto do actual Aeroporto Internacional de Fiumicino). O novo porto, non sorprendentemente chamado Portus, do latín para "porto", escavouse por orde do Emperador Claudio. Este porto quedou enlimado, e tivo que ser complementado máis tarde cun porto construído por Traxano rematado no ano 113 d.C., ten unha forma hexagonal,[12] para reducir as forzas erosivas das ondas.[Cómpre referencia] Ademais, a unha distancia relativamente curta, tamén estaba o porto de Civitavecchia (Centum Cellae). Estes elementos quitáronlle o negocio á propia Ostia e comezaron o seu declive comercial.[12]

En 2008, os arqueólogos británicos descubriron os restos da canle máis ancha xamais construída polos romanos, de 91´44 metros de ancho, que cren que ía desde Portus a través da Isola Sacra ata o Tíber fronte a Ostia, o que tería feito o transporte de grandes cantidades de mercadorías moito máis fáciles que o transporte terrestre. En 2014, descubríronse ruínas no lado norte do río fronte á cidade, o que indica unha gran área construída cunha estrutura maciza. Dentro dos seus muros, Ostia cubría unha superficie de 69 hectáreas. Durante o século IV, a cidade expandíu os muros sur ata o mar.

 
O teatro romano antigo

A propia Ostia estaba dotada de todos os servizos que podía esixir unha vila da época, en particular, un famoso faro. A popularidade do culto a Mitra é evidente no descubrimento de dezaoito Mithraea.[13] Os arqueólogos tamén descubriron as latrinas públicas, organizadas para uso colectivo como unha serie de asentos que permiten imaxinar hoxe que a súa función era tamén social. Ostia tiña un gran teatro, moitos baños públicos (como as Thermae Gavii Maximi, ou Baños de Ostia), numerosas tabernas e pousadas e un servizo de extinción de incendios. Ostia tamén contiña a Sinagoga de Ostia, a sinagoga máis antiga aínda identificada en Europa. A súa escavación en 1960–61 cambiou a narrativa histórica para moitos académicos.[14]

Bisbarra editar

 
Mapa de vilas romanas entre Ostia e Laurentum (Lanciani 1903)

Ao sur de Ostia había moitas vilas ricas ao longo da estrada da costa cara a Laurentum.[15] Plinio describiu a ruta cara á súa vila de alí: “Hai dous camiños diferentes cara a ela: se pasas polo de Laurentum, debes desviarte no décimo fito, se vas polo de Ostia, no undécimo. Ambos son areosos en algúns lugares, o que os fan un pouco máis pesados e máis longo en carruaxe, pero curtos e doados a cabalo. A paisaxe ofrece moita variedade, a vista nalgúns lugares está pechada por bosques, noutros estendese por amplos prados, onde numerosos rabaños de ovellas e gando vacún, que a severidade do inverno expulsou das montañas, engordan no calor da primavera, e nos ricos pastos”.

Hoxe escaváronse varias vilas romanas ben conservadas ao sur de Ostia na zona de Castel Fusano, incluíndo a Villa della Palombara escavada en 1989-2008.

Ostia tardorromana e subrromana editar

Ostia medrou ata os 50.000 habitantes no século II, alcanzando un pico duns 100.000 habitantes nos séculos II e III d.C.[16][17][18] Converteuse nunha sé episcopal como parte da Diocese de Roma xa no século III d.C. a catedral (titulus) de Santa Aurea está situada no lugar de enterramento de Santa Mónica, nai de Agostiño, morreu aquí no ano 387 nunha casa propiedade da Diocesi de Roma.

Co tempo as actividades mercantís centráronse en Portus. Para os estudosos do Alto Imperio, Ostia era a versión costeira de Roma, a cidade dos edificios de apartamentos. Adoitaba pensarse que a cidade entrou nun período de lenta decadencia despois de que Constantino o Grande convertese a Portus nun municipio, Ostia deixando así de ser un porto activo e converténdose no seu lugar nun retiro popular para os aristócratas ricos de Roma.[12] A pesar do feito de que Portus mostra un crecemento substancial no século IV, a visión tradicional de que Ostia entrou nun marcado declive tivo que ser revisada debido ás recentes escavacións e á re-avaliación das probas. O derrubamento dalgúns bloques de apartamentos substituídos por casas de ricos "pensaba que sinalaba a desaparición do outrora vibrante grupo de residentes e traballadores non elites de Ostia"... investigacións recentes suxiren que adoptamos unha visión máis matizada de patróns residenciais e demografía social na cidade da Antigüidade Tardía".[19] Os primeiros puntos de vista da decadencia baseáronse en referencias fugaces nas fontes antigas e nas escavacións ignorando as evidencias do período de que a cidade seguiu prosperando a pesar dos focos de decadencia. o século VI".., a vida en Ostia non rematou cun estrondo vesubiano senón cun xemido" despois dun lento declive do século VI ao IX.

 
Via di Diana.

A cidade albergaba a sede do Prefecto da Annona e o seu amplo persoal. Aínda que hai signos de decadencia en certos barrios, a evidencia indica unha prosperidade continuada ata o século V, incluíndo: reparacións de baños (26 permaneceron en funcionamento durante o século IV), edificios públicos, construción de igrexas, pavimentación de rúas, expansión residencial e comercial máis aló do perímetro da muralla sur (está testemuñada a presenza dun pequeno porto, a Porta Mariña no mar), unha enorme vila do século IV situada ao leste das Termas Marítimas, e a continuidade do funcionamento do porto fluvial no bordo occidental da vila, a navalia, cunca cadrada construída no río, almacén no lado leste e, tras el, un gran conxunto de baños, denominado erroneamente "palazzo imperial".[20] Numerosos establecementos de baño están rexistrados como aínda funcionando no século IV e no século V con importantes reparacións dos baños de Neptuno, no centro da cidade, na década do 370.

A cidade menciónase por San Agostiño cando pasou alí a finais do século IV.[21] En camiño de volta a África despois da conversión de Agostiño ao cristianismo, a nai de Agostiño, Santa Mónica, morreu en 387 en Ostia, mentres estaba nunha casa propiedade da Diocesi de Roma.[22]

O poeta Rutilius Namatianus informou da falta de mantemento dos portos da cidade no 414 d.C.[23] Este punto de vista foi cuestionado por Boin, quen afirma que o verso de Namatianus é unha construción literaria e non coherente co rexistro arqueolóxico, ibid. pp. 22, 25, (o poeta lamentaba a grandeza perdida de Roma tras o saqueo do 410 e esperaba o ascenso da gran cidade de novo).

Despois da caída do Imperio Romano de Occidente no 476 (data tradicional: Xulio Nepote morreu no 480 foi o último emperador lexítimo), Ostia caeu lentamente en decadencia a medida que a poboación de Roma, de 700 a 800.000 habitantes no ano 400 d.C., reducíuse a 200.000 ou menos no 500 d.C. A cidade foi finalmente abandonada no século IX[24] debido ás repetidas invasións e saqueos de piratas Árabes. Unha batalla naval, a Batalla de Ostia, disputouse alí no 849 entre cristiáns e Sarracenos, os habitantes restantes mudáronse a Gregoriopolis a pouca distancia.[12]

Saqueo e escavación editar

 
Ostia albergaba unha ceca tardía imperial, esta moeda de Maxentius foi acuñada alí.

Un "saqueo local" realizouse por arquitectos barrocos,[cando?] que utilizaron os restos como unha especie de almacén de mármore para o palazzi que construían en Roma.

O Papado comezou a organizar as súas propias investigacións co Papa Pío VII.

Baixo Benito Mussolini realizáronse escavacións masivas entre 1939 e 1942[4] durante as cales varios restos, en particular do período republicano, foron sacados á luz. Estas interrompíronse cando Italia converteuse nun importante campo de batalla da segunda guerra mundial.

Na posguerra aparece en 1954 o primeiro volume da serie oficial Scavi di Ostia, dedicouse a unha topografía da cidade por Italo Gismondi e despois dun parón a investigación continúa aínda hoxe. Aínda que as áreas intactas adxacentes ás escavacións orixinais quedaron intactas á espera dunha datación máis precisa dos tipos de cerámica romana, os "Baños do nadador", chamados así pola figura do mosaico do apodyterium, foron meticulosamente escavados, en 1966–70 e 1974–75, en parte como un campo de adestramento para novos arqueólogos e en parte para establecer un laboratorio de achados ben entendidos como axuda didáctica.

Estímase que dous terzos da cidade antiga están aínda sen escavar. En 2014, un levantamento xeofísico utilizando magnetometría, entre outras técnicas, revelou a existencia dun muro de límite no lado norte do Tíber que encerra unha zona sen escavar da cidade que contén tres enormes almacéns.[25][26]

Actualidade editar

O xacemento escavado de Ostia Antica está aberto ao público como atractivo turístico. Varios achados da escavación atópanse no Museo Ostiense.[27] O sitio ten restaurantes e outras instalacións.[28] O Teatro tamén se usa ocasionalmente para eventos culturais.[29]

Galería editar

  •  
    Rúas e vivendas
  •  
    Templo da Tríada Capitolina: Xúpiter, Xuno e Minerva
  •  
    A inscrición colocada orixinalmente na porta principal
  •  
    Máscaras teatrais, parte da decoración arquitectónica do Teatro (regio II, insula VII)
  •  
    Dolia incrustada no chan en Caseggiato dei dolii
  •  
    Baños do Foro (frigidarium)
  •  
    Pavimento do chan. Sala C da Casa de Cupido e Psique (regio I, insula XIV)
  •  
    Estatua de Attis no Santuario de Attis
  •  
    Vista do sitio arqueolóxico
  •  
    Rúa das tumbas


Notas editar

Referencias
  1. ↑ "History - Ostia Antica". www.ostiaantica.beniculturali.it (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 13 de xullo de 2017. Consultado o 2 de setembro de 2017. 
  2. ↑ Modelo desbotado. Use un dos modelos de citas no lugar deste marcador.
  3. ↑ "Ancus Marcius, o cuarto dos reis de Rómulo despois da fundación da cidade de [Roma] fundou esta primeira colonia" (Anco Marcio regi quarto a Romulo qui Ab urbe condita primum coloniam --- deduxit).
  4. ↑ 4,0 4,1 "Ostia - Italy". britannica.com. 
  5. ↑ "Ostia - Introduction". www.ostia-antica.org. Arquivado dende o orixinal o 03 de setembro de 2017. Consultado o 23 de abril de 2023. 
  6. ↑ White, Michael. "OSMAP Building Types". www.laits.utexas.edu. Consultado o 1 de setembro de 2017. 
  7. ↑ Appian, The Civil Wars, 1.8, ed. Horace White, 1899
  8. ↑ Harris, Robert (September 30, 2006). "Opinion | Pirates of the Mediterranean". The New York Times. 
  9. ↑ Cicero, On the Command of Cn. Pompeius, 33
  10. ↑ Cicero, Marcus Tullius; Yonge, C. D. (Transl.). "To the citizens on Gnaeus Pompeius's command". Wikisource. Consultado o 1 de setembro de 2017. Pois ¿por que queixarme do desastre de Ostia e daquela mancha e borrancho na república, cando case baixo os vosos ollos, aquela frota que estaba baixo o mando dun cónsul romano foi tomada e destruída polos piratas? ¡Ó deuses inmortais! ¿Podería a incrible e divina virtude dun home en tan pouco tempo traer tanta luz á república, que vos, que ultimamente estaban acostumados a ver unha frota inimiga ante a desembocadura do Tíber, deberían saber agora que non hai un barco dos piratas deste lado do Atlántico? 34E aínda que xa viches con que rapidez fixéronse estas cousas, non debo pasar por alto esa rapidez ao falar delas. Pois claquera, aínda que só fose para facer negocios ou sacar proveito, ¿conseguiu en tan pouco tempo visitar tantos lugares e realizar viaxes tan longas, con tanta celeridade como Cneo Pompeio fixo a súa viaxe, levando consigo os terrores da guerra como o noso xeneral? El, cando o tempo non propiciaba navegar, foi a Sicilia, explorou as costas de África, de alí chegou coa súa frota a Sardeña, e fortificou estes tres grandes graneiros da república con poderosas guarnicións e f5otas. 35Cando, saíndo de Sardeña, chegou a Italia, tendo asegurado as dúas Españas e a Galia Cisalpina con guarnicións e navíos. Enviou tamén buques á costa de Iliria e a todas as partes de Acaia e Grecia, adornou tamén os dous mares de Italia con frotas moi grandes e guarnicións moi suficientes; e el mesmo indo en persoa, engadiu toda Cilicia aos dominios do pobo romano, o día corenta e nove despois de partir de Brundusium. ¿Será que os piratas que se atopaban en calquera lugar fosen feitos prisioneiros e condenados a morte, ou se entregaran voluntariamente ao poder e á autoridade deste home único. 
  11. ↑ [1], Ostia Antica, A guide to Excavations, Pellegrino, 2000
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 "Ostia - Italy". Encyclopedia Britannica (en inglés). Consultado o 1 de setembro de 2017. 
  13. ↑ Griffith, Alison. "Topographical dictionary - Mithraism". www.ostia-antica.org. Consultado o 1 de setembro de 2017. 
  14. ↑ L. Michael White, "Synagogue and Society in Imperial Ostia: Archaeological and Epigraphic Evidence" The Harvard Theological Review 90.1 (xaneiro 1997), pp 23-58; Anders Runesson, "The Oldest Original Synagogue Building in the Diaspora: A Response to L. Michael White" HTR 92.4 outubro 1999), pp 409-433; L. Michael White "Reading the Ostia Synagogue: A Reply to A. Runesson", HTR 92.4 (outubro 1999), pp 435-464.
  15. ↑ Carta degli insediamenti del litorale laurentino da Lanciani 1903, cit. a nota 5, tav. XIII, fig. 3.
  16. ↑ {{cite web|url=http://www.travelthruhistory.com/html/historic60.html%7Ctitle=[Ligazón morta]:: TRAVEL THRU HISTORY - History ::|first=Paul|last=Norton|website=www.travelthruhistory.com|access-date=2014-04-13|archive-url=https://web.archive.org/web/20140414122658/http://www.travelthruhistory.com/html/historic60.html%7Carchive-date%3D2014-04-14
  17. ↑ Tigay, Alan M. (24 de setembro de 1994). The Jewish Traveler: Hadassah Magazine's Guide to the World's Jewish Communities and Sights. Rowman & Littlefield. ISBN 9781568210780 – vía Google Books. 
  18. ↑ Garwood, Duncan (24 September 2018). Mediterranean Europe. Lonely Planet. ISBN 9781741048568 – vía Google Books. 
  19. ↑ Ostia in Late Antiquity, Douglas Boin, 2013, Cambridge University, p. 65 ISBN 978-1-316-60153-2
  20. ↑ ibid. pp. 21, 24, 52-53, 56, 57-65, 165, 231-236
  21. ↑ "St. Augustine at Ostia". celt.ucc.ie. Consultado o 1 de setembro de 2017. 
  22. ↑ Augustine, E. (1977). Confessions. London: Penguin. pp. 196–197. ISBN 014044114X. 
  23. ↑ "RUTILIUS NAMATIANUS". www.ostia-antica.org. Consultado o 1 de setembro de 2017. 
  24. ↑ Pasquale, Maria (29 de abril de 2017). "A Guide to Exploring Ostia Antica, Rome's Ancient Port City". Culture Trip. 
  25. ↑ Thomas, Emily (17–19 April 2014). "Archaeologists Unearth New Areas Of Ancient Roman City". huffingtonpost.com. Consultado o 4 de maio de 2014. 
  26. ↑ Earl, Graeme (16 de abril de 2014). "New city wall discovered at Ostia". University of Southampton. Consultado o 4 de maio de 2014. 
  27. ↑ "The Ostiense Museum - Ostia Antica". www.ostiaantica.beniculturali.it (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 2 de setembro de 2017. Consultado o 2 de setembro de 2017. 
  28. ↑ "Ostia - Visiting the ruins". www.ostia-antica.org. Consultado o 2 de setembro de 2017. 
  29. ↑ "Teatro romano di Ostia Antica". www.turismoroma.it. Arquivado dende o orixinal o 11 de xaneiro de 2013. Consultado o 2 de setembro de 2017. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ostia_Antica&oldid=6619653»