Oberto, Conte di San Bonifacio
Oberto, Conte di San Bonifacio (en galego, Oberto, Conde de San Bonifacio) é unha ópera en dous actos con música de Giuseppe Verdi e libreto en italiano de Temistocle Solera, elaborado a partir dunha reelaboración dun libreto anterior de Antonio Piazza seguramente chamado Rocester.[1] Foi a primeira ópera estreada de Verdi, composta ao longo dun período de catro anos, e a súa estrea tivo lugar no Teatro alla Scala de Milán o 17 de novembro de 1839 con grande éxito, polo que o empresario do teatro, Bartolomeo Merelli, encargou outras dúas óperas ao xove compositor.[1] Nela pódese apreciar unha grande influencia de Rossini.
Oberto, Conte di San Bonifacio Oberto, Conde de San Bonifacio | |
---|---|
Forma | Ópera |
Actos e escenas | 2 actos |
Idioma orixinal do libreto | Italiano |
Libretista | Temistocle Solera e Antonio Piazza |
Estrea | 17 de novembro de 1839 |
Teatro da estrea | Teatro alla Scala |
Lugar da estrea | Milán |
Duración | 2 horas 30 minutos |
Música | |
Compositor | Giuseppe Verdi |
Localización da partitura | Archivio Storico Ricordi, Milán |
Personaxes | |
Oberto (baixo) |
Esta ópera case non se representa na actualidade, aparecendo nas estatísticas de OperabaseArquivado 14 de maio de 2017 en Wayback Machine. con só 4 representacións no período 2005-2010.
Orixe e contextoEditar
A historia de Oberto, Conte di San Bonifacio está indiscutiblemente vencellada á primeira composición dunha ópera por parte de Verdi. Mais se ben Oberto foi a súa primeira ópera representada, en realidade foi a segunda que compuxo.
En 1836, Verdi recibiu o encargo dunha ópera, de título Rocester, que tería que ser estreada en Parma. Suponse que concluíu a partitura na primavera de 1838. Non obstante, insatisfeito polo seu traballo, decidiu non entregala para a súa estrea. Daquela propuxéronlle dous novos libretos: Lord Hamilton e Oberto. Verdi decidiu integrar a acción do primeiro no segundo, compoñendo esta nova ópera a partir do material de Rocester. Oberto preséntase, xa que logo, baixo a forma dunha obra híbrida, procedendo unha parte do libreto de Lord Hamilton e parte da música de Rocester.
RepresentaciónsEditar
Composta durante o inverno de 1837-1838, comezou os ensaios no Teatro alla Scala na primavera de 1839. Verdi estaba moi nervioso porque traballara moito en Oberto e víase impotente ante os acontecementos que lle ían á contra. Bartolomeo Merelli chamouno para falar de estrear a ópera para o outono. Tamén lle ofreceu a súa axuda para mellorar a obra a nivel escénico, e aconselloulle que visitase ao libretista Temistocle Solera. A partir de aquí iniciouse unha próspera relación entre o mestre e o libretista que os levou a colaborar no futuro. Logo das baixas dos solistas inicialmente previstos (entre eles Giuseppina Strepponi) e dalgúns retoques, a ópera estreouse no Teatro alla Scala o 17 de novembro de 1839 con Ignazo Marini, Antonetta Marini, Mary Shaw, Lorenzo Salvi e Marietta Sacchi. Sen poder cualificaca como un triunfo, a ópera recibiu un auténtico éxito de público e de crítica, e pouco a pouco foi representándose en tódolos teatros de Italia.
A factura de Oberto é a dun Verdi herdeiro dos grandes mestres da ópera italiana (as arias seguen, en efecto, a forma convencional denominada «Código Rossini») mais se separa do bel canto e da coloratura.
A estrea británica non tivo lugar ata o 8 de abril de 1965, cando se estreou en forma de concerto no St. Pancras Town Hall.[1] A primeira produción tivo lugar o 17 de febreiro de 1982 no Bloomsbury Theatre de Londres. A estrea americana foi o 18 de febreiro de 1978 no Amato Theatre de Nova York,[1] e a Ópera de San Diego produciu a ópera en marzo de 1985.
A Ópera do Norte presentou Oberto durante as súas tempadas de 1994 e 1995, con John Tomlison tanto dirixindo como cantando o papel principal.[2] A Royal Opera House, Covent Garden, realizou unha representación en forma de concerto en xuño de 1997 con Denyce Graves como Cuniza. Outras tres compañías de ópera tiñan previsto representar a ópera antes do bicentenario do nacemento de Verdi, que tivo lugar en 2013.
PersonaxesEditar
Personaxe | Tesitura | Elenco na estrea, 17 de novembro de 1839 Director: Eugenio Cavallini |
---|---|---|
Oberto, Conde de San Bonifacio | bajo | Ignazio Marini |
Leonora, filla de Oberto | soprano | Antonietta Marini-Rainieri |
Riccardo, Conde de Salinguerra | tenor | Lorenzo Salvi |
Cuniza, prometida de Riccardo | mezzosoprano | Mary Shaw |
Imelda, confidente de Cuniza | mezzosoprano | Marietta Sacchi |
Nobres, damas, serventes, pobo etc. |
ArgumentoEditar
Acto IEditar
Riccardo, conde de Salinguerra, ha de casar con Cuniza, irmá de Ezzelino, e levar a paz á vila de Bassano. Entra no castelo de Bassano, mais daquela aparece Leonora, a quen tempo atrás traizoara e abandonara, co propósito de impedir o casamento. Acompáñaa o seu pai Oberto, decidido a protexela. Máis tarde, Oberto e a súa filla fanse recibir por Cuniza, a quen Leonora confesa o que sucedeu con Riccardo. Cuniza promételle que a axudará a que se faga xustiza, e logo de conducidr a Oberto a unha sala anexa, fai chamar ao seu prometido. Cuniza móstralle a Leonora, mais o conde sen inmutarse declara que abandonara a rapaza porque lle fora infiel. Mentres Leonora protesta indignada, irrompe Oberto que xura matar a Riccardo logo de lamentar as súas palabras.
Acto IIEditar
Cuniza, convencida da boa fe de Leonora, confíalle a unha doncela que sacrificará o seu amor para obrigar ao conde de Salinguerra a casar con Leonora. Entrementres Oberto reta a Riccardo a un duelo; Riccardo tenta evitalo mais Oberto comeza a loita. Nese momento aparecen Leonora e Cuniza, e esta última ordena a Riccardo contraer matrimonio con Leonora. Sen facerse notar, Oberto proponlle ao rival que finxa consentir, mais advírtelle de que o esperará nun bosque achegado para continuar a loita. Pouco despois un grupo de cabaleiros sente ruído de espadas que vén do bosque e acoden, mais xusto nese momento Oberto cae ferido de morte. Riccardo, cheo de remordementos, foxe desesperado mentres chega Cuniza e pouco despois Leonora, que descobre o corpo de seu pai. Cuniza consola a Leonora prometéndolle amizade e protección, mais Leonora, sentíndose responsable de todo o ocorrido decide ingresar nun convento para adicarse a unha vida de expiación.
OrquestraciónEditar
A partitura de Verdi prevé o emprego de:
EstruturaEditar
- Sinfonia
Acto IEditar
- 1 Introduzione
- Coro Di vermiglia amabil luce (Coro) Scena I
- 2 Aria di Riccardo
- Cavatina Son fra voi! - Già sorto è il giorno (Riccardo, Coro) Scena I
- Cabaletta Già parmi udire il fremito (Riccardo, Coro) Scena I
- 3 Scena e Cavatina di Leonora
- Scena Ah sgombro è il loco alfin! (Leonora) Scena II
- Cavatina Sotto il paterno tetto (Leonora) Scena II
- Cabaletta Oh potessi nel mio core (Leonora) Scena II
- 4 Scena e Duetto di Leonora e Oberto
- Scena Oh patria terra, alfin io ti rivedo (Oberto, Leonora) Scena III-IV
- Duetto Non ti bastò il periglio (Oberto, Leonora) Scena IV
- Andante del Duetto Del tuo favor soccorrimi (Leonora, Oberto) Scena IV
- Tempo di mezzo Odi! - In quell'alte torri (Oberto, Leonora) Scena IV
- Cabaletta Un amplesso ricevi, o pentita (Oberto, Leonora) Scena IV
- 5 Coro
- Coro Fidanzata avventurosa (Coro) Scena V
- 6 Recitativo e Duetto di Cuniza e Riccardo
- Scena Basta, basta, o fedeli! (Cuniza, Riccardo) Scena VI
- Duetto Il pensier d'un amore felice (Cuniza, Riccardo) Scena VI
- 7 Scena e Terzetto
- Scena Alta cagione adunque (Imelda, Leonora, Cuniza) Scena VII-VIII
- Terzetto Sono io stesso! A te davanti! (Oberto, Cuniza, Leonora) Scena IX
- Tempo di mezzo Altra donna!... - Ciel!... chi è dessa? (Oberto, Cuniza, Leonora) Scena IX
- Andantino Su quella fronte impressa (Oberto, Cuniza, Leonora) Scena IX
- Cabaletta Ma fia l'estremo, o misera (Cuniza, Oberto, Leonora) Scena IX
- 8 Finale I
- Finale I A me gli amici! - Mira! - Io gelo! avvampo d'ira! (Cuniza, Riccardo, Leonora, Oberto, Coro) Scena IX-X
- Canone A quell'aspetto un fremito (Coro, Oberto) Scena X
- Seguito e stretta del Finale I Non basta una vittima (Oberto, Riccardo, Leonora, Cuniza, Imelda, Coro) Scena X
Acto IIEditar
- 9 Coro, Recitativo e Aria di Cuniza
- Coro Infelice! Nel core tradito (Coro) Scena I
- Recitativo A te Riccardo favellar desìa (Imelda, Cuniza) Scena I
- Aria Oh chi torna l'ardente pensiero (Cuniza) Scena I
- Tempo di mezzo Dunque imponi... (Imelda, Cuniza) Scena I
- Cabaletta con coro Più che i vezzi e lo splendore (Cuniza, Coro) Scena I
- 10 Coro
- Coro Dov'è l'astro che nel cielo (Coro di Cavalieri) Scena II
- 11 Recitativo e Aria di Oberto
- Recitativo Ei tarda ancor!... (Oberto) Scena III
- Aria L'orror del tradimento (Oberto) Scena III
- Tempo di mezzo Oberto! Oberto! - Qual lieto grido! (Coro, Oberto) Scena III
- Cabaletta Ma tu, superbo giovane (Oberto) Scena III
- 12 Recitativo, Scena e Quartetto
- Recitativo Eccolo!... è desso! (Oberto, Riccardo) Scena III-IV
- Quartetto Vili all'armi! a donne eroi (Oberto, Riccardo, Leonora, Cuniza) Scena IV-V
- Tempo di mezzo Conte, lo vedi, orribile (Cuniza, Riccardo, Leonora, Oberto) Scena V
- Cabaletta Ah Riccardo, se a misera amante (Leonora, Riccardo, Oberto, Cuniza) Scena V
- 13 Coro
- Coro Li vedeste? - Ah sì! la mano (Coro di Cavalieri) Scena VI
- 14 Romanza di Riccardo
- Romanza Ciel, che feci!... di qual sangue (Riccardo) Scena VII
- 15 Scena e Rondò Finale
- Scena Dove son?... li cerco invano! (Cuniza, Imelda, Coro) Scena VIII
- Adagio Vieni, o misera (Cuniza, Coro) Scena IX
- Scena Tutto ho perduto!... tutto! (Leonora, Coro) Scena IX
- Rondò finale Sciagurata! a questo lido (Leonora, Coro) Scena IX-X
NotasEditar
Véxase taménEditar
A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |