Nuno II Mendes

Nuno II Mendes ou Nuno Meendiz, finado no ano 1071, foi un aristócrata galego, sétimo e derradeiro conde de Portucale. Descendía da liñaxe de Vimara Pérez, o primeiro conde de Portucale.

Nuno II Mendes
Nacemento	valor descoñecido
Lugar de nacemento	valor descoñecido
Falecemento	18 de xaneiro de 1071
Lugar de falecemento	valor descoñecido
Causa	morto en combate
Nacionalidade	Reino de León
Ocupación	político
Pai	Mendo Nunes
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Nuno II Mendes foi fillo do conde Mendo III Nunes, a quen sucedeu arredor de 1050. O vasto territorio que señoreaba —seu título condal era o máis destacado do reino de Galiza— motivou as aspiracións de Nuno fronte ao propio rei de Galiza, García I, e a reclamar a independencia do seu señorío e o título de rei de Portucale (máis tarde Portugal) xa en 1070. O rei galego atopou estas aspiracións como alta traizón. O 18 de xaneiro de 1071 o rei acode co seu exército ao condado para axustizar a Nuno pola súa traizón, saíndolle ao paso as tropas deste e librándose unha contenda civil na coñecida como batalla de Pedroso, xunto do Mosteiro de Tibães. Esta tivo como desenlace final a derrota de Nuno e a súa morte, acabando así as ambicións dos baróns portucalenses que desexaban un distanciamento do rei.

Sábese que Nuno II Mendes posuía bens en Nogueira, Santa Tegra, Dadim, Cerqueda, Gualtar e Barros (Braga), que probabelmente lle foron confiscados por mor da súa derrota. Cando o rei Afonso VI prendeu a García I cedeullos ao seu xenro, Sisnando Davides.

Nuno II Mendes Casa de Vimara Pérez Nacemento:  ? Falecemento: 18 de xaneiro de 1071
Aristocracia galega
Precedido por Mendo III Nunes	Conde de Portucale 1050 - 1071	Sucedido  por Henrique de Borgoña por feudo outorgado por Afonso VI en 1096

Véxase tamén

Outros artigos

• Condado Portucalense