Nacionalismo checo

O nacionalismo checo é unha ideoloxía que defende que os checos son unha nación e promove a súa unidade cultural e identitatia. O nacionalismo checo moderno xurdiu no século XIX na forma do rexurdimento nacional checo. En 1848, o nacionalismo checo converteuse nun factor político importante no Imperio Austríaco debido ás actividades do Partido Nacional (en checo: Národní strana), liderado por František Palacký. Durante a primeira guerra mundial, os políticos nacionalistas checos, como Karel Kramář e Tomáš Garrigue Masaryk, iniciaron a idea da independencia do goberno austro-húngaro.

Monumento de František Palacký en Praga, alcumado Pai da Nación, considerado como o pai do nacionalismo checo.

Despois de 1918 e da creación de Checoslovaquia, a absoluta maioría dos políticos checos e da sociedade adoptaron o checoslovaquismo, é dicir, a noción dun estado unificado incluíndo a Eslovaquia.

A transformación de Checoslovaquia nunha economía de mercado liberal durante os anos 1990-1992 motivou as desputas entre os checos e os eslovacos sobre o carácter da República Federal Checa e Eslovaca. As forzas separatistas foron fortalecidas tanto polas aspiracións nacionalistas eslovacas como polo nacionalismo económico checo, sendo este último baseado na percepción de que o territorio checo estaba subvencionando ao menos desenvolvido territorio de Eslovaquia. Checoslovaquia dividiuse entre a República Checa e Eslovaquia, acadando a independencia o 1 de xaneiro de 1993.