Mario Camus

director e guionista de cinema español

Mario Camus, nado o 20 de abril de 1935 en Santander (Cantabria) e finado o 17 de setembro de 2021,[1] foi un director e guionista de cinema español.

Infotaula de personaMario Camus

(2011) Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento20 de abril de 1935 Editar o valor em Wikidata
Santander, España Editar o valor em Wikidata
Morte18 de setembro de 2021 Editar o valor em Wikidata (86 anos)
Santander, España Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaCementerio de Ciriego (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilm screenwriting (en) Traducir e dirección de cine Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo España Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónguionista , guionista de cinema , escritor , director de cinema , realizador Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1959 Editar o valor em Wikidata - 2007 Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Premios

IMDB: nm0133426 Allocine: 7300 Allmovie: p83996 Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Estudou Dereito e posteriormente cursou estudos de cinema na Escola Oficial de Cinema. Pertenceu á xeración do "Nuevo Cine Español" (do castelán: Novo Cinema Español) da que forman parte, entre outros, Carlos Saura, Basilio Martín Patino, José Luís Borau, Julio Diamante, Miguel Picazo e Manuel Summers.

É recoñecida a súa mestría na adaptación de textos literarios ao cinema, como se comproba nas películas baseadas en obras de Calderón de la Barca e Lope de Vega (La leyenda del alcalde de Zalamea, 1972), Ignacio Aldecoa (Young Sánchez, 1964, Con viento solano, 1967 e Los pájaros de Baden-Baden, 1975), Pérez Galdós (a serie de televisión Fortunata y Jacinta), Camilo J. Cela (La colmena, 1982), Miguel Delibes (Los santos inocentes, 1984), García Lorca (La casa de Bernarda Alba, 1987).

Xunto a un cinema máis comercial ao servizo do cantante Raphael e de Sara Montiel nos anos sesenta e obras de xénero, como o western La cólera del vento (1970) ou as historias de amor conflitivo Volver a vivir (1968) e La nueva casada (1975), realizou as súas películas máis persoais xa na década do noventa, coa análise do terrorismo de ETA presente en Sombras en una batalla (1993) e La playa de los galgos (2002) e as fábulas críticas coa sociedade capitalista Después del sueño (1992), Encostados (1997) e El color das nubes (1998). Escribiu os libros de relatos Un fuego oculto (Madrid, 2003) e Apuntes del natural (Santander, 2007).

En 2011 recibiu o Premio Goya de honra.

Filmografía editar

Ano Serie
2007 El prado de las estrellas
2002 La playa de los galgos
1999 La ciudad de los prodigios
1998 La vuelta de El Coyote
1997 El color de las nubes
1995 Adosados
1993 Sombras en una batalla
1992 Después del sueño
1990 La Mujer y el Pelele
1987 La rusa
1987 La casa de Bernarda Alba
1985 La vieja música
1984 Los santos inocentes
1982 La colmena
1978 Los días del pasado
1975 Los pájaros de Baden-Baden
1972 La leyenda del alcalde de Zalamea
1967 Con el viento solano
1964 Young Sánchez
1963 Muere una mujer

Televisión editar

Ano Serie Director/es
1990 La femme et le pantin (D) Mario Camus
1990 La forja de un rebelde (G) Manuel Octavio Gómez
1983 Los desastres de la guerra (D) Mario Camus
1980 Fortunata y Jacinta (D)(G) Mario Camus
1976 Pasajes con figuras (D) Mario Camus
1976 Curro Jiménez (D) Mario Camus, Antonio Drove, Pilar Miró, Rafael Romero Marchent, Francisco Rovira Beleta
1973 Los camioneros (D) Mario Camus
1972 Si las piedras hablaran (D) Mario Camus
1968 Cuentos y leyendas (D) Mario Camus

(D) - Director; (G) - Guionista

Notas editar

  1. "Morre o director de cinema Mario Camus". Faro de Vigo. 18 de setembro de 2021. Consultado o 18 de setembro de 2021.