Marina Mayoral

Marina Mayoral
	;
Nome orixinal	Marina Mayoral Díaz
Biografía
Nacemento	12 de setembro de 1942 (81 anos); Mondoñedo, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela ; Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Ocupación	escritora , columnista , novelista
Xénero artístico	Novela
Lingua	Lingua castelá
	Premios (1998) Medalla Castelao ;

Marina Mayoral Díaz, nada en Mondoñedo^[2] o 12 de setembro de 1942, é unha escritora galega en galego e castelán.^[1]

Traxectoria editar

Estudou os primeiros cursos de Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela e licenciouse en Filoloxía Románica na Universidade Complutense de Madrid. Desde os 19 anos vive en Madrid, pero sempre mantendo fortes lazos afectivos e culturais con Galicia.^[3] Doutorouse en 1971, con premio extraordinario, cunha tese sobre a poesía de Rosalía de Castro

Foi catedrática de Literatura Española na Universidade Complutense de Madrid. Publicou numerosos traballos de investigación e crítica literaria, entre os que destacan os estudos sobre Rosalía de Castro, Emilia Pardo Bazán e Valle Inclán.^[4] Tamén realizou moitas análises de poesía e prosa contemporáneas.

Colabora en La Voz de Galicia desde 1990. Foi codirectora da colección Biblioteca de Escritoras de Editorial Castalia e dirixiu a colección Relatos de Editorial Edhasa e a colección Club de Clásicos de Ediciones SM.^[5]

Varias das súas novelas foron traducidas ao alemán, italiano, polaco, portugués, catalán e chinés.^[6] A acción da maioría das súas novelas desenvólvese en Brétema, un lugar imaxinario de Galicia.

En 2017 foi escollida académica de honra da Real Academia Galega.^[7]

Obras editar

En galego editar

Narrativa editar

Unha árbore, un adeus, de Marina Mayoral, esta incluído na Biblioteca Galega 120.

Contra morte e amor (1987). Xerais. 266 páxs. Trad. do castelán.^[8]
O reloxio da torre (1988). Galaxia. 88 páxs.
Unha árbore, un adeus (1988). Galaxia. 92 páxs.^[9] Foi traducida ao castelán.^[10]
Chamábase Luís (1989). Xerais. 160 páxs. Ed. ePub. Foi traducida ao castelán,^[11] ao catalán^[12] e ao portugués.^[13]
A man de neve (1992). Contos do Castromil.
Tristes armas (1994). Xerais. 136 páxs. 30ª edición en 2019. Ed. ePub. Foi traducida ao portugués^[14] e ao inglés.^[15]
Querida amiga (1995). Galaxia. 112 páxs. Foi traducida ao castelán.^[16]
Ao pé do magnolio (2004). Galaxia. 216 páxs.^[17]
Case perfecto (2007). Xerais. 296 páxs.^[18]
Quen matou a Inmaculada de Silva? (2009). Xerais. 192 páxs. Trad. do castelán.^[19]
O anxo de Eva (2013). Xerais. 352 páxs. Ed. ePub.
O que queda de nós (2023). Vigo: Galaxia. 284 páxs. ISBN 978-84-9151-895-2. Reedición de Unha árbore, un adeus (1988) e Ao pé do magnolio (2004).

Ensaio editar

Por que Murguía destruíu as cartas de Rosalía?. Discurso lido no acto de recepción como académica de honra da RAG, 2017^[20]

Obras colectivas editar

Rosalía na cobiza do lonxe, 2013, Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.

En castelán editar

Narrativa editar

Cándida, otra vez (1979). Ámbito Literario. Novela. Gañadora do Premio Ámbito Literario.
Al otro lado (1980). Magisterio Español S.A. Novela. Gañadora do Premio Novelas y Cuentos.
La única libertad (1982). Cátedra. Novela.
Contra muerte y amor (1985). Cátedra. Novela.
Morir en sus brazos y otros cuentos (1989). Aguaclara. Relatos.
El tiburón, el ángel y otros relatos (1991). Compañía Europea de Comunicaciones e Información. Relatos.
Recóndita armonía (1994). Alfaguara. Novela.
Dar la vida y el alma (1996). Alfaguara. Novela.
Recuerda, cuerpo (1998). Alfaguara. Novela.
La sombra del ángel (2000). Alfaguara. Novela
Querida amiga (2001). Alfaguara. Novela.
Solo pienso en ti (2006). H. KLICZKOWSKI. Novela.
¿Quién mató a Inmaculada de Silva? ( 2009). Novela
Deseos (2011). Alfaguara. Novela.
El abrazo (2015). Stella Maris. Novela
El amor, la vida y mas allá (2017). Teófilo. Relatos
La única mujer en el mundo (2019). Edhasa. Novela

Ensaio editar

La poesía de Rosalía de Castro (1974). Gredos.
Rosalía de Castro y sus sombras (1976). Fundación Universitaria Española.
Análisis de cinco comedias (1977). Castalia.
Análisis de textos (Poesía y prosa españolas) (1977). Gredos.
Rosalía de Castro (1986). Cátedra.
El oficio de narrar (1989). Cátedra.
Escritoras románticas españolas (1990). Fundación Banco Exterior.
El personaje novelesco (1990). Cátedra.

Premios editar

1979: Ámbito literario (novela).
1979: Ramón Sijé (novela curta).
1980: Novelas y cuentos (novela).
1982: Hucha de oro (de contos).^[21]
1989: Losada Diéguez: Creación literaria por Chamábase Luís.
1992: Fernández Latorre (xornalismo).
1996: Losada Diéguez: Creación literaria, por Querida amiga.
1998: Medalla Castelao.
2019: premio Voz de Liberdade, outorgado polo PEN Club Galicia.^[22]
2021: premio Xosé Luís Alvite, que concede a Asociación de Periodistas de Galicia pola súa traxectoria.^[23]

Notas editar

↑ ^1,0 ^1,1 "Mayoral Díaz, Marina". Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 298.
↑ "Marina Mayoral. Galegos. Gallegos". galegos.galiciadigital.com. Consultado o 2019-10-26.
↑ "Membros da Academia - Plenario - Real Academia Galega". academia.gal. Consultado o 2019-10-26.
↑ "Marina Mayoral". Editorial Galaxia. Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2019. Consultado o 2019-10-26.
↑ "Marina Mayoral". Raspabook (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2019. Consultado o 2019-10-26.
↑ "autor/a A. Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2019-10-26.
↑ P., E. (2/12/2017). "Mayoral analiza os motivos polos que Murguía destruíu as cartas de Rosalía, no seu ingreso na RAG". Galicia Confidencial.
↑ "Contra morte e amor". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Unha árbore, un adeus". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-10-26.
↑ "Un árbol, un adiós". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Se llamaba Luis". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Es deia Lluís". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Chamava-se Luís". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Tristes armas". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Sad Weapons". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Querida amiga". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.
↑ "Ao pé do magnolio". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-10-26.
↑ "Ficha do libro. Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2019-10-26.
↑ "Quen matou a Inmaculada de Silva?". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.
↑ Mayoral, Marina (2017). Por que Murguía destruíu as cartas de Rosalía?. Real Academia Galega. ISBN 978-84-947823-0-5.
↑ Cañas, Gabriela (1983-03-17). "Marina Mayoral ganó el primer premio de cuentos Hucha de Oro". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2019-10-26.
↑ Redacción. "O PEN Clube premia Marina Mayoral “pola súa defensa das mulleres escritoras”". Sermos Galiza. Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2019. Consultado o 2019-10-26.
↑ "O premio Alvite distingue a traxectoria como articulista de Marina Mayoral". La Voz de Galicia. 2021-05-02. Consultado o 2021-05-08.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

"Mayoral Díaz, Marina". Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 298.
"Mayoral Díaz, Marina". Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
Barrera, Feliciano, ed. (2002). "Mayoral Díaz, Marina". Gallegos. Quién es quien en la Galicia del siglo XXI (en castelán). Santiago de Compostela: El Correo Gallego. p. 369. ISBN 84-8064-113-4.
Fernández del Riego, Francisco (1992) [1990]. Diccionario de escritores en lingua galega (2ª ed.). Do Castro. p. 275. ISBN 84-7492-465-0.
Vilavedra Fernández, Dolores, ed. (1995). Diccionario da Literatura Galega I. Galaxia. p. 379-380. ISBN 84-8288-019-5.

Ligazóns externas editar

Sitio web e artigos de Marina Mayoral (en castelán).

[DBDG-1] 1,0 ^1,1 "Mayoral Díaz, Marina". Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 298.

[2] "Marina Mayoral. Galegos. Gallegos". galegos.galiciadigital.com. Consultado o 2019-10-26.

[3] "Membros da Academia - Plenario - Real Academia Galega". academia.gal. Consultado o 2019-10-26.

[4] "Marina Mayoral". Editorial Galaxia. Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2019. Consultado o 2019-10-26.

[5] "Marina Mayoral". Raspabook (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2019. Consultado o 2019-10-26.

[6] "autor/a A. Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2019-10-26.

[7] P., E. (2/12/2017). "Mayoral analiza os motivos polos que Murguía destruíu as cartas de Rosalía, no seu ingreso na RAG". Galicia Confidencial.

[8] "Contra morte e amor". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.

[9] "Unha árbore, un adeus". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-10-26.

[10] "Un árbol, un adiós". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.

[11] "Se llamaba Luis". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 2019-11-06.

[12] "Es deia Lluís". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 2019-11-06.

[13] "Chamava-se Luís". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 14 de marzo de 2018. Consultado o 2019-11-06.

[14] "Tristes armas". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.

[15] "Sad Weapons". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.

[16] "Querida amiga". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.

[17] "Ao pé do magnolio". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-10-26.

[18] "Ficha do libro. Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2019-10-26.

[19] "Quen matou a Inmaculada de Silva?". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 02 de xuño de 2020. Consultado o 2019-11-06.

[20] Mayoral, Marina (2017). Por que Murguía destruíu as cartas de Rosalía?. Real Academia Galega. ISBN 978-84-947823-0-5.

[21] Cañas, Gabriela (1983-03-17). "Marina Mayoral ganó el primer premio de cuentos Hucha de Oro". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2019-10-26.

[22] Redacción. "O PEN Clube premia Marina Mayoral “pola súa defensa das mulleres escritoras”". Sermos Galiza. Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2019. Consultado o 2019-10-26.

[23] "O premio Alvite distingue a traxectoria como articulista de Marina Mayoral". La Voz de Galicia. 2021-05-02. Consultado o 2021-05-08.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

Biografía

Nome orixinal	Marina Mayoral Díaz ^[1]
Nacemento	12 de setembro de 1942 (81 anos) Mondoñedo, España




Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Ocupación	escritora , columnista , novelista
Xénero artístico	Novela
Lingua	Lingua castelá
Premios (1998) Medalla Castelao