Marguerite de la Sablière
Marguerite de la Sablière, nada no Reino de Francia en 1640 e finada en París o 8 de xaneiro de 1693, foi unha salonista e polímata francesa, amiga e mecenas da Fontaine, foi a esposa de Antoine Rambouillet (1624-1679), financeiro e poeta protestante encargado da administración dos bens reais, sendo o seu nome de solteira Marguerite Hessein.[1][2]
_(cropped).jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 18 de marzo de 1640 Reino de Francia |
| Morte | 6 de xaneiro de 1693 (52 anos) Reino de Francia |
| Outros nomes | Mme de Rambouillet Mme de la Sablière |
| Actividade | |
| Ocupación | salonnière, filósofa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Antoine de Rambouillet de La Sablière |
| Fillos | Marguerite de Rambouillet |
| Descrito pola fonte | Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron A Cyclopaedia of Female Biography |
 | |
Traxectoria
editarRecibiu unha excelente educación en latín, matemáticas, física e anatomía dos mellores eruditos da súa época. Por exemplo, Joseph Sauveur e Gilles de Roberval ensináronlle matemáticas, física e astronomía. A súa casa converteuse en lugar de encontro de poetas, científicos e homes de letras, así como de brillantes membros da corte de Luís XIV.[3][4]
Cara a 1673, da Sablière recibiu na súa casa á Fontaine, a quen durante vinte anos aliviou de todo tipo de preocupacións materiais. Outro amigo e habitante da casa era o viaxeiro e médico François Bernier, cuxo compendio das obras de Gassendi foi escrito para Mme da Sablière. O abade Chaulieu e o seu colega poeta, Charles Auguste, marqués da Fare, foron algúns dos seus máis íntimos colaboradores.[3][5]
Nicolas Boileau- Despréaux burlouse das súas pretensións científicas na súa Satire contre les femmes (Sátira contra as mulleres), na que sostén un astrolabio e describe os seus esforzos por observar a Xúpiter como algo que debilita a súa vista e arruína a súa cute.[6] En resposta, Charles Perrault escribiu Apologie des femmes.[7]
La Fare vendeu o seu cargo no exército para poder pasar o seu tempo con ela. Esta ligazón, que parece ser a única paixón seria da súa vida, rompeu en 1679. La Fare foi seducido, segundo Mme de Sevigné, polo seu amor ao xogo, pero a isto hai que engadir unha nova paixón pola actriz A Champmeslé.[3]
A partir de entón, Mme da Sablière dedicouse cada vez máis ás obras de ben, pasando gran parte do seu tempo no hospital de incurables. A morte do seu marido, ese mesmo ano, acentuou as súas tendencias á seriedade e converteuse ao catolicismo.[8]
Leite no té
editarAtribúeselle o costume de poñer leite no té no seu salón, supostamente para evitar que as súas cuncas de casca de ovo rompesen.[9]
Notas
editar- ↑ Wilson, Katharina (1991). An Encyclopedia of Continental Women Writers. p. 1086. ISBN 9780824085476.
- ↑ Ogilvie, Marilyn Bailey; Harvey, Joy Dorothy (2000). The Biographical Dictionary of Women in Science: L-Z. p. 747. ISBN 9780415920407.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Chisholm 1911.
- ↑ McDonald, Christie; Suleiman, Susan Rubin (2013). French Global: A New Approach to Literary History. Columbia University Press. p. 13. ISBN 9780231519229.
- ↑ French Global: A New Approach to Literary History. 2002. pp. 75–96. ISBN 9780801440205.
- ↑ Despréaux, Nicolas Boileau (1950). Satire contre les femmes. Librairie d'amateurs.
- ↑ Perrault, Charles (1694). L'apologie des femmes (en francés). Chez la veuve de Jean Baptiste Coignard, et Jean Baptiste Coignard fls.
- ↑ Women Writers of Great Britain and Europe: An Encyclopedia. 2013. pp. 401–402. ISBN 9781135616700.
- ↑ 'The Suspicion of Virtue: Women Philosophers in Neoclassical France' by John J. Conley, page 203