María Seoane

xornalista e escritora arxentina

María Seoane, nada en Buenos Aires o 25 de xaneiro de 1948 e finado na mesma cidade o 27 de decembro de 2023, foi unha xornalista e escritora arxentina.

Infotaula de personaMaría Seoane

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento25 de xaneiro de 1948 Editar o valor em Wikidata
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Morte27 de decembro de 2023 Editar o valor em Wikidata (75 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Cancro Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
País de nacionalidadeArxentina Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Buenos Aires Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , profesora universitaria , directora de cine , xornalista , consultora Editar o valor em Wikidata
EmpregadorLRA Radio Nacional (en) Traducir, directora (2009–2015)
Universidade de Columbia
Diario Clarín
Comisión Interamericana de Dereitos Humanos
Universidade de San Andrés (pt) Traducir
Noticias (en) Traducir
El Periodista de Buenos Aires (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Premios

IMDB: nm2266125 Editar o valor em Wikidata
Non confundir con María Seoane Toimil (Silleda, 1952).

Traxectoria editar

Traballou como redactora de política nacional da revista El Periodista de Buenos Aires (1985-1989) e do Diario Sur entre 1989 e 1990. A partir de 1994 foi prosecretaria de redacción de política nacional do diario Clarín. Entre 1992-1994 foi redactora xefe da Sección Arxentina da revista Noticias. Desde 1998 dirixiu o suplemento Zona do diario Clarín. Tamén ten publicado colaboracións na revista Di de México, os diarios Uno más uno e El Universal de México e a revista Nova Sociedade de Turín (Italia).

Foi docente no mestrado de Xornalismo da cátedra de Investigación Xornalística da Universidade de San Andrés (Bos Aires), e a Universidade Columbia (Estados Unidos).

Foi consultora da OEA elaborando os informes sobre liberdade de expresión para a Comisión Interamericana de Dereitos Humanos (CIDH).

Ten publicado varios libros sobre temas políticos da historia arxentina.

Obtivo numerosos premios entre os que poden mencionarse o Premio Konex (1994), o Premio Internacional de Prensa Rei de España (1998), o premio Cortázar da Cámara Arxentina do Libro (2000), o Premio á Traxectoria da Fundación Henry Moore (2000), o Premio Rodolfo Walsh de Xornalismo, da Facultade de Xornalismo e Comunicación da Universidade Nacional da Prata (2002).

Publicacións editar

  • La noche de los lápices (1986), Editorial Contrapunto, levado ao cine por Héctor Olivera
  • Menem, la patria sociedad anónima (1990), Editorial Gente Sur
  • Todo o nada. Biografía de Mario Roberto Santucho (1991), Editorial Planeta
  • El burgués maldito. Biografía de José B. Gelbard (1998), Editorial Planeta
  • El dictador. Biografía de J. R. Videla (Coautora) (2001), Editorial Sudamericana
  • Argentina. El siglo del progreso y la oscuridad (2006), Editorial Planeta
  • El enigma Perrotta, (2011), Sudamericana [1]
  • Bravas. Alicia Eguren de Cooke y Susana Pirí Lugones (2014), Sudamericana
  • El nieto. La trágica y luminosa historia de Ignacio "Guido" Montoya Carlotto, con Roberto Caballero. (maio de 2015), Sudamericana
Cuadernos de Caras y Caretas

Notas editar

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar