Manuel I de Portugal

rei de Portugal entre 1495 e 1521

Manuel I de Portugal, nado en Alcochete o 31 de maio de 1469 e finado en Lisboa o 13 de decembro de 1521, foi Rei de Portugal. Alcumado de "O Venturoso", "O Benaventurado" ou "O Afortunado", polos acontecementos felices que o levaron ao trono e que ocorreron no seu reinado, concretamente o descubrimento do camiño marítimo para a India e o Brasil. Foi o primeiro rei en asumir o título de pela Graça de Deus, Rei de Portugal e dos Algarves, d'Aquém e d'Além-Mar em África, e Senhor da Guiné, e do Comércio, Conquista e Navegação da Arábia, Pérsia e Índia... (pola Graza de Deus, Rei de Portugal e do Algarve, d'aquém e d'Alén-Mar en África, Señor do Comercio, da conquista e da Navegación de Arabia, Persia e India).

Manuel I de Portugal
Rei de Portugal
Período25 de outubro de 1495 - 13 de decembro de 1521
AntecesorXoán II de Portugal
SucesorXoán III de Portugal
Datos persoais
Nacemento31 de maio de 1469
 Alcochete
Falecemento13 de decembro de 1521
 Lisboa
PaiFernando de Portugal, Duque de Viseu
NaiBeatriz de Portugal, Duquesa de Viseu
CónxuxeSabela de Aragón e Castela
María de Aragón e Castela
Leonor de Austria
FillosMiguel da Paz, Xoán III de Portugal, Sabela de Portugal, emperatriz do Sacro Imperio Romano-Xermánico, Beatriz de Portugal, Duquesa de Saboia, Luís de Portugal, Duque de Beja, Fernando de Portugal, Duque da Guarda, Afonso de Portugal, Henrique I de Portugal, Duarte de Portugal, 4.º Duque de Guimarães, Maria de Portugal, Duquesa de Viseu, António, Infante de Portugal, Carlos of Portugal e Maria of Portugal
RelixiónIgrexa católica
Na rede
WikiTree: Aviz-11 Find a Grave: 9726244 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Á morte de Xoán II sen fillos lexítimos (o príncipe Afonso falecera en condicións tráxicas nunca completamente esclarecidas en 1491), sen irmáns vivos (a infanta Santa Xoana, a súa irmá, falecera en 1490), sen lograr lexitimar o seu bastardo, o infante Xurxo de Lencastre, futuro Duque de Coímbra, a Coroa Portuguesa acabou por pasar ao seu primo e cuñado Manuel, Duque de Bexa, o cal era fillo de Fernando, Duque de Viseu (irmán do rei Afonso V), e de Beatriz (filla do infante Xoán, o penúltimo dos membros da Ínclita Xeración). Así, aínda que por parte paterna fose neto do rei Duarte, e pola materna, bisneto de Xoán I, o feito de non ser herdeiro directo, mais si colateral, leva a que xurdan, por veces, referencias a unha quebra na dinastía de Avis ao nivel da casa reinante, considerándose inaugurada así a Casa de Avis-Bexa (en homenaxe ao ducado no cal fora investido por Xoán II, e que detina á data da súa aclamación, en 1495), a cal se mantería no poder até o fin da dinastía, en 1580.

Reinado editar

 
Armas de Manuel I de Portugal, Livro do Armeiro-mor, 1509.
 
Epistola de victoria contra infideles habita, 1507.

Aclamado o 27 de outubro de 1495, Manuel I demostrou ser un sucesor á altura, apoiando os descubrimentos portugueses e o desenvolvemento dos monopolios comerciais. Durante o seu reinado, Vasco da Gama descubriu o camiño marítimo para a India (1498), Pedro Álvares Cabral descubriu o Brasil (1500), Francisco de Almeida, converteuse no primeiro vicerrei da India (1505) e o almirante Afonso de Albuquerque asegurou o control das rutas comerciais do océano Índico e Golfo Pérsico e conquistou para Portugal lugares importantes como Malaca, Goa e Ormuz. Tamén no seu reinado organízanse viaxes a occidente, téndose chegado á Groenlandia e á Terra Nova.

Manuel I opta por unha política de expansión indio e colocar en práctica os seus principios, creando a oportunidade para a realización da viaxe de Vasco da Gama en 1497, contra, ao que parece, a oposición de parte do seu Consello. Elixe, aínda, a través da inversión pro-aristocrática, ou sexa, de restauración de privilexios e dereitos antes postos en causa e isto seguramente por opción política de Estado.

 
Gravado contemporáneo de El-Rei Manuel I montado no elefante Hanno, mascota do papa León X.

O rei edifica, igualmente, un Estado que anunciando en boa medida o absolutismo Régio e o goberno ilustrado, en contrapunto ao centralismo do seu antecesor Xoán II[1].

Todo iso contribuíu á constitución do Imperio Portugués, facendo de Portugal un dos países máis ricos e poderosos de Europa. Manuel I utilizou a riqueza obtida polo comercio para construír edificios reais, no que se coñecería máis tarde como estilo manuelino, dos que son exemplo o Mosteiro dos Xerónimos e Torre de Belém. Atraeu científicos á corte de Lisboa e establecéronse tratados comerciais e relacións diplomáticas con China e Persia, ademais das conquista feitas no norte de África como Safim, Azamor e Agadir.

A súa completa consagración europea deuse coa embaixada en 1513, dirixida por Tristão da Cunha, enviando ao Papa León X presentes magníficos como pedras, tecidos, xoias e animais. Destes últimos destacaron un cabalo persa e un elefante, chamado Hanno, moi habilidoso, que sería mascota do Papa. Pero unha das moitas novidades que encantada os espíritos curiosos das cortes europeas da época tería sido sen dúbida o rinoceronte traído das Indias, que asumiu, entón, un papel preponderante na arte italiana.

O seu reinado estará tamén recordado pola persecución feita a xudeus e musulmáns en España, particularmente nos anos de 1496 a 1498. Esta política foi tomado por forma a agradar aos reis católicos, cumprindo unha das cláusulas do seu contrato de matrimonio coa herdeira de España, Isabel de Aragón.

O Masacre de Lisboa de 1506 foi quizais unha das consecuencias da política de Manuel I. Seguidas das conversións forzadas dos xudeus e, logo, confiado ao seu embaixador en Roma a misión secreta de pedir ao Papa, en 1515, o permiso de establecer a Inquisición en Portugal.

Na cultura, Manuel I procedeu á reforma dos estudos xerais, creando novos plans educativos e bolsas de estudo. Na súa corte xorde tamén Gil Vicente, o pai do teatro portugués, e Duarte Pacheco Pereira, o xeógrafo, autor do Esmeraldo de situ Orbis.

Ao analizar a súa obra, obsérvase o intento de reforma do reino, «a través da creación de instrumentos unificado de carácter estatal, como son a publicación dos foros Novos, reforma os antigos, a lectura Nova (1504-1522), a recompilación e revisión da lexislación, consagrada polas Ordenacións Manuelinas, a reorganización da Facenda Pública e a estruturación administrativa. Con el organízase o estado moderno»[2].

Descendencia editar

Do primeiro matrimonio, con Sabela de Aragón e Castela, infanta de España (1470-1498):

Do segundo matrimonio, coa súa cuñada María de Aragón e Castela, infanta de España (1482-1517), a 30 de outubro de 1500:

Do terceiro matrimonio, con Leonor de Austria (1498-1558), infanta de España, irmá do emperador Carlos V:

Notas editar

  1. Paulo Pereira, Enciclopédia dos Lugares Mágicos de Portugal, volume IX, páxina 70
  2. Paulo Pereira, Enciclopédia dos Lugares Mágicos de Portugal, volume IX, páxina 72
Rei de Portugal

Segue a:
Xoán II de Portugal
Manuel I de Portugal
Precede a:
Xoán III de Portugal
Dinastía de Avis-Bexa