Magnolio
Para o xénero ver o artigo: Magnolia
Magnolio | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Flor do magnolio (Magnolia grandiflora) | |||||||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||||||
'Magnolia grandiflora' L. | |||||||||||||||||||||||
distribución natural da árbore
|
O magnolio, (Magnolia grandiflora) tamén coñecido coma magnolia común ou magnolia branca[1] é unha especie de fanerógama pertencente á familia Magnoliaceae, nativa do sueste dos Estados Unidos dende Carolina do Norte até Texas e a Florida. Adoita cultivarse coma árbore ornamental de folla perenne. En Galicia é moi común na xardinaxe urbana e palaciana.
Características
editarÉ unha árbore perennifolia que pode acadar os 27,5 m de altura. As follas son sinxelas ou amplamente ovadas de 12–20 cm de lonxitude e 6–12 cm de longo coas marxes dentadas, de cor verde escura e textura coriácea que se tornan pardas cando chega o inverno, manténdose até que as novas as substitúen na primavera. As flores son grandes, de cor branca, cun recendo característico agradábel, acadando os 30 cm con 6-12 pétalos e textura cerosa.
Usos
editarEmprégase popularmente coma árbore ornamental nas rexións onde os invernos non son demasiado severos, por mor á súa orixe subtropical. É moi popular en Galicia polas súas atractivas follas e flores, especialmente nas Rías Baixas, onde medra ben acadando tamaños impoñentes. As follas empréganse na fabricación de grilandas decorativas, especialmente polo Nadal.
Fóra de Galicia, a madeira emprégase na construción, porén o crecemento tan amodo encarece a produción a grande escala.
- Magnolia longifolia Sweet, Hort. Brit.: 11 (1826).
- Magnolia elliptica (W.T.Aiton) Link, Handbuch 2: 375 (1829).
- Magnolia lanceolata (Aiton) Link, Handbuch 2: 375 (1829).
- Magnolia obovata (W.T.Aiton) Link, Handbuch 2: 375 (1829), nom. illeg.
- Magnolia maxima Lodd. ex G.Don in J.C.Loudon, Hort. Brit.: 226 (1830).
- Magnolia lacunosa Raf., Autik. Bot.: 78 (1840).
- Magnolia microphylla Ser., Fl. Jard. 3: 226 (1849), nom. inval.
- Magnolia obtusifolia, Fl. Jard. 3: 226 (1849), nom. inval.
- Magnolia tardiflora Ser., Fl. Jard. 3: 226 (1849), nom. inval.
- Magnolia tomentosa Ser., Fl. Jard. 3: 226 (1849), nom. inval.
- Magnolia ferruginea W.Watson, Bull. Misc. Inform. Kew 1889: 305 (1889).
- Magnolia foetida (L.) Sarg., Gard. & Forest 2: 615 (1889).
- Magnolia hartwegii G.Nicholson, Hand-List of Trees and Shrubs 1: 17 (1894), nom. inval.
- Magnolia hartwicus G.Nicholson, Hand-List of Trees and Shrubs 1: 17 (1894), nom. inval.
- Magnolia stricta G.Nicholson, Hand-List of Trees and Shrubs 1: 17 (1894), nom. inval.
- Magnolia glabra P.Parm., Bull. Sc. France Belgique 27: 251 (1896).
- Magnolia angustifolia Millais, Magnolias: 55, 83 (1927).
- Magnolia exoniensis Millais, Magnolias: 59 (1927).
- Magnolia galissoniensis Millais, Magnolias: 60 (1927).
- Magnolia gloriosa Millais, Magnolias: 61 (1927).
- Magnolia praecox Millais, Magnolias: 69 (1927).
- Magnolia pravertiana Millais, Magnolias: 69 (1927).
- Magnolia rotundifolia Millais, Magnolias: 70 (1927).[2]
Véxase tamén
editarReferencias
editar- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 22 de xullo de 2013. Consultado o 11 de decembro de 2012.
- ↑ "Magnolio". Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado o 21 de agosto de 2010.
Bibliografía
editar- Breedlove, D. E. 1986. Flora de Chiapas. Listados Floríst. México 4: i–v, 1–246.
- CONABIO, 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. Cap. nat. México 1.
- Correll, D. S. & M. C. Johnston 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i-xv, 1–1881.
- Flora of China Editorial Committee, Addendum, 200?. Fl. China ,Checklist Addendum.
- Flora of North America Editorial Committee, eds. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. Fl. N. Amer. 3: i–xxiii, 1–590.
- Gleason, H. A. & A. Cronquist 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i-lxxv, 1-910.
- Godfrey, R. K. & J. W. Wooten 1981. Aquatic and Wetland Plants of Southeastern United States Dicotyledons. Aquat. Wetland Pl. SE. U.S. Dicot. 933 pp.
- Jørgensen, P. M. & C. Ulloa Ulloa 1994. Seed plants of the high Andes of Ecuador—A checklist. AAU Rep. 34: 1–443.
- Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez 1999. Catalogue of the vascular plants of Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: iviii,.
- Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los árboles nativos y cultivados en la república de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.
- Lozano-Contreras, G. 1983. Magnoliaceae. Fl. Colombia 1: 1–119.
- Meyer, Frederick G. 1992. Magnoliaceae Family for Flora of North America. 32 pp..
- Molina R., A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
- Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i-lxi, 1–1183.
- Small, J. K. 1933. Man. S.E. Fl. i-xxii, 1-1554. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library
- Standley, P. C. & J. A. Steyermark 1946. Magnoliaceae. In Standley, P.C. & Steyermark, J.A. (Eds), Flora of Guatemala - Part IV. Fieldiana, Bot. 24(4): 266–269.
- Vazquez-G., J. A. 1994. Magnolia (Magnoliaceae) in Mexico and Central America. Brittonia 46(1): 1–23.
- Wunderlin, R. P. 1998. Guide Vasc. Pl. Florida i–x + 1–806.
Ligazóns externas
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Magnolio |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Magnolio |