Wikipedia

Luís de Évreux

Luís de Évreux, tamén coñecido como Luís de Francia e como Luís I de Évreux, nado o 3 de maio de 1276 e finado o 19 de maio de 1319 en Longpont-sur-Orge, Illa de Francia, foi o primeiro conde de Évreux e señor de Étampes.

Luís de Évreux
Conde de Évreux
Señor de Étampes
Louis de France 1276-1319.JPG
Estatua de Luís de Évreux na Basílica de Saint-Denis
Procedente da Igrexa dos xacobinos de París
Conde de Évreux
6 de outubro de 1298 – 19 de maio de 1319
PredecesorTítulo novo
SucesorFilipe de Évreux
Señor de Étampes
6 de outubro de 1298 – 19 de maio de 1319
PredecesorTítulo novo
SucesorCarlos de Étampes
Nome completoLouis d'Évreux
Nacemento3 de maio de 1276
Falecemento19 de maio de 1319
Longpont-sur-Orge, Illa de Francia
SepulturaCatedral de Pamplona
ConsorteMargarida de Artois
DescendenciaVéxase Descendencia
Casa realCapetos
ProxenitoresFilipe III de Francia
María de Brabante
Escudo de Luís de Évreux
Escudo de armas de Luís I de Évreux
Na rede
WikiTree: Capet-578 Find a Grave: 21097 Editar o valor em Wikidata

Fillo do rei de Francia Filipe III o Atrevido (1245-1285) e de María de Brabante (1254-1321),[1] foi un príncipe real da dinastía dos Capetos.

TraxectoriaEditar

Luís foi educado cos seus irmáns e as súas irmás no castelo de Vincennes e no Palacio do Louvre. Non tiña mái que nove anos cando o seu pai Filipe III morreu subitamente de regreso da desastrosa Cruzada de Aragón. No seu testamento, o rei estableceu para Luís unha pensión anual e perpetua de 15.000 libras.

En 1297 o seu medio irmán, o rei Filipe IV o Fermoso cedeulle o señorío de Beaumont-le-Roger. Así mesmo, en 1298 (ou en 1300, segundo a fontes) concedeulle o título e conde de Évreux, e tamén lle asignou o condado de Longueville, que confiscara a Enguerrand de Marigny.

Luís de Évreux foi un personaxe discreto, destacando sobre todo polas súas calidades de diplomático. A súa influencia política real é dificilmente avaliábel. Unha das súas máis importantes misións diplomáticass foi o seu papel de negociador do tratado de Athis-sur-Orge, que puxo o fin á guerra de Flandres,[2] conflito armado que opuxo o condado de Flandres ao reino de Francia de Filipe IV de 1297 a 1305.

A diferenza de moitos dos seus contemporáneos, era un príncipe comprometido coa paz. Para el, un señor de sangue non é verdadeiramente "grande máis que na proporción en que se somete a Deus, ao soberano e ás leis".[3] Defendeu firmemente o dereito do Estado contra a Igrexa e axudou o seu irmán Filipe IV o Femoso na súa loita contra Bonifacio VIII. E, en 1314, opúxose a unha nova guerra contra os flamengos e empuxou o seu irmán á negociación, o que conduciu á "Convención de Marquette", que permitiu salvagardar a paz entre Francia e Flandres.

O 6 de outubro de 1298 o seu irmán Filipe IV cedeulle en apanaxe o Condado de Evreux, talvez para resolver as súas dificultades financeiras. Ao mesmo tempo recibiu os señoríos de Étampes, de Meulan, de Gien, de Aubigny e outros.

En 1308 o seu nome foi uns dos propostos como candidato do Reino de Francia ao trono do Sacro Imperio Romano Xermánico.

En 1316, á morte de Luís X de Francia e I de Navarra, Luís e Évreux uniuse ao seu sobriño Filipe, conde de Poitiers, na súa loita para obter a rexencia.[4] [5] Filipe, convertido en rei baixo o nome de Filipe V, recompensou o seu tío erixindo o conde de Évreux en Par de Francia. Así mesmo, o conde de Evreux converteuse en conselleiro escoitado polo xove soberano.

En 1317 Luís tivo importantes diferenzas co seu irmán Carlos de Valois. En efecto, o de Évreux obtivera o prestixioso compromiso de matrimonio dunha das súas fillas co neto do conde Roberto III de Flandres, Luís de Crecy. Pero este proxecto foi abandonado despois da rebelión do pai deste último, Luís I de Nevers. Valois aproveitou a oportunidade para obter a promesa dunha unión entre Luís e unha das súas propias fillas. Filipe V interveu para pechar o camiño ao seu tío Valois, e finalmente Nevers casou con Margarida, a segunda filla do rei de Francia.[6] Finalmente, co fin de apazugar o conde de Évreux, o rei acordou pedir para o seu fillo Filipe a man da pequena Xoana de Navarra, filla do defunto Luís X e eventual pretendente á coroa de Francia.[7] Desta última unión nacería Carlos II o Malo.

Desexando "deixar o mundo", o conde de Évreux organizou a división dos seus bens entre os seus fillos no verán de 1318, e retirose á Abadía de Notre-Dame de Longpont. Non permaneceu alí máis que uns poucos meses, xa que morreu repentinamente, á idade de 43 anos, o 19 de maio de 1319. O seu corpo foi enterrado na igrexa do convento dos xacobinos en París,[8] xunto á súa esposa Margarida de Artois, mentres que o seu corazón se depositou na igrexa dos Cordeliers da mesma cidade.[9]

Matrimonio e descendenciaEditar

Luís de Évreux casou en 1301 con Margarida de Artois (c. 1285-1311), filla de Filipe de Artois e de Branca da Bretaña. O matrimonio tivo os seguintes fillos:

Luís tivo tamén un fillo natural, Xoán, barón de Polissac.

Luís de Évreux deu orixe á casa capetiana Casa de Évreux, ou de Évreux-Navarra.

Antepasados de Luís de ÉvreuxEditar

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. Filipe II de Francia
 
 
 
 
 
 
 
8. Luís VIII de Francia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. Isabel de Hainaut
 
 
 
 
 
 
 
4. Luís IX de Francia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. Afonso VIII de Castela
 
 
 
 
 
 
 
9. Branca de Castela
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
19. Leonor Plantagenet
 
 
 
 
 
 
 
2. Filipe III de Francia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
20. Afonso II de Provenza
 
 
 
 
 
 
 
10. Ramón Berenger V de Provenza
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
21. Garsenda de Sabran
 
 
 
 
 
 
 
5. Margarida de Provenza
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
22. Tomé I de Savoia
 
 
 
 
 
 
 
11. Beatriz de Savoia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
23. Margarida de Xenebra
 
 
 
 
 
 
 
1. Luís de Evreux, conde de Évreux
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
24. Henrique I de Brabante
 
 
 
 
 
 
 
12. Henrique II de Brabante
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
25. Matilde de Boulogne
 
 
 
 
 
 
 
6. Henrique III de Brabante
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
26. Filipe de Suabia
 
 
 
 
 
 
 
13. María de Suabia
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
27. Irene Anxo
 
 
 
 
 
 
 
3. María de Brabante
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
28. Odón III de Borgoña
 
 
 
 
 
 
 
14. Hugo IV de Borgoña
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
29. Alicia de Vergy
 
 
 
 
 
 
 
7. Adelaida de Borgoña
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
30. Roberto III de Dreux
 
 
 
 
 
 
 
15. Iolanda de Dreux
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
31. Aénor de Saint-Valery
 
 
 
 
 
 
Predecesor:
- 		 
Conde de Évreux
6 de outubro de 1298 - 19 de maio de 1319 		Sucesor:
Filipe I
Predecesor:
- 		 
Señor de Étampes
6 de outubro de 1298 - 19 de maio de 1319 		Sucesor:
Carlos de Étampes

NotasEditar

  1. ↑ Louda, Jiri; Maclagan, Michael e Harmiges, Roger (1995): Les Dynasties d'Europe. Paris: Bordas. ISBN 2-0402-7115-5, táboa 65, p. 128.
  2. ↑ Non confundir coa guerra dos oitenta anos ou guerra de Flandres, guerra de secesión entre os actuais estados dos Países Baixos e España, iniciada en 1568 e que finalizou en 1648, co recoñecemento da independencia das sete Provincias Unidas.
  3. ↑ Un prince capétien illustre moine de Longpont (en francés).
  4. ↑ Petit 1900, p. 176.
  5. ↑ Posteriormente este Filipe foi o rei Filipe V de Francia e II de Navarra.
  6. ↑ Annuaire-bulletin de la Société de l'histoire de France, Volumen 2. Librairie Renouard, 1864.
  7. ↑ Petit 1900, p. 177.
  8. ↑ Xacobinos (jacobins) é o nome que se dá en Francia aos dominicos, por estar o seu Convento en París na rue Saint-Jacques.
  9. ↑ Hellot, Amédée, ed. (1884): Chronique parisienne anonyme du XIVe siècle. Nogent-le-Rotrou, Eure e Loir: Impr. de Daupeley-Gouverneur, pp. 39-40.

Véxase taménEditar

BibliografíaEditar

Outros artigosEditar

Ligazóns externasEditar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luís_de_Évreux&oldid=6285447»