Lisias (en grego Λυσίας), nado en Atenas en -458 e finado en -380, foi un dos dez oradores áticos.

Infotaula de personaLisias

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacementoc. 445 a. C. Editar o valor em Wikidata
Atenas, Grecia Editar o valor em Wikidata
Morte380 a. C. Editar o valor em Wikidata (64/65 anos)
Atenas, Grecia Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónorador , logographer (en) Traducir , escritor Editar o valor em Wikidata
Período de tempoAntigüidade clásica Editar o valor em Wikidata
LinguaGrego antigo Editar o valor em Wikidata
Familia
PaiCephalus (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
IrmánsPolemarchus (en) Traducir e Euthydemus (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Jean Dedieu (1646 - 1727): estatua de Lisias. Xardíns de Versalles.

Traxectoria editar

Malia nacer en Atenas, foi meteco e nunca gozou do dereito de cidadanía xa que o seu pai, Céfalo, era de Siracusa. No ano -404, o réxime oligárquico dos Trinta Tiranos privou a Lisias e ao seu irmán Polemarco de todas as súas posesións. Cando mataron a este último, Lisias fuxiu a unha poboación veciña.

Regresou a Atenas no ano -403, trala derrota dos Trinta Tiranos e o restablecemento do goberno democrático. Emprendeu entón accións legais contra Eratóstenes, o tirano responsábel da morte de seu irmán.

Platón alude a Lisias e á súa familia n'A República e no Fedro.[1][2]

Obra editar

Lisias gañouse a vida como logógrafo, escribindo discursos para os litigantes e transformándose na figura máis destacada da oratoria xudicial ática. A súa biografía reflíctese na dobre vertente da súa obra: por unha banda, dedicado ao ensino da retórica e a escribir discursos por encargo; e, por outra, consagrado á tarefa política da restauración da democracia en Atenas e á persecución dos tiranos mediante os seus discursos. Chegou a escribir 233 discursos, dos que só se conservou unha trintena. Os máis coñecidos son Contra Eratóstenes (Κατά Ερατοσθένους), Defensa no xuízo contra Simón (Πρὸς Σίμωνα ἀπολογία) e Sobre o asasinato de Eratóstenes (Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένους φόνου ἀπολογία).[3][4][5][6]

Estilo editar

Tiña un talento incomparábel para adaptar os seus discursos ao carácter dos seus clientes. Os trazos máis destacados do seu estilo, como demostran as obras que del se conservan, eran a pureza, a sinxeleza e a claridade.

Notas editar

  1. Platón: A República.
  2. Platón: Fedro.
  3. Trátase de dous Eratóstenes distintos.
  4. Contra Eratóstenes (Κατὰ Ἐρατοσθένους).
  5. Defensa no xuízo contra Simón (Πρὸς Σίμωνα ἀπολογία).
  6. Sobre o asasinato de Eratóstenes (Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένους φόνου ἀπολογία).

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  1. Volumen I: Discursos I. 1988. ISBN 978-84-249-1367-0. 
  2. Volumen II: Discursos II. 1995. ISBN 978-84-249-1695-4. 

Ligazóns externas editar