Lira (poesía)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Lira.

A lira é unha estrofa de rima consoante e esquema 7a 11B 7a 7b 11B. É unha variante, en menos versos, da estancia fixada por Dante e Petrarca. Coa lira intentouse a imitación das estrofas curtas de Horacio. Empregada por Bernardo Tasso, foi introducida en España por Garcilaso de la Vega na súa "Ode ad florem Gnidi". Frei Luis de León e San Juan de la Cruz continuaron o seu cultivo.

Exemplos

"O pastori felici

che d'un piciol poder lieti e contenti,

havete i cieli amici;

e lungi da le genti

non temete di mar'ira o di venti"

(Bernardo Tasso, "Loda de la vita pastorale", Rime, 1560)

"Si de mi baja lira

tanto pudiese el son que en un momento

aplacase la ira

del animoso viento

y la furia del mar y el movimiento..."

(Garcilaso de la Vega, "Ode ad florem Gnidi")

El aire el huerto orea

y ofrece mil olores al sentido;

los árboles menea

con un manso rüido,

que del oro y del cetro pone olvido.

(Frei Luis de León)

Chega hastra min, profunda

como a tétrica queixa lastimada

de cerva moribunda

solouzante e cansada,

a vos dorida da muller amada.

(Manuel Curros Enríquez, Aires da miña terra, 1880)

Véxase tamén

Bibliografía

• RODRÍGUEZ FER, Claudio (1991): Arte literaria, Xerais, Vigo.