Linguas urálicas

As linguas urálicas constitúen unha familia lingüística de 38[1] linguas faladas por aproximadamente 25 millóns de persoas. As linguas urálicas con maior número de falantes nativos son o húngaro, o finés e o estoniano, que son oficiais en Hungría, Finlandia e Estonia respectivamente, e na Unión Europea. Outras linguas urálicas cun número significativo de falantes son o erzya, o moksha, o mari, o udmurto e o komi, que están recoñecidas como oficiais en varias rexións de Rusia.

Mapa das linguas urálicas.

O nome "urálico" deriva do feito de que o berce da familia (Urheimat) crese que se atopaba nos Montes Urais.

O termo ugrofinés emprégase a miúdo como sinónimo de urálico, mais o ugrofinés é unha subfamilia que exclúe ás linguas samoiedas.[2]

Clasificación

editar
Número relativo de falantes das linguas urálicas
Húngaro
  
56%
Finés
  
20%
Estoniano
  
4.2%
Erzya
  
2.8%
Moksha
  
2.5%
Mari
  
2%
Udmurto
  
1.9%
Komi
  
1.6%
Outras
  
8.9%
  1. Language family tree of Uralic on Ethnologue
  2. Tommola, Hannu (2010). "Finnish among the Finno-Ugrian languages". Mood in the Languages of Europe. John Benjamins Publishing Company. p. 155. ISBN 90-272-0587-6. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Abondolo, Daniel M. (editor). 1998. The Uralic Languages. Londres e Nova York: Routledge. ISBN 0-415-08198-X.
  • Austerlitz, Robert. 1990. "Uralic Languages" (pp. 567–576) in Comrie, Bernard, editor. The World's Major Languages. Oxford University Press, Oxford.
  • Collinder, Björn. 1955. Fenno-Ugric Vocabulary: An Etymological Dictionary of the Uralic Languages. (Collective work.) Stockholm: Almqvist & Viksell. (Second, revised edition: Hamburg: Helmut Buske Verlag, 1977.)
  • Collinder, Björn. 1957. Survey of the Uralic Languages. Stockholm.
  • Collinder, Björn. 1960. Comparative Grammar of the Uralic Languages. Stockholm: Almqvist & Wiksell.
  • Collinder, Björn. 1965. An Introduction to the Uralic Languages. Berkeley: University of California Press.
  • Comrie, Bernhard. 1988. "General Features of the Uralic Languages." In The Uralic Languages, edited by Denis Sinor, pp. 451–477. Leiden: Brill.
  • Décsy, Gyula. 1990. The Uralic Protolanguage: A Comprehensive Reconstruction. Bloomington, Indiana.
  • Hajdu, Péter. 1963. Finnugor népek és nyelvek. Budapest: Gondolat kiadó.
  • Hajdu, Péter. 1975. Finni-Ugrian Languages and Peoples, translated by G. F. Cushing. Londres: André Deutsch. (English translation of the previous.)
  • Georg, Stefan, Peter A. Michalove, Alexis Manaster Ramer, e Paul J. Sidwell. 1999. "Telling general linguists about Altaic." Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. Journal of Linguistics 35:65–98.
  • Koppelmann, Heinrich. 1933. Die eurasische Sprachfamilie. Heidelberg: Carl Winter.
  • Laakso, Johanna. 1992. Uralilaiset kansat ('Uralic Peoples'). Porvoo – Helsinqui – Juva. ISBN 951-0-16485-2.
  • Rédei, Károly (editor). 1986–88. Uralisches etymologisches Wörterbuch ('Uralic Etymological Dictionary'). Budapest.
  • Ruhlen, Merritt, A Guide to the World's languages, Stanford, California (1987), pp. 64–71.
  • Sammallahti, Pekka. 1988. "Historical phonology of the Uralic Languages." In The Uralic Languages, edited by Denis Sinor, pp. 478–554. Leiden: E.J. Brill.
  • Sinor, Denis (editor). 1988. The Uralic Languages: Description, History and Foreign Influences. Leiden: Brill.