Lingua lak
A lingua lak (лакку маз, lakːu maz) é unha lingua caucásica nororiental que forma a súa propia póla dentro desta familia lingüística. É a lingua do pobo lak, que habita na república autónoma de Daguestán, en Rusia, onde é unha das seis linguas estandarizadas que se falan. Segundo o censo de 2010, é falado por máis 150 000 persoas.
| Lak лакку маз | ||
|---|---|---|
| Pronuncia: | [lakːu maz] | |
| Falado en: | Rusia | |
| Rexións: | Sur de Daguestán | |
| Total de falantes: | 150 000 (censo de 2010) | |
| Familia: | Caucásico nororiental Lak | |
| Escrita: | Alfabeto cirílico | |
| Status oficial | ||
| Lingua oficial de: | Daguestán, Rusia | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | --- | |
| ISO 639-3: | lbe
| |
| Mapa | ||
 Lak | ||
| Status | ||
 | ||
Abrangue cinco dialectos: ashti kuli, balkhar, vitskh, vikhli e kumukh, que forma a base da lingua literaria lak. Dende finais do século XIX, escribiuse en caracteres árabes; o alfabeto latino foi empregado entre o 1928 e o 1938, e dende entón, en alfabeto cirílico. Antes de que o lak se convertese en lingua escrita, empregaban o árabe. Hoxe é unha das 9 linguas oficiais de Daguestán, malia que non se empregue no ensino (só se ensinou entre 1920 e 1960, dende entón só se ensina en ruso). Tamén ten un xornal Ilchy (Luz) e Tslubarz (Lúa nova, 1952) que xa non se edita, e unha estación de radio.
O lak foi empregada como lingua literaria por autores como Garun Saidov (1891-1919), xefe da Oficina de Axitación ou Educación Bolxevique en Daguestán, e o primeiro autor dramático en lak, Jussup Khappalajev (1916) con Estrelas de felicidade (1950), Mugutin Sharinov (1893-1937) con Shagalai e Gabibat i Gadzhijev (1919), Said Gabiev, Abutalif Gafurov e Abdurahman Omarov.
Notas
editar- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
Véxase tamén
editar| Existe unha versión da Wikipedia en Lingua lak |