Leonor de Castela (raíña de Inglaterra)
Leonor de Castela, nada en Burgos en 1241 e finada en Harby, Nottinghamshire, o 28 de novembro de 1290, foi unha infanta de Castela por nacemento e raíña de Inglaterra polo seu matrimonio con Eduardo I.
| Leonor de Castela (raíña de Inglaterra) | |
|---|---|
| Raíña consorte de Inglaterra e Señora de Irlanda | |
 | |
| Condesa de Ponthieu Con Eduardo I | |
| Predecesor | Xoana de Ponthieu |
| Sucesor | Eduardo II |
| Reinado | 1279-1290 |
| Nacemento | 1241 Burgos, Castela |
| Falecemento | 28 de novembro de 1290 Harby, Nottinghamshire, Inglaterra |
| Sepultura | Abadía de Westminster |
| Predecesor | Leonor da Provenza |
| Sucesor | Margarida de Francia |
| Consorte | Eduardo I de Inglaterra |
| Casa real | Casa de Borgoña |
| Proxenitores | Fernando III de Castela Xoana de Danmartín |
 | |
| Na rede | |
 | |
Traxectoria editar
Foi a segunda do tres fillos nados do segundo matrimonio de Fernando III o Santo con Xoana de Danmartín, condesa de Ponthieu.[1][2][3]
O 18 de outubro de 1254, no mosteiro das Folgas, en Burgos, casou co príncipe Eduardo de Inglaterra, futuro rei Eduardo I. A intención orixinal deste matrimonio era selar a paz entre Henrique III de Inglaterra —pai de Eduardo– e Afonso X o Sabio —medio irmán de Leonor—, pola posesión de Gascuña, en litixio desde que a filla de Henrique II, Leonor de Plantagenet e de Aquitania, levouna en dote ao casar con Afonso VIII en 1177. O rei inglés esixiu o matrimonio entre Leonor e Eduardo como proba de sincera vontade de acabar coa guerra.
En 1270 acompañou ao seu marido á Novena Cruzada.[a] Leonor e o seu marido Eduardo, atopábanse aínda en Terra Santa, durante a Novena Cruzada, cando, á morte do seu pai Henrique III, o 16 de novembro de 1272, foron proclamados rei e raíña de Inglaterra. Con todo, a coroación tivo lugar cando volveron das Cruzadas. En Terra Santa, Leonor foi unha compañeira abnegada e leal, até tal punto que, segundo a lenda, chegou a salvar a vida do seu esposo succionando o veleno dunha víbora que mordera a Eduardo. Acompañou ao seu esposo non só nas Cruzadas senón tamén na conquista de Gales, dando a luz ao menor dos seus 15 fillos, Eduardo (futuro Eduardo II), no castelo de Caernarfon, no mesmo centro de Gales.
A devoción entre ambos os esposos debeu ser maior que a de ambos cara aos seus descendentes; de feito, os seus fillos acabaron sendo criados polas súas avoas, Leonor de Provenza e Juana de Danmartín. A morte do seu segundo fillo, Henrique en 1274 en Guilford non foi nin sequera dolorosa para os seus pais, que non asistiron aos seus funerais, pese ao curto camiño que había entre Londres e Guilford.
Leonor morreu en 1290 en Harby, Lincolnshire, aos 49 anos de idade e foi sepultada na Abadía de Westminster.[b][c]
No seu camiño de Harby a Westminster, o entristecido monarca ordenou que en cada parada do real cortexo até a súa morada final, erixísese unha cruz conmemorativa, elevándose doce destas cruces, das que se conservan tres delas. Son as coñecidas como Cruces de Leonor, das que a máis coñecida é Charing Cros.
Matrimonio e descendencia editar
Do seu matrimonio co rei Eduardo I de Inglaterra naceron quince fillos:
- Unha filla (n.e m. Bordeos, Francia, ca. 1255).
- Catarina (Francia, 17 de xuño de 1264 - ibídem, 5 de setembro de 1264).
- Xoana (Abbeville, Ponthieu, Francia, xaneiro de 1265 - ibídem, 7 de setembro de 1265).
- Xoán (castelo de Windsor, 13 de xullo de 1266 - Castelo de Wallingford, 3 de agosto de 1271).
- Henrique (Castelo de Windsor, 6 de maio de 1268 - Castelo de Guildford, 14 de outubro de 1274).
- Leonor (Castelo de Windsor, 18 de xuño de 1269 - Gante, 29 de agosto de 1297), casada primeiro con Afonso III de Aragón (nun matrimonio por poderes, nunca consumado pola morte do noivo antes da voda), e logo con Henrique III, conde de Bar.
- Xiana Catarina (Palestina, ca. 1271 - ibídem, 5 de setembro de 1271).
- Xoana (Acre, Palestina, primavera de 1272 - Clare, Suffolk, 7 de abril de 1307), casada primeiramente con Gilbert de Clare, conde de Gloucester e Hertford. Ao enviuvar (1295), o seu pai pretendeu casala con Amadeu V de Savoia, pero ela casou en segredo (1297), con Ralph de Monthermer, servente do seu primeiro esposo.
- Afonso (Baiona, Gascuña, Francia, 24 de novembro de 1273 - Castelo de Windsor, 19 de agosto de 1284), conde de Chester.
- Margarita (Castelo de Windsor, 15 de marzo de 1275 - Bruxelas, Bélxica, marzo de 1333), casada con Xoán II, duque de Brabante.
- Berenguela (Kempton, Middlesex, 1 de maio de 1276 - 27 de xuño de 1278).
- unha filla (Palacio de Westminster, decembro de 1277 - ibídem, xaneiro de 1278).
- María (Palacio de Windsor, 11 de marzo de 1279 - Abadía de Amesbury, Wiltshire, 29 de maio de 1332), monxa en 1291, abadesa de Amesbury.
- Isabel (Castelo de Rhuddlan, Carnarvon, 7 de agosto de 1282 - Quendon, Essex, 5 de maio de 1316), casada primeiro con Xoán I, conde de Holanda, e logo con Humphrey de Bohun, conde de Hereford e Essex.
- Eduardo (Castelo de Caernarvon, 25 de abril de 1284 - asasinado, Castelo de Berkeley, 21 de setembro de 1327), sucesor do seu pai no trono.
Devanceiros editar
Notas editar
- ↑ Eduardo I interviñera en axuda do rei de Francia, Luís IX, que guiaba a Oitava Cruzada, pero chegou a Tunisia demasiado tarde, despois da morte de Luís IX e o colapso do exército francés; pero xunto co irmán de Luís IX, Carlos de Anjou, rei de Sicilia, seguiu ata Acre, capital do que quedaba do Reino de Xerusalén
- ↑ Hoxe Harby está en Nottinghamshire, nos confíns de Lincolnshire
- ↑ Despois da súa morte, o rei Eduardo I decretou que, alí onde o cortexo fúnebre da súa muller Leonor, acampou pola noite, fose erixida unha cruz conmemorativa; as cruces, chamadas "Eleanor crosses" (Cruces de Leonor) foron doce, erixidas en Lincoln, Grantham, Stamford, Geddington (en Northamptonshire entre Kettering e Corby), Northampton, Stratford, Woburn, Dunstable, St Albans, Waltham Westcheap e Charing Cross. Hoxe só quedan os baseamentos de Geddington, Northampton e Waltham, porque as cruces foron quitadas.
- ↑ (en inglés) Dinastie reali di Castiglia
- ↑ (en inglés) Casa d'Ivrea-genealogy
- ↑ (en alemán) Ferdinando III genealogie mittelalter
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Leonor de Castela  |
Outros artigos editar
Leonor de Castela (raíña de Inglaterra) Nacemento: 1241 Falecemento: 1290
| ||
| Realeza inglesa | ||
|---|---|---|
| Precedido por Leonor da Provenza |
Raíña consorte de Inglaterra Señora de Irlanda 20 de novembro de 1272 – 28 de novembro de 1290 |
Sucedido por Margarida de Francia |
| Títulos Reais | ||
| Precedido por Xoana |
Condesa de Ponthieu 1279–1290 xunto con Eduardo I |
Sucedido por Eduardo II |