Landshut
| Landshut | |
|---|---|
| Escudo | Mapa |
|
.svg)
|
| Situación | |
| Topónimo oficial | {{{topofi}}} |
| País |  Alemaña
|
| Estado federal | Baviera |
| Rexión administrativa | Baixa Baviera |
| Comarca (Landkreis) | Landshut |
| Xeografía | |
| Altitude | 385–505 msnm |
| Área | 65,7 km² |
| Poboación (ND) | 73 411 hab. (2019) [1] |
| Densidade | 1 100 hab./km² |
| Política | |
| Alcalde (Bürgermeister) | Alexander Putz [2] (FPD) [3] |
| Páxina web | Páxina web oficial Arquivado 28 de outubro de 2008 en Wayback Machine. |
Landshut é unha cidade do Land alemán de Baviera, situiada nas beiras do río Isar.
É a capital da Baixa Baviera, unha das sete Regierungsbezirk (rexións administrativas) nas que se divide o estado bávaro.
No ano 2019 contaba con 73 411 habitantes, o que facía dela a segunda cidade máis grande do leste de Baviera, despois de Ratisbona.
Debido ao ssu característico escudo de armas, en ocasións esta cidade é chamada "A cidadde dos tres cascos" (en alemán, Dreihelmestadt).
A cidaed ten unha importancia nacional debido á súa arquitectura gótica, como o Castelo de Trausnitz, ou a Igrexa de San Martño, considerada como a que ten a torre de ladrillo máis alta do mundo.
Por outro lado, cada catro anos ten lugar nela a celebración da Landshuter Hochzeit ("A voda de Landshut"), unha festa medieval que conmemora a unión entre Xurxo o Rico, duque de Baviera e Eduviges Xaguellón en 1475.[4]
HistoriaEditar
En 1800, para escapar do dominio francés, o rei Maximiliano I trasladou a Universidade de Ingolstadt a Landshut. Desde 1802 a universidade comezou a levar o nome deste monarca. Finalmente, a institución foi trasladada en 1826 á capital bávara, polo que desde entón coñécese como Universidade de Múnic.[5]
- Batalla de Landshut
A batalla de Landshut tivo lugar o 21 de abril de 1809 en Landshut, Baviera (actualmente Alemaña), e foi librada entre forzas de Francia, Württemberg e Baviera baixo o mando de Napoleón e forzas austríacas baixo o mando do xeneral Johann von Hiller. Pese a ser duplicados en número, os austríacos loitaron ferozmente até a chegada de Napoleón ao campo de batalla, o que levaría a unha clara vitoria da coalición francesa.
PolíticaEditar
Roman Herzog, o político cristiano-demócrata (CDU) nacido nesta cidad foi presidente de Alemaña desde 1994 até 1999.
CulturaEditar
EventosEditar
- A voda de Landshut
Despois de que a voda fora representada por primeira vez por 145 persoas, o desfile creceu até agora como recreación histórica á que se incorpora unha gran parte da cidadanía. Outrora anualmente, hoxe en día escenifícase o laborioso evento cada catro anos. Entre tanto, máis de 2 000 colaboradores toman parte nos máis distintos estados da sociedade con traxes históricos. O apoxeo é o domingo, que atrae polo desfile e a celebración nupciais a través do centro histórico de Landshut. Outros eventos mostran a vida no campo, os torneos de xinetes e cabaleiros ou as mascaradas (en alemán Mummenschanz). As festividades son organizadas até agora pola Asociación rexistrada de Promotores, a cal conta con case 7 000 membros. Ao redor de 2 300 intérpretes son cidadáns de Landshut, aos cales lles causa ledica recrear A Voda con auténticos traxes históricos; por exemplo, forma parte da tradición dos intérpretes masculinos e femininos deixarse crecer o cabelo até o evento como modelo medieval.
Edificios representativosEditar
- Igrexa de San Martiño de Landshut
A igrexa parroquial e colexiata de San Martiño e Cástulo de Landshut (en alemán, Stadtpfarr- Kollegiatstiftskirche St. Martin und Kastulus), coñecida simplemente como igrexa de San Martiño, é unha destacada igrexa medieval alemá. A igrexa de San Martiño, xunto co castelo de Trausnitz e a celebración do festexo histórico da Voda de Landshut, son os principais lugares e eventos históricos de interese de Landshut. Cunha altura de 130,6 m, esta igresxa gótica de ladrillo é a igrexa máis alta de Baviera e é tamén o edificio (e igrexa) de ladrillo sen soportes de aceiro máis alto do mundo, e a segunda estrutura de ladrillo máis alta do mundo (despois da cheminea da fundición Anaconda Smelter Stack, en Montana).
- Castelo de Trausnitz
Este castelo encóntrase no cumio dun outeiro que domina a cidade de Landshut. Finalizado no século XVI tiña o mesmo nome que a cidade, Burg Landshut, que se traduce como "protector da terra". O castelo cemezou a construíuse iniocialmente en 1204 por orde de Luís I, duque de Baviera, para a protección da cidade e do territorio circundante.[6] A súa construción estaba xa finalizada cando o visitou en 1235 o emperador do Sacro Imperio Frederico II. As dimensións actuais do castelo conservan as orixinais do século XIII.
Durante a primeira metade do século XIII Trausnitz representaba non só o centro da política imperial, senón tamén o centro da cultura dos Staufer. Naquel período visitaron Landshut numerosos famosos trobadores e Minnesänger (trobadores alemáns), entre os que cabe destacar a Walther von der Vogelweide e a Tannhäuser. O mecenado da arte dos duques de Baviera era tan espléndido que pediron a un escultor a Estrasburgo que creara alfaias para unha escultura que se encontra agora na Burgkapelle, a "Capela palatina".
O duque Xurxo o Rico renovou e ampliou os edificios do castelo durante o século XV. O Dürnitz (Sala dos Cabaleiros) construíuse nese período. Tamén erixíronse os muros do anel exterior e aumentáronse as torres defensivas.
En 1516 o duque Luís X de Baviera reestruturou e mandou reconstruír o castelo segundo o estilo renacentista da Alemaña meridional, transformando o interior nun palacio residencial. Aínda hoxe quedan os pórticos do patio, creados entre o 1568 e o 1578 por Friedrich Sustris para o príncipe herdeiro Guillerme V de Baviera. Tamén se adquiriron entón moitos cadros de estilo florentino, aínda que a maior parte destes perdéronse a causa de varios incendios. Máis tarde, o príncipe Fernando María (1675-1679) emprendieu a restauración das pinturas queimadas e arranxou as habitacións con outras obras.[6]
No curso do século XVIII, o castelo utilizouse como cuartel e prisión para os detidos de alto rango. Ao inicio do século XIX utilizouse como hospital.[6]
Entre 1869 e 1873 o rei Luís II de Baviera (creador do castelo de Neuschwanstein en Füssen) encargouse da decoración dun novo e espléndido apartamento privado situado no segundo andar da ala do príncipe.[6]
En 1961 un incendio destruíu gran parte do interior, inclíndo as cámaras do rei, actualmente restauradas.[6]
GaleríaEditar
Casa do Concello.
Vista da rúa Altstadt.
Estatua na rúa Neustadt.
Vista parcial do castelo de Trausnitz.
Patio do castelo.
Estatua de San Xoán Nepomuceno.
Torre da igrexa de San Martiño.
Órgano desta igrexa.
Igrexa da Redención.
Residencia oficial.
Ländtor.
O río Isar ao seu paso por Landshut.
Vista panorámica de Landshut
NotasEditar
- ↑ "Tabellenblatt "Daten 2", Statistischer Bericht A1200C 202041 Einwohnerzahlen der Gemeinden, Kreise und Regierungsbezirke". Bayerisches Landesamt für Statistik und Datenverarbeitung. Xullo de 2020.
- ↑ Politik Arquivado 28 de outubro de 2008 en Wayback Machine. Consultada o 28 de xaneiro de 2021.
- ↑ Uli Karg (28de ouuubro de 2020): Landshut: Wegen Kritik an Corona-Maßnahmen: OB Putz tritt aus FDP aus - Stadt Landshut. En idowa.de. Consultado o 28 de xeneirode 2020.
- ↑ "Retrato da cidade de Landshut". Deutsche Welle (en alemán). 9 de xaneiro de 2004. Arquivado dende o orixinal o 24 de novembro de 2007. Consultado o 28 de decembro de 2021.
- ↑ "Universidade Ludwig Maximilian, um centro de excelência em Munique". Deutsche Welle (en portugués). 13 de decembro de 2006. Consultado o 28 de xaneiro de 2021.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 "Germania", Guida TCI, 1996, páx. 292.
Véxase taménEditar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Landshut |
BibliografíaEditar
- Gerald Huber & Harry Zdera (2009): Landshut. Regensburg: Pustet. ISBN 978-3-7917-2190-3.
- Gerald Huber (2013): Die Reichen Herzöge von Bayern-Landshut. Bayerns goldenes Jahrhundert. Regensburg: Pustet. ISBN 978-3-7917-2483-6.