Kairouan

Porta de Kairouan
	Vista de Kairuan
	; Kairouan
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Tunisia
Localización	35°40′N 10°05′L / 35.667, -10.083
Tipo	Cultural
Criterios	I, II, III, V, VI
Inscrición	1988 (12º Sesión)
Rexión da UNESCO	África
Identificador	499
	v; c; e;

A cidade de Kairouan^[1] (القيروان, a "cidade fortificada" en árabe), a 160 km ao sur de Tunes, tamén coñecida como "a cidade das 50 mesquitas", fundada en 670, floreceu durante a dinastía Aghlábida no século IX. O seu rico patrimonio arquitectónico inclúe a Gran Mesquita, con belas portas talladas en madeira e arabescos de estuco e as 400 columnas de mármore e pórfiro da sala de oracións, con inscricións fenicias, romanas e árabes e a Mesquita das Tres Portas, entre outras. A pesar da transferencia da capital política para Tunes no século XII, Kairouan permaneceu como capital espiritual do Magreb e en certa forma continúa a selo despois de 13 séculos de cultura islámica, sendo a terceira cidade de pelegrinaxe do islam tras Meca e Medina^[2]. A cidade foi inscrita pola UNESCO en 1988 na lista dos lugares Patrimonio da Humanidade.

A medina, coas súas murallas impoñentes e portas monumentais, alberga belas mesquitas, un antigo pozo e centenas de tendas onde as famosas alfombras de Kairouan, de pura lá, son tecidas e vendidas, así como o artesanado en cobre, latón e dos traxes tradicionais, a “jebba” e o “burnous”, ornamentados ou naturais.

O deseño típico das alfombras de Kairouan chámase “Alloucha” e faise coas cores naturais da lá, cunha bordadura de raias paralelas en padróns xeométricos. A avaliación das alfombras faise segundo a espesura do fío usado e polo número de nós por metro cadrado, sendo o “normal” de 10 a 40 mil nós, “fino” de 65 a 90 mil e “extra fino” de 160 a 500 mil. As alfombras de seda poden ter máis de 500 mil nós por metro cadrado.

En Kairouan tamén se produce unha alfombra tecida, sen nós, a “margoum”, cos típicos deseños xeométricos da cultura bérber, máis leves e nunha multitude de cores.