Juan Vázquez de Mella

político e escritor asturiano

Juan Vázquez de Mella Fanjul, nado en Cangas de Onís o 8 de xuño de 1861 e finado en Madrid o 26 de febreiro de 1928, foi un político tradicionalista, escritor e filósofo católico español.

Modelo:BiografíaJuan Vázquez de Mella

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Juan Vázquez de Mella y Fanjul Editar o valor en Wikidata
8 de xuño de 1861 Editar o valor en Wikidata
Cangas de Onís, España Editar o valor en Wikidata
Morte26 de febreiro de 1928 Editar o valor en Wikidata (66 anos)
Paseo del Prado, España Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio de La Almudena Editar o valor en Wikidata
Deputado das Cortes
10 de marzo de 1904 – 10 de xaneiro de 1918
Circunscrición electoral: Agoitz, Pamplona, Oviedo
Deputado das Cortes
12 de marzo de 1893 – 16 de marzo de 1899
Circunscrición electoral: Lizarra
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónCatolicismo Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpolítico, escritor, filósofo Editar o valor en Wikidata
Partido políticoComunión Tradicionalista Editar o valor en Wikidata
Membro de
Sinatura Editar o valor en Wikidata

BNE: XX1091594

Traxectoria

editar

Fillo de Juan Vázquez de Mella Varela, tenente coronel retirado natural de Boimorto, e de Teresa Fanjul, nada en Cangas de Onís. Quedou orfo de pai con seis anos. Estudou no seminario de Valdediós entre 1874 e 1877, e rematado o bacharelato trasladouse coa súa nai a Boimorto. Fixo a carreira de Dereito na Universidade de Santiago de Compostela onde dirixiu o periódico El Pensamiento Galaico. De elocuente palabra, portentosa memoria e brillante capacidade para a oratoria e a política, abrazou a causa do carlismo. Deputado ás Cortes de 1893 a 1916, elixido polos distritos de Aoiz, Estella e varias veces por Pamplona. Cando presentou a súa candidatura a deputado por Oviedo foi derrotado pola coalición que reformistas e socialistas presentaron contra os conservadores. Presentou ás Cortes de Madrid unha vigorosa petición solicitando que fose declarada ilegal, facciosa e traidora á Patria a Masonería, eliminando dos empregos públicos aos masóns. Participou no Congreso antimasónico de Trento en 1896[1].

Vázquez de Mella era xermanófilo o que o conduciu a unha soada separación con Xaime de Borbón, que ademais de pretendente á coroa era aliadófilo. Xaime de Borbón, que fora confinado polos austríacos no seu castelo próximo a Viena, publicou en 1918 un manifesto dirixido aos tradicionalistas españois desautorizando aos que tivesen exteriorizado os seus sentimentos xermanófilos: Vázquez de Mella opúxose ao documento e nese cisma orixinouse a escisión que o levou a fundar en 1918 o Partido Católico Tradicionalista.

Coa ditadura de Primo de Rivera apártase da política, debido tamén a problemas de saúde.

Pensamento

editar

As ideas centrais no seu pensamento eran a Tradición, a monarquía, a unidade de España a través do rexionalismo e do foralismo e a concepción orgánica da sociedade onde se reclama a soberanía non para o Estado senón para a sociedade a través das súas organizacións naturais: a familia, o municipio, a rexión.

  1. "El Congreso Animasónico de Trento de 1896, por José María de Domingo-Arnau y Rovira". Arquivado dende o orixinal o 02 de abril de 2008. Consultado o 02 de abril de 2008. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Lira, Osvaldo, Nostalgia de Vázquez de Mella, Difusión Chilena [Colección Verbo], Santiago de Chile 1942, 239 páxs. 2ª edición, Editorial Andrés Bello, Santiago de Chile 1979, 363 páxs.
  • Arduengo Caso, José, Juan Vázquez de Mella y Fanjul. (Pensamiento filosófico), 1984.
  • Sevilla Benito, Francisco, Sociedad y regionalismo en Vázquez de Mella. La sistematización doctrinal del carlismo, 2008.

Ligazóns externas

editar