Juan Bautista Alonso

avogado e político galego

Juan Bautista Alonso Español, nado en Salcidos (A Guarda) o 14 de setembro de 1801 e finado en Madrid o 5 de decembro de 1879, foi un avogado e político galego, membro do Partido Progresista, deputado e senador. Publicou un libro de poesía.

Infotaula de personaJuan Bautista Alonso

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento14 de setembro de 1801 Editar o valor em Wikidata
Salcidos, España Editar o valor em Wikidata
Morte5 de decembro de 1879 Editar o valor em Wikidata (78 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Senador de España
Deputado no Congreso dos Deputados
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónavogado , político Editar o valor em Wikidata
Partido políticoPartido Progresista Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
FillosJuan Alonso Eguilaz †1874
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

Galiciana: 126817 Dialnet: 3594666

Traxectoria editar

Fillo dun mestre de obras, de neno quedou orfo de nai. Estudou Filosofía e Dereito na Universidade de Salamanca. En Madrid estivo vinculado ao maxisterio de Alberto Lista e exerceu de avogado. Foi secretario da Academia del Mirto, á que pertencían, entre outros, José de Espronceda, Felipe Pardo y Aliaga e Ventura de la Vega.[1] Mantivo relacións con José García de Villalta, Espronceda, Antonio García Gutiérrez, Patricio de la Escosura e Mariano José de Larra.[2] Foi redactor de El Eco del Comercio e La Abeja. Fundou o periódico El Guirigay con Luis González Bravo e colaborou no Semanario Pintoresco Español.

Foi deputado (entre 1839 e 1866) polas provincias da Coruña, Granada, Madrid, Pontevedra e Lugo[3] e subsecretario do Ministerio da Gobernación con Salustiano de Olózaga.[4][5]

Publicou, en lingua castelá, traballos xurídicos e, en 1834, o libro de poemas de estética neoclásica Poesías (Imp. de Tomas Jordan, Madrid, 358 páxinas).[6][7] Pediu que se declarase á cidade de Vigo capital da Provincia de Pontevedra.[8][9][10][a] Colaborou con varias poesías no Álbum de la Caridad de 1862 ("Mi patria", "Mi cortesana en el campo", "El duelo" e "El regalo campestre"), todas elas xa incluídas con anterioridade en Poesías.[11]

Despois da revolución de 1868 foi presidente do Consello de Estado.[5] Foi senador pola Provincia de Murcia de 1872 a 1873.[12]

Obra editar

  • Poesías, 1834, Imp. de Tomas Jordan, Madrid, 358 páxinas.

Galería de imaxes editar

Nota editar

  1. Barreiro et al. (2003), interpretando mal a Couceiro Freijomil (1951), indican, erradamente, o contrario.
Referencias

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar