Josefina Blanco

actriz española

Josefa María Ángela Blanco Tejerina, nada en León en 1878 e finada en Pontevedra o 19 de novembro de 1957, foi unha actriz española máis coñecida como Josefina Blanco.

Infotaula de personaJosefina Blanco

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1878 Editar o valor em Wikidata
León, España Editar o valor em Wikidata
Morte19 de novembro de 1957 Editar o valor em Wikidata (78/79 anos)
Pontevedra, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónactriz Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeRamón María del Valle-Inclán Editar o valor em Wikidata
FillosJaime Valle-Inclán Blanco Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Iniciouse no mundo da interpretación sendo case unha nena. Coñeceu a quen sería o seu marido, o escritor Ramón del Valle-Inclán no domicilio da actriz María Tubau e o seu marido Ceferino Palencia. Actuaron xuntos nos elencos de A comida das feras, de Jacinto Benavente, en novembro de 1898, e de Os reis no desterro, de Alfonso Daudet, con posta en escena de Alejandro Sawa e representada no Teatro da Comedia de Madrid en xaneiro de 1899. A carreira de Josefina vaise consolidando con pezas como Alma e vida (1902) de Benito Pérez Galdós, no Teatro Español, xunto a Emilio Thuillier, A pecadora (1903), de Ángel Guimerá e O marqués de Bradomín. Coloquios románticos (1906), do seu futuro esposo, coa compañía de Francisco García Ortega e Matilde Moreno.

O seu matrimonio con Ramón del Valle-Inclán, o 24 de agosto de 1907, celebrado na igrexa madrileña de San Sebastián, e o posterior nacemento da súa filla máis vella María de la Concepción (1908), supuxeron un paro na súa carreira profesional. Non obstante, recuperaría a súa actividade a partir de 1910, incorporándose á compañía de María Guerrero e Fernando Díaz de Mendoza, coa que estrea O rei trovador (1911) e En Flandes puxose o sol (1912) (ambas de Eduardo Marquina) e Conto de abril (1910), Voces de xesta (1912) e A marquesa Rosalinda (1912), (as tres do seu esposo). Retirouse das táboas ese mesmo ano de 1912, có traslado da súa familia a Galicia.

Non regresa aos escenarios ata 1918, coa obra Santa Xoana de Castela, de Benito Pérez Galdós, no Teatro da Princesa, xunto a Margarita Xirgu. Tras iniciar os seus trámites de divorcio en 1932, traballou no Teatro da Comedia ata o inicio da Guerra civil española.

Trala contenda adicouse a actividades editoriais, xestionando o legado do seu marido.

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Ligazóns externas editar