Xosé Gambino

Xosé Gambino, nado no Faramello (Ribasar, Rois) o 14 de maio de 1719 e finado en Santiago de Compostela o 24 de agosto de 1775, foi o máximo expoñente da escultura rococó en Galicia.

Xosé Gambino
Nacemento	14 de maio de 1719
Lugar de nacemento	Pazo do Faramello
Falecemento	24 de agosto de 1775
Lugar de falecemento	Santiago de Compostela
Nacionalidade	España
Ocupación	escultor e imaxineiro
Coñecido por	Retablo maior do mosteiro de Sobrado
[ editar datos en Wikidata ]

San Roque de Gambino na capela do Hospital de San Roque en Santiago de Compostela.

Traxectoria

Naceu no pazo do Faramello. Colaborou con Fernando de Casas Novoa na fachada do Obradoiro. Os franciscanos encargáronlle unha figura de santo Antón para o convento de San Francisco de Herbón, onde innovou a iconografía galega co neno nun só brazo. Máis tarde, neste mesmo convento, tallou as imaxes da Virxe, san Xosé, san Francisco, san Miguel, san Rafael e Santiago Peregrino. Realizou as imaxes para o retablo da capela do pazo de Oca. En 1753 traballou no mosteiro de Oseira.

É emblemático o seu Santiago peregrino da sala capitular da basílica compostelá e as súas imaxes de Santiago Matamouros (na propia catedral e no frontón do Pazo de Raxoi). Salienta tamén un san Roque na capela compostelá do mesmo nome.

Grandes mosteiros como o de Sobrado dos Monxes e San Martiño Pinario reclamaron tamén os seus servizos. Con el formouse o grande escultor galego do período seguinte Xosé Ferreiro, xenro seu.

Véxase tamén

Bibliografía

• Álvaro, Milagros (1997). Gambino 1719-1772. Vigo: Galaxia. ISBN 978-84-8288-149-2.