Isabel Blanco

Isabel Blanco
Nacemento	8 de setembro de 1971
Lugar	Berna
Nacionalidade	España
Profesión	actriz e presentadora de televisión
Na rede
	http://isabelblanco.es
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Isabel Blanco (homónimos).

Isabel Blanco Picallo, nada en Berna (Suíza) o 8 de setembro de 1974, é unha actriz de televisión, cine e teatro, e presentadora galega.

Traxectoria Editar

Naceu na cidade suíza de Berna, sendo filla de dous emigrantes galegos dos lugares de Randufe e A Illa, no concello de Santa Comba.^[1] Trasladouse a Galicia na súa adolescencia. Licenciouse en Tradución e Interpretación de inglés e alemán e mesmo chegou a exercer como intérprete no Hostal dos Reis Católicos de Santiago de Compostela. Porén, no ano 1996 e despois de superar unha proba de selección para a TVG, iniciou a súa carreira televisiva como co-presentadora do espazo de humor A repanocha canda Tacho González. En 1998 deu o salto á interpretación actoral ao poñerse na pel de María Ares en Mareas vivas, da que principiou sendo a protagonista canda Luís Tosar e da que rodou máis de 150 capítulos entre 1998 e 2002. A serie foi un éxito de masas entre o público galego e grazas a ela Isabel Blanco acadou gran sona.

Máis tarde participou noutras producións para a TVG coma Rías Baixas (2000), Avenida de América (2002) ou Efectos secundarios (2007), ademais doutras de ámbito estatal como Nada es para siempre (1999-2000) ou Manolo & Benito Corporeision emitidas en Antena 3, Yo soy Bea (2008) emitida en Telecinco ou Cuéntame cómo pasó en TVE. Nos últimos anos tamén presentou os programas para a TVG Pasaporte galego (2018), Desmontando Galicia (2021-2023) e Desexo concedido (2022).

En cine destacan os seus traballos en A ti como se che di adeus? (1999), curtametraxe de Jorge Coira; Autopsia (2002), de Milagros Bará; O lapis do carpinteiro (2003), de Antón Reixa; Rosas (2005), curtametraxe de Mikel Fuentes; Cicatrices (2006), curtametraxe de Jairo Iglesias; Vida de familia (2007), de Llorenç Soler; El vestido (2008), de Paula de Luque; Agallas (2008), de Andrés Luque Pérez e Samuel Martín; así como a triloxía de Carlos Iglesias sobre a emigración española no século XX composta polos filmes Un franco, 14 pesetas (2006), Ispansi (2010) e 2 francos, 40 pesetas (2014).

Foi vicepresidenta da Academia Galega do Audiovisual e delegada de Galicia para AISGE (Actores e Intérpretes, Sociedad de Gestión). Gañou en dúas ocasións o premio Mestre Mateo á mellor interpretación protagonista feminina.

En 2019 foi galardoada do Premio Celanova, Casa dos Poetas^[2].