Irene Asanina (en grego: Ειρήνη Ασανίνα), finada en 1354, foi unha emperatriz bizantina, esposa do emperador Xoán VI Cantacuzeno.

Infotaula de personaIrene Asanina
Nome orixinal(el) Ειρήνη Ασανίνα Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacementoc. século XIV Editar o valor em Wikidata
Mortec. 1354 Editar o valor em Wikidata
Byzantine empress (en) Traducir
1341 – 1354
← Ana de Saboia (pt) TraducirHelena Cantacuzena, Irene Paleóloga (pt) Traducir → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeImperio Bizantino Editar o valor em Wikidata
RelixiónCristianismo ortodoxo Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónconsorte Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloEmperatriz consorte Editar o valor em Wikidata
FamiliaDinastia Asen (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
CónxuxeXoán VI Cantacuzeno Editar o valor em Wikidata
FillosMateo Cantacuzeno, Maria Kantakouzene (en) Traducir, Teodora Cantacuzena (pt) Traducir, Andronikos Kantakouzenos (en) Traducir, Manuel Cantacuzeno, Helena Cantacuzena Editar o valor em Wikidata
PaiAndrónico Asen Editar o valor em Wikidata
IrmánsManuel Comneno Raoul Asen (pt) Traducir e Johannes Asanes (en) Traducir Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Irene foi a neta do tsar Iván Asen III, filla de Andrónico Asen déspota de Morea e a súa esposa Tarcaniotisa. Casou con Xoán Cantacuzeno antes de 1320[1]. Desde 1341, cando Xoán Cantacuzeno se proclamou emperador en Didimóteicho o seu nome foi incluído co nome oficial de emperatriz nos documentos emitidos pola corte de Cantacuzeno[2]. A coroación oficial da parella imperial non foi até o 13 de maio de 1347[3]. En novembro de 1354, despois da conquista de Constantinopla por Xoán V Paleólogo, Xoán Cantacuzeno abdicou e entrou no mosteiro de Mangana[4]. Irene tamén vestiu o hábito e adoptou o nome de Uxía, morreu ese mesmo ano no sacro mosteiro de Marta[1].

Irene tivo seis fillos:

Notas editar

  1. 1,0 1,1 1,2 "Medieval Lands". 
  2. Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum (en polaco), p. 473
  3. Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum (en polaco), p. 481
  4. Ostrogorski, G., Dzieje Bizancjum (en polaco), p. 487