Illa Elefante
A illa Elefante é a máis setentrional das illas Shetland do Sur, arquipélago situado na Antártida. Xunto coa illa Clarence e outras illas e illotes, forma o grupo chamado illas Piloto Pardo na cartografía oficial chilena.[1]
Illa elefante | |
---|---|
![]() Localización da illa | |
![]() | |
Situación | |
País | ![]() ![]() ![]() ![]() |
Arquipélago | Illas Shetland do Sur |
Mar | Océano Antártico |
Coordenadas | 61°08′00″S 55°07′00″O / -61.13333, -55.11667Coordenadas: 61°08′00″S 55°07′00″O / -61.13333, -55.11667 |
Xeografía | |
Superficie | 558 km² |
Longura máxima | 47 km. |
Largura máxima | 27 km. |
Perímetro | 134 km. |
Punto máis alto | 852 m. Cordón Pardo |
Demografía | |
Capital | Point Wild (histórica) |
Poboación | Deshabitada |
Ten un lugar de importancia na Historia da Antártida pois en 1916 foi o refuxio da errada expedición británica transantártica e o lugar onde se levou a cabo o seu posterior rescate en pleno inverno por Luís Pardo Villalón, ao mando da escampavía Yelcho da Armada de Chile.
O único país que posúe infraestrutura na illa é Brasil, co refuxio de verán Emílio Goeldi, na costa norte.[2]
Toponimia editar
Foi nomeada por primeira vez en 1821 polo baleeiro británico George Powell, debido á presenza de elefantes mariños nas súas costas.[3][4][5]
Xeografía editar
A illa ten 47 km longo e 27 km de largo.[6] Atópase situada a 1.253 quilómetros ao suroeste da illas Xeorxias do Sur, a 953 km ao sur das illas Malvinas e a 885 km ao suroeste do cabo de Fornos. Entre 4´5 a 9 km ao noroeste da illa atópanse os Farallones Focas.[7]
A illa está case completamente cuberta de glaciares e ten unha elevación máxima de 852 metros no cordón Pardo. Destacan o cabo Yelcho ao noroeste, o cabo Lindsey ao oeste, o cabo Lookout ao sur, e o cabo Valentine ao leste. A punta Wild atópase na costa norte da illa. A illa é pobre en canto a flora e fauna, aínda que poden atoparse pingüíns papúa antárticos, focas e ata pingüíns barbixos aniñando.
As costas son abruptas e de difícil desembarco, o cal propiciou que non haxa ningún asentamento humano permanente, malia que a illa está moi ben situada para o soporte e o avance científico e as actividades de pesca e caza de baleas.
Historia editar
A illa descubríuna en 1820 o explorador británico Edward Bransfield. Durante o século XIX foi visitada por diversas expedicións, como a do baleeiro británico George Powell en 1821, o explorador Fabian Gottlieb von Bellingshausen, tamén en 1821, e o francés Jules Dumont d'Urville en 1840.
O 14 de abril de 1916 chegaron á illa os sobreviventes da expedición Expedición Imperial Trans-Antártica ao mando de sir Ernest Shackleton, logo de que o bergantín Endurance quedase atrapado no xeo e finalmente afundísese. Instalaron un refuxio ao norte da illa, en Punta Wild.
Ao ser a illa un lugar remoto, deshabitado e raramente visitado por baleeiros ou outros barcos, o 24 de abril, parte da expedición (incluído Shackleton) embarcouse para solicitar axuda nun dos botes salvavidas do Endurance, que foi bautizado James Caird.
O primeiro intento de rescate efectuouse co buque baleeiro Cielo del Sur, que non puido chegar ás costas da illa debido a unha barreira impenetrable de xeo a uns 110 quilómetros dela. O segundo intento errado contou coa colaboración do goberno do Uruguai e o barco de arrastre Instituto de Pesca Nº. 1 capitaneado por Ruperto Elichiribehety. Xa no mes de xullo, un novo intento efectuar mediante a goleta Emma, resultou novamente infrutuoso debido á barreira de xeo.
O 30 de agosto de 1916, o piloto chileno Luís Pardo Villalón, ao mando da escampavía Yelcho da Armada de Chile, logrou finalmente rescatar á tripulación do Endurance en Punta Wild.[8]
Sitio e monumento histórico editar
En Punta Wild atópase o Sitio conmemorativo do Endurance composto por un busto do capitán Luís Pardo Villalón, monólito e placas para recordar o rescate dos sobreviventes do buque británico Endurance polo Yelcho da Armada chilena, foi designado Sitio e Monumento Histórico da Antártida N°. 53 baixo o Tratado Antártico.[9]
Galería editar
-
A illa Elefante segundo un gravado da 2.ª Expedición Antártica Francesa, comandada por Jules Dumont d'Urville (1837-1840)
-
Os homes e a Expedición Imperial Trans-Antártica que se quedaron na illa esperando seu rescate (1916)
-
Sitio e monumento histórico conmemorativo do Endurance, situado en Punta Wild[9]
-
-
Reclamacións territoriais editar
- Arxentina: Inclúe ás illas no departamento Antártida Arxentina dentro da provincia Terra de Fogo, Antártida e Illas do Atlántico Sur
- Chile: Inclúe ás illas no arquipélago Illas Piloto Pardo, comuna Antártica da provincia da Antártica Chilena, dentro da Rexión de Magallanes e da Antártida Chilena.
- Reino Unido: Inclúe ás illas no Territorio Antártico Británico.
As tres reclamaciones están suxeitas ás disposicións do Tratado Antártico.
- Nomenclatura dos países reclamantes
- Arxentina: Isla Elefante
- Chile: Isla Elefante
- Reino Unido: Elephant Island
Notas editar
- ↑ Armada de Chile, Servicio Hidrográfico Oceanográfico (2011). Derroteros de la Costa de Chile: Territorio Antártico. Armada de Chile.
- ↑ vivabrazil.com. "O Programa Antártico Brasileiro (PROANTAR)". Consultado o 21 de maio de 2015.
- ↑ ecured.cu. "Isla elefante". Consultado o 21 de maio de 2015.
- ↑ lareserva.com. "La sorprendente isla Elefante en la Antártida". Consultado o 21 de maio de 2015.
- ↑ Stewart, John (2011). Antarctica – An Encyclopedia. McFarland & Co. ISBN 978-0-7864-3590-6.
- ↑ data.antarctica.gov.au. "Isla elefante". Ingles. Arquivado dende o orixinal o 30 de maio de 2020. Consultado o 21 de maio de 2015.
- ↑ SCAR Gazetteer Ref. No 12943
- ↑ León Wöppke, Consuelo (2015). El Piloto Luis Pardo Villalón: Visiones desde la prensa, 1916. LW Editorial. ISBN 978-956-358-920-7.
- ↑ 9,0 9,1 "List of Historic Sites and Monuments approved by the ATCM (2012)" (PDF). Antarctic Treaty Secretariat. 2012. Consultado o 30 de dicembro de 2013.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa Elefante |