Igrexa de San Bartolomeu de Pontevedra

igrexa barroca en Pontevedra

A Igrexa de San Bartolomeu é un edificio relixioso católico da cidade de Pontevedra. A igrexa foi construída a finais do século XVII en estilo barroco como lugar de culto e actividades pastorais para o colexio xesuíta contiguo. A igrexa foi dedicada a San Bartolomeu cando se converteu en parroquia en 1836.

Igrexa de San Bartolomeu de Pontevedra
Fachada da igrexa
Datos xerais
PaísEspaña
TipoIgrexa
AdvocaciónSan Bartolomeu
LocalizaciónPontevedra
Coordenadas42°25′59″N 8°38′33″O / 42.433055555556, -8.6425Coordenadas: 42°25′59″N 8°38′33″O / 42.433055555556, -8.6425
Culto
CultoCatólico
DioceseSantiago de Compostela
Arquitectura
Construciónséculo XVII
EstiloBarroco
editar datos en Wikidata ]

Localización editar

O edificio está situado na rúa Sarmiento, preto da antiga Porta de Santa Clara - ou Rocheforte - das antigas murallas da cidade. O colexio da Compañía de Xesús contiguo forma parte hoxe do complexo museístico da cidade, o Museo de Pontevedra.[1]

Historia editar

A igrexa foi construída entre 1695 e 1714 polos xesuítas segundo os planos da súa igrexa do Gesù en Roma. Como parte do complexo do colexio dos xesuítas, utilizouse para as actividades pastorais e espirituais dos estudantes do colexio que os xesuítas dirixiron na cidade entre 1650 e 1767, ano da súa expulsión de España. Foi consagrada e aberta ao culto o 14 de xullo de 1714.[2][3]

O lugar para a construción da igrexa foi elixido en 1685. Pedro Monteagudo deseñouna, baseándose no modelo da igrexa do Gesù (Roma). A igrexa sobreviviu ao terremoto de Lisboa de 1755, pero engadíronse contrafortes no lado esquerdo para asegurala e reforzar os cimentos.[4][5]

A igrexa foi convertida en parroquia en 1836, substituíndo e tomando o nome da antiga igrexa de San Bartolomeu o Vello, que ocupaba o lugar onde hoxe se atopa o Teatro Principal de Pontevedra.[6]

Descrición editar

Esta nova igrexa de San Bartolomeu é un edificio grande e solemne e un dos poucos exemplos existentes en Galicia de arquitectura barroca italiana, moi diferente do barroco galego. Con esta igrexa introduciuse en Galicia o chamado Barroco Internacional.[7]

A igrexa ten planta de cruz latina disposta nun rectángulo. Consta de tres naves de tres tramos e un transepto cunha capela principal entre dúas sancristías. Lembra ás igrexas italianas dedicadas ao "Nome de Xesús", como o Gesù de Ferrara, o Gesù de Lecce ou a Igrexa dos Gesuiti de Venecia, entre outras. As naves laterais están cubertas con bóvedas de aresta por tramos e a nave principal con bóveda de canón. A cúpula levántase sobre pendentes. No interior hai importantes esculturas da escola valisoletana, como a Madalena Penitente, da escola barroca de Santiago de Compostela (de Silveira e Gambino) e esculturas de Pedro de Mena.[8]

Nun altar do interior da igrexa hai unha escultura da Virxe do O (Virxe da Expectación), patroa da cidade de Pontevedra.[9]

Na fachada, as seis grandes columnas dóricas, os campanarios e o frontón superior son característicos do barroco xesuítico. Tamén se atopa nela o escudo de armas da familia Pimentel, na parte superior da porta de entrada do colexio un grande escudo de pedra de España e no centro, unha escultura da Virxe María nun nicho.[10]

Galería editar

Notas editar

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar