Ignacio Quirós

actor arxentino

José Ignacio Ramírez Meléndez, coñecido como Ignacio Quirós, nado en Vigo en 1931 e finado en Buenos Aires o 12 de decembro de 1999, foi un actor de cine galego-arxentino. Residía na Arxentina desde os 6 anos e é onde desenvolvera toda a súa carreira actoral.

Ignacio Quirós
Nome completoJosé Ignacio Rodríguez Meléndez
Nacemento1931
LugarVigo
Falecemento12 de decembro de 1999
LugarBuenos Aires
Causacancro
SoterradoCemiterio de La Chacarita
NacionalidadeArxentina e España
Profesiónactor
Na rede
IMDB: nm0704423 Find a Grave: 7235802 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Primeiros anos editar

O futuro actor, apelado Nacho, foi traído a Bos Aires en 1937 polo seu pai, Ignacio Rodríguez Quirés, un enxeñeiro que quería afastarse dos fragores da guerra civil española. Fixo os seus estudos primarios e secundarios e inscribiuse na Facultade de Medicina, pero no curso do seu segundo ano alí, a instancias de Enrique Borrás, un dos máis importantes dramaturgos daquela época, vinculouse cun elenco que ofrecía representacións na Facultade de Arquitectura, onde comezou a actuar en papeis secundarios. Posteriormente integrou o elenco do Instituto de Arte Moderna -dirixido por Marcelo Lavalle-, onde puxo de manifesto os seus dotes para o drama.

Era un intérprete sensible e apaixonado que sabía dar o ton xusto a cada personaxe e así se lle viu en Esquina peligrosa, de Priestley; Verano y humo, de Tennessee Williams; Las brujas de Salem , de Arthur Miller; El hombre de mundo, de Ventura de la Vega, e, sobre todo, en Calígula, de Albert Camus.

A súa relación co teatro profesional editar

A súa carreira tomou novo impulso en 1955 ao ser contratado para representar no Teatro Presidente Alvear o papel central da obra Y la respuesta fue dada, de Malena Sandor. A ela seguíronlle as súas actuacións en Keen, Las picardías de Scapin, representada no teatro ao aire libre de Caminito; Ondina, El límite, El living-room e Dos en el sube y baja, peza esta última cuxo éxito tivo especial significación na súa carreira. En 1966 foi un dos actores convocados para participar na Comedia Nacional e traballou en El jardín de los cerezos de Antón Chejov nunha posta de Jorge Petraglia que obtivo críticas moi favorables.[1]

En 1968 incorporouse á compañía de Manuel de Sabatini e participou na obra La decente de Miguel Mihura xunto a María Concepción César e Olinda Bozán.[2] A versatilidade de Quirós continuouse evidenciando nas obras nas que continuou participando: Cristóbal Colón, de Niko Kazantzakis; Marat-Sade, de Peter Weiss; Pepsie, na que ademais cantou e bailou; El estraño clan, de Mart Crowey e, en 1985, Tu cuna fue un conventillo, o sainete de Alberto Vacarezza.

Televisión editar

Xa en 1960 Quirós traballou nun teleteatro vespertino xunto a María Aurelia Bisutti. En 1972 actuou no ciclo Historias inquietantes con libros de Osvaldo Dragún xuntou a Irma Roy e un elenco rotativo por Canal 9. En 1976 participou na adaptación de Estraño interludio de Eugene O'Neill transmitido en nove capítulos por canal 13. En 1978 Quirós substituíu a José Slavin, falecido a fin do ano anterior, na serie División Homicidios no papel do Inspector Baigorri. Outro programa no que recorda a súa participación foi o teleteatro Malevo.

O seu traballo no cine editar

Dono dunha gran fotoxenia que sumou á súa xa firme traxectoria teatral, fixo o seu debut cinematográfico en 1957 no filme Cinco galliñas y el cielo, de Rubén Cavallotti. Logo viñeron El jefe, dirixida por Fernando Ayala, e En la ardiente oscuridad, de Daniel Tinayre. Máis adiante, outros traballos entre os que cabe citar a súa participación en La patota , Los guerrilleros, Nadie oyó gritar a Cecilio Fuentes, Bajo el signo de la patria na cal dirixido por René Mugica, personificó a Manuel Belgrano; Comedia rota e Contragolpe ata completar case trinta películas.

En radio participou en Las dos carátulas, un programa que transmite semanalmente unha obra completa de teatro. En 1988, cando actuaba en Mar del Plata na obra Cosquillas, debeu ser internado por problemas cardiovasculares. A fins de 1999, afectado por un cancro fulminante, foi levado ao Hospital Alemán, onde faleceu o 12 de decembro de 1999. Os seus restos recibiron sepultura no panteón da Asociación Arxentina de Actores, no cemiterio da Chacarita.

Valoración editar

Na nota necrolóxica do diario La Nación destacouse que

 
"os xestos medidos, a voz perfectamente modulada e a fluidez para compor os máis disímiles personaxes fixeron de Ignacio Quirós... un actor de indiscutida popularidade en distintos xéneros.[3]

Filmografía editar

  • Doña Bárbara (1998) .... Oswaldo Briceño
  • Siempre es difícil volver a casa (1992) .... Aguirre
  • Tómame (1992)
  • Sonrisas de New Jersey (1989) .... The 'Boss'
  • Atracción peculiar (1988) … Luis María "Tota" / "Porota"
  • Los taxistas del humor (1987) (episodio El bebé olvidado)
  • Las colegialas (1986)
  • El hombre del subsuelo (1981) .... McKinley
  • La pulga en la oreja (1981)
  • Este loco amor loco (1979)
  • Contragolpe (1979) …Inspector Funes
  • Comedia rota (1978)
  • Los médicos (1978)
  • Seis pasajes al infierno (1976)
  • Allá donde muere el viento (1976)
  • Difunta Correa (1975)
  • Seguro de castidad (1974)
  • El sexo y el amor (1974)
  • La gran aventura (1974) … Hugo Ferrara
  • Vení conmigo (1973)
  • La mala vida (1973) … Juez Retamar
  • Bajo el signo de la patria (1971) .... General Manuel Belgrano
  • Joven, viuda y estanciera (1970)
  • Digan lo que digan (1968) .... Miguel
  • Asalto a la ciudad (1968) .... Julian
  • En la selva no hay estrellas (1967) .... Hombre
  • Los guerrilleros (1965) … Bruno
  • Nadie oyó gritar a Cecilio Fuentes (1965) … Hernán
  • María M. (1964)
  • Canuto Cañete y los 40 ladrones (1964) … Loco 2
  • El despertar del sexo (1963)
  • Una excursión a los indios ranqueles (1963)
  • El último piso (1962)
  • Rumbos malditos (1962)
  • La novia (1961)
  • La patota (1960) … Alberto Castro
  • He nacido en Buenos Aires (1959)
  • El jefe (1958) … Ruiz mayor
  • En la ardiente oscuridad (1958)
  • Cinco gallinas y el cielo (1957)

Televisión editar

  • Como pan caliente (1996)
  • Cosecharás tu siembra (1991) (telenovela)
  • Grecia (1987) (telenovela)
  • Venganza de mujer (1986) (telenovela)
  • El infiel (1986) (telenovela)
  • Bianca (1980) (telenovela)
  • Los físicos (1972) (TV)
  • Malevo (1972) Series de TV .... Dr. Ignacio Quiroga
  • ¡Robot! (1970) TV mini-series .... General Lawton
  • Un pacto con los brujos (1969) (TV) .... Peter
  • Show Standard Electric (1965) TV mini-series
  • El día nació viejo (1964) (TV)
  • El sátiro (1963) TV mini-series

Notas editar

  1. Ana María Lusnich e Mónica D’Amato en El teatro profesional culto en los ´60 páx. 390 en Historia do teatro arxentino en Bos Aires (dir. Osvaldo Pelletieri) Vol IV, Bos Aires 2003 Ed. Galerna ISBN 950-556-447-3
  2. Cristina Massa en Compañías e teatros páx. 537 en Historia do teatro arxentino en Bos Aires (dir. Osvaldo Pelletieri) Vol IV, Bos Aires 2003 Ed. Galerna ISBN 950-556-447-3
  3. Quirós foi un actor de raza Arquivado 13 de marzo de 2016 en Wayback Machine. por Adolfo C. Martínez publicado no diario "La Nación" de Bos Aires do 13 de decembro de 1999. Data de acceso 29/10/2011 castelán

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Nielsen, Jorge (2006). Bos Aires. Edicións del Jilguero., ed. La magia de la televisión argentina 1971-1980. ISBN 987-9416-10-4. 
  • Mahieu, José Agustín (1966). Bos Aires. Editorial Universitaria de Bos Aires, ed. Breve historia del cine argentino. 
  • Manrupe, Raúl e Portela, María Alejandra (2001). Bos Aires, Editorial Corrixidor, ed. Un diccionario de films argentinos (1930-1995). ISBN 950-05-0896-6. 
  • Maranghello, César (2004). Breve historia del cine argentino. Bos Aires. Alertes S.A. de edicións. ISBN 84-7584-532-0. 

Ligazóns externas editar