Hipólito Yrigoyen

político arxentino

Juan Hipólito del Sagrado Corazón de Jesús Irigoyen Alem, tamén coñecido como Hipólito Yrigoyen, nado en Buenos Aires o 12 de xullo de 1852 e finado o 3 de xullo de 1933, foi un avogado e político arxentino, que foi presidente da Arxentina en dúas ocasións: entre 1916 e 1922, e entre 1928 e 1930.

Infotaula de personaHipólito Yrigoyen

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento12 de xullo de 1852 Editar o valor em Wikidata
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Morte3 de xullo de 1936 Editar o valor em Wikidata (83 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaMausoleum of the Fallen in the Revolution of 1890 (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Presidente da Nación Arxentina
12 de outubro de 1928 – 6 de setembro de 1930
← Marcelo Torcuato de AlvearJosé Félix Uriburu (pt) Traducir →
Presidente da Nación Arxentina
12 de outubro de 1916 – 12 de outubro de 1922
← Victorino de la PlazaMarcelo Torcuato de Alvear → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaBuenos Aires Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeArxentina Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Buenos Aires Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Buenos Aires Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónavogado , político , autor Editar o valor em Wikidata
Partido políticoUnião Cívica Radical (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
FillosLuis H. Irigoyen (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Sinatura
Editar o valor em Wikidata

Find a Grave: 7013443 Editar o valor em Wikidata

Biografía editar

Naceu na cidade de Buenos Aires, fillo do éuscaro francés Martín Irigoyen e de Marcelina Alem, irmá do político Leandro N. Alem, fundador da Unión Cívica Radical (UCR).

Yrigoyen gradouse en Dereito pola Universidade de Buenos Aires o 1878, exercendo a súa profesión na oficina de Leandro Alem e de Aristóbulo del Valle. Foi electo deputado pola Provincia de Buenos Aires en 1880.

Despois do suicidio de seu tío Leandro Alem, Yrigoyen tornouse líder da UCR. Asumiu como política a intransixencia, unha postura de oposición ó réxime coñecido como concordancia, que establecía, mediante fraude electoral, a alternancia no poder entre distintos sectores conservadores. O seu celo levou o partido á loita armada en 1893 e 1905. Máis tarde, orientou a súa forma de acción non violenta mediante a abstención revolucionaria. A súa loita terminou coa promulgación da Lei Sáenz Peña, que estableceu o voto obrigatorio, secreto e universal (aínda que non incluíse ás mulleres).

Era coñecido como O Peludo polo seu carácter pouco sociábel e introvertido. Filosoficamente foi asociado co krausismo español.

Primeira presidencia (1916-1922) editar

O impulso inicial da conquista dos dereitos democráticos viuse freado ao non controlar o Senado e tamén o goberno de moitas provincias. Yrigoyen recorre entón á intervención federal nas provincias, profundando o enfrontamento cos sectores conservadores.

Economicamente, a Arxentina benefíciouse da primeira guerra mundial, coa apertura dos mercados aos seus produtos primarios (carne e cereais) que eran a base da súa riqueza. A Arxentina era coñecida como o celeiro do mundo e tiña un dos máis altos PIB por habitante.

A pesar das súas medidas de carácter social, como o descanso remunerado os domingos, por acción ou omisión deixou que sectores militares reprimisen os movementos dos traballadores e das minorías.

Ao non ser reelecto conforme decisión constitucional, foi sucedido por Marcelo Torcuato de Alvear, líder da facción antipersonalista do seu partido.

Segunda presidencia (1928-1930) editar

Ao ser reelecto, Yrigoyen xa se encontraba vello e estaba rodeado de asesores que, ao lle falaren das oposicións socialista e conservadora, ocultaban a realidade, filtrando así o acceso ao que acontecía no país e no mundo (era coñecido como o Diario de Yrigoyen).

A situación económica tornouse grave cos primeiros sinais da Gran Depresión, e os sectores do exército simpatizantes do fascismo e os intelectuais, como Leopoldo Lugones, conspiraban abertamente por unha mudanza do réxime.

Finalmente, o 6 de setembro de 1930 Yrigoyen foi deposto por un golpe militar dado por José Félix Uriburu.

Últimos anos editar

Despois da súa deposición, Yrigoyen foi detido e confinado na Illa de Martín García. Faleceu en Buenos Aires a 3 de xullo de 1933. O seu funeral foi acompañado por unha enorme multitude.

Presidente da Arxentina

Segue a:
Victorino de la Plaza
Hipólito Yrigoyen
Precede a:
Marcelo Torcuato de Alvear
Unión Cívica Radical - UCR
Presidente da Arxentina

Segue a:
Marcelo Torcuato de Alvear
Hipólito Yrigoyen
Precede a:
José Félix Uriburu
Unión Cívica Radical - UCR