Herodes Agripa I, de nome completo Marco Xulio Agripa Herodes, nado o ano 10 a.C. e finado en Cesarea o ano 44, foi rei de Xudea entre os anos 41 e 44.

Modelo:BiografíaHerodes Agripa I

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento10 a. C. Editar o valor en Wikidata
Morte44 Editar o valor en Wikidata (52/53 anos)
Cesarea Marítima (Palestina) Editar o valor en Wikidata
Actividade
OcupaciónKing of the Jews (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Período de tempoImperio Romano Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloRei Editar o valor en Wikidata
FamiliaHerodian dynasty (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
CónxuxeCipros Editar o valor en Wikidata
FillosHerodes Agripa II, Mariamne, Drusila, Berenice Editar o valor en Wikidata
PaisAristóbulo IV Editar o valor en Wikidata  e Berenice Editar o valor en Wikidata
IrmánsHerodes de Cálcis
Aristóbulo
Herodíade
Mariamne III Editar o valor en Wikidata
ParentesHerodes, avó paterno Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteNordisk familjebok
Enciclopédia Judaica de Brockhaus e Efron (pt) Traducir
Small Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
BNE: XX821747
Moeda coa efixie de Herodes Agripa I

Traxectoria

editar

Foi neto de Herodes o Grande (74 a.C. - 4 a.C.) e de Mariamme, e fillo de Aristóbulo IV e de Berenice.

No ano 7 a.C. Herodes o Grande mandou executar os seus fillos, Aristóbulo e Alexandre, sospeitando deslealdade, polo que a nai de Agripa decidiu leval a Roma, onde foi educado. Alí acabou co seu patrimonio nunha vida licenciosa para, ó final, ter que fuxir de Roma e ir a Palestina para vivir co seu tío Herodes Antipas. No ano 36 regresou a Roma e trabou amizade con Caio César, máis coñecido como Calígula, neto adoptivo do emperador Tiberio, ata o punto de propoñer que este debía ceder o trono a Calígula, quen sería mellor gobernante. Este comentario motivou que Tiberio o mandase prender e meter na cadea.

Ó cabo de seis meses, Tiberio morreu (ano 37) e foi sucedido por Calígula, que inmediatamente puxo en liberdade a Herodes Agripa e o compensou cunha cadea de ouro do mesmo peso que a cadea de ferro que levara no cárcere. A maiores, nomeouno gobernador de Batanea, Iturea e Traconítide, e mais a terra dos Lisanias (Abilene), no noroeste de Damasco. No ano 39, Calígula enviou ó desterro a Herodes Antipa e cedeu a Agripa o seu tetrarcado.)

 
Escena da decapitación de Santiago, na Porta Santa da Catedral (Suso León, 2004)

En xaneiro do ano 41, Calígula foi asasinado pola súa garda e nomeouse emperador a Claudio (Tiberio Claudio Nerón Druso Xermánico), quen nomea a Agripa rei dos xudeus, con mando en toda a terra de Palestina. Agripa instalouse na capital, Xerusalén, onde ordena construír unha terceira muralle, que quedou inconclusa. Para gañar o favor dos xudeus, perseguíu ós cristiáns, ordenando a decapitación do apóstolo Santiago (ano 44) e o encarceramento de San Pedro, que foi liberado milagrosamente, tal como narra o Evanxeo de San Lucas (nos Feitos dos Apóstolos):

"1 Por ese tempo o rei Herodes botou man dalgúns membros da Igrexa, para os maltratar. 2Mandou matar coa espada a Santiago, o irmán de Xoán, 3 e, vendo que iso lles agradaba ós xudeus, mandou prender tamén a Pedro"
Feitos dos Apóstolos 12:1-3 [1]

Segundo narra Flavio Josefo [2], Herodes Agripa morreu no transcurso dunha festa en Cesarea en honor ó emperador Claudio. Parece ser que ó pouco de chegar á festa comezou a sentirse mal e morreu ó cabo de cinco días. Como fose que o seu único sucesor era un seu fillo adolescente, o futuro Herodes Agripa II, Claudio determinou que a provincia de Xudea volvese ó goberno dos procuradores romanos.

Este momento tamén vén recollido no Evanxeo de San Lucas:

"20 Herodes estaba aborrecido cos de Tiro e Sidón. Estes presentáronselle en comisión e, logo de gañaren para a causa deles a un tal Blasto, xefe da casa do rei, solicitaron a paz, pois o seu país dependía economicamente do territorio do rei. 21 No día sinalado, Herodes, revestido co manto real e sentado na tribuna, dirixiulles un discurso. 22 O pobo berraba: "¡é a voz dun deus, non a dun home!" 23 E no intre feriuno o anxo do Señor por non ter dado gloria a Deus. Morreu comesto dos vermes"
Feitos dos Apóstolos 12:20-23 [3]

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar