Gundeperga

Gundeperga, finada despois de 652, foi raíña dos longobardos e raíña de Italia do 625 ao 652.

Gundeperga

Biografía
Nacemento	591 (Gregoriano) Provincia de Monza e Brianza, Italia
Morte	século VII
Actividade
Ocupación	consorte, Raíña Rexente
Outro
Título	Raíña consorte
Familia	Dinastía bávara
Cónxuxe	Rotario Arioaldo
Fillos	Rodoaldo  () Rotario
Pais	Axilulfo   e Teodelinda de Baviera
Irmáns	Adaloaldo

Traxectoria

Filla de Axilulfo e de Teodolinda, naceu cara ao ano 600 e creceu na corte longobarda de Monza. Foi educada na fe católica e foi a esposa de Arioaldo, o duque de Turín que conduciu a oposición ariana á política filocatólica e filorromana do rei Adaloaldo, irmán de Gundeperga.

Arioaldo botou do trono ao seu cuñado entre o 625 e o 626, elevando a Gundeperga ao rango de raíña; pronto, en cambio, sospeitou que apoiaba a rebelión de Tasón, duque de Friúl, e recluíuna no castelo de Lomello. En seguida, con todo, liberouna e iniciou unha política de equilibrio entre arianos e católicos, na que Gundeperga colaborou. Á morte de Arioaldo (636), segundo unha tradición ben radicada na monarquía longobarda, transmitiu o poder ao segundo marido, elixido certamente de acordo coa aristocracia. A elección caeu sobre o duque de Brescia, Rotario, que proseguiu a política de Arioaldo. Gundeperga protexeu o mosteiro de Bobbio e fundou, en Pavia, a basílica de San Xoán. Morto tamén Rotario (652), foi rexente do xove sucesor Rodoaldo, ao que, con todo, mataron poucos meses despois. O trono pasou entón a Ariperto I, curmán de Gundeperga. A raíña continuou vivindo na corte ou ben retirouse nun mosteiro. Descoñécese a data da súa morte. Foi sepultada na basílica que fundara.

Véxase tamén

Bibliografía

• Paulo Diácono, Historia Langobardorum (Storia dei Longobardi, Lorenzo Valla/Mondadori, Milán 1992).
• Jörg Jarnut, Storia dei Longobardi (Torino, Einaudi 2002).
• Alberto Magnani, "Gundeperga, una regina longobarda a Pavia", "Bollettino della Società Pavese di Storia Patria", CIV/2004.