Granadeiro

Un granadeiro foi un tipo soldado especializado en enxeñaría de explosivos e o uso de granadas. A distinción de granadeiro comezouse a dar a mediados do século XVII, cando os soldados máis fortes e máis grandes eran recrutados para funcións de asalto e manexo de explosivos. No século XVIII, o granadeiro que lanzaba granadas de man fíxose menos necesario, pero seguían sendo os soldados fisicamente máis robustos que dirixían asaltos de vangarda, como asaltos ás fortificacións.

Granadeiro británico con granada de man.

Certos países como Francia ( Grenadiers à Cheval de la Garde Impériale ) e Arxentina ( Regimiento de Granaderos a Caballo ) estableceron unidades de granadeiros montados a cabalo, e durante un tempo o exército británico contou con Horse Grenadier Guards. Como os seus homólogos de granadeiros de infantaría, estes soldados montados a cabalo eran elixidos polo seu tamaño e forza (cabalería pesada).

Na guerra moderna, un granadeiro é un soldado especialmente adestrado que opera como parte dunha escuadra, competente no uso do lume indirecto. Este soldado pode estar armado cun lanzagranadas, un arma de gran calibre disparada ao ombreiro.