Golfo de San Lourenzo

O golfo de San Lourenzo (en francés, golfe du Saint-Laurent; en inglés, Gulf of Saint Lawrence) é un vasto golfo do leste do Canadá que comunica co océano Atlántico. Este golfo drena unha gran conca fluvial que comprende os Grandes Lagos norteamericanos. O río San Lourenzo aflúe neste golfo, a través do estuario máis grande do mundo.

Golfo de San Lourenzo
Golfe du Saint-Laurent - Gulf of Saint Lawrence
Localización administrativa
Estado Canadá
DivisiónQuebec
Terra Nova e Labrador
Novo Brunswick
Nova Escocia
Illa do Príncipe Eduardo
Localización xeográfica
ContinenteAmérica do Norte
Illa/sIlla de Terra Nova e illa de Cabo Bretón
Xeografía
Mares contiguosOcéano Atlántico
SubdivisiónsEstuario de San Lourenzo
Illas interioresIlla de Anticosti, illa do Príncipe Eduardo e illas da Madalena
AfluentesSan Lourenzo (3058 km), Petit Mécatina (547 km) , Romaine (496 km) e Natashquan (410 km
Cidades ribeiregasCorner Brook, Stephensville, Charlottetown, Summerside, Bathurst, Port-Cartier e Sept-Îles
Accidentes
Golfos e baíasBaías de Gaspé, des Chaleurs, de Saint-Georges (NB) e de Saint-Georges (TN)
EstreitosEstreitos exteriores co Atlántico: Cabot e Belle Isle (ambos rodeando Terra Nova) e Canso (illa de Cabo Bretón).
Estreitos interiores: Jacques-Cartier e Honguedo (Illa ddicosti) e Northumberland (illa do Príncipe Eduardo)
Características
Superficie236 000 km²
Profundiade máxima530 m
Profundidade media150 m
Capacidade35 000 km³
Outros datos
Áreas protexidasParques nacionais de Forillon, Illa do Príncipe Eduardo, Kouchibouguac, Cape Breton Highlands e Gros Morne e reserva parque nacional arquipélago de Mingan
Mapa

Localización do golfo de San Lourenzo

Mapa físico da rexión do golfo de San Lourenzo
Mapa batimétrico do golfo de San Lourenzo

Xeografía editar

O golfo de San Lourenzo está delimitado ao norte pola península do Labrador, ao leste por Terra Nova, ao sur por Nova Escocia (sobre todo a illa de Cabo Bretón) e ao oeste por Gaspesia e Novo Brunswick.

Desemboca no Atlántico a través de dous pasos: o estreito de Belle Isle entre Terra Nova e Labrador e o estreito de Cabot entre Terra Nova e a illa de Cabo Bretón. Unha terceira desembocadura, o estreito de Canso entre a illa de Cabo Bretón e a Nova Escocia continental, foi pechada pola construción do dique de Canso en 1955.

O golfo posúe varios brazos de mar entre os que se atopan a Baie des Chaleurs, o estuario do río Miramichi, a baía de San Xurxo e o estreito de Northumberland.

Ten escasa profundidade (inferior aos 200 metros) e escasa salinidade, con valores en torno ao 30%, debido ás achegas incesantes do río San Lourenzo.[1]

Tributarios editar

O estuario do río San Lourenzo aflúe no golfo a través de dous estreitos dunha parte a outra da illa de Anticosti: o estreito de Jacques-Cartier ao norte, entre a illa e a Côte-Nord, e o estreito de Honguedo ao sur, entre a illa e Gaspesia.

Ademais do río San Lourenzo, o golfo ten como tributarios os ríos Miramichi, Natashquan, Matapédia, Margaree e o río Humber.

Illas editar

O golfo comprende varias illas extensas, entre as que se atopan a illa de Anticosti, a illa do Príncipe Eduardo e as illas da Madalena.

A illa de Saint-Paul, á altura da illa de Cabo Bretón, é coñecida como o cemiterio do golfo, como recordo dos numerosos naufraxios que se produciron alí.

A illa Bonaventure preto de Gaspesia así como a illa Brion e as rochas dos paxaros no nordeste das illas da Magdalena son refuxios importantes de aves migratorias mantidos polo Servizo Canadense da Fauna.

Estuario de San Lourenzo editar

A auga salgada do golfo, proveniente do océano Atlántico, remonta o río San Lourenzo ata a illa de Orleáns, preto da cidade do Quebec.

Historia editar

O primeiro intercambio suficientemente ben documentado entre europeos e amerindios na rexión do golfo efectuouse en Novo Brunswick o 7 de xullo de 1534, baixo a dirección de Jacques Cartier, enviado oficial do rei Francisco I de Francia. Os pescadores europeos (vascos, bretóns, normandos...) precederan a este último, porque frecuentaban as costas do golfo (e os seus ocupantes) cada verán, desde había un século. Isto, non soamente sobre os bancos de Terra Nova (a plataforma continental desta grande illa á saída do golfo), senón por todas partes onde abundaba especialmente o bacallau.

Posto que pasaban moito tempo secando as súas capturas ao sol e ao vento, sobre vigneaux (enrexados horizontais sobrealzados) instalados sobre a area, os pescadores vían inevitablemente aos indíxenas aproximarse, cos que intercambiaban produtos metálicos europeos (coitelos, anzois, caldeiros...) ou bacallaus... por produtos locais (millo, carnes de caza, salmóns, pequenos froitos, peles...).

O San Lourenzo orixe do topónimo é Lourenzo de Roma, diácono martirizado nos primeiros séculos da cristiandade.

Parques nacionais editar

A rexión do golfo comprende varios parques nacionais canadenses: Parque Nacional Forillon, Parque Nacional Illa do Príncipe Eduardo, Parque Nacional Kouchibouguac, Parque Nacional Cape Breton Highlands, Parque Nacional Gros Morne e o Parque Nacional do Arquipélago de Mingan.

Notas editar

  1. Enciclopedia GER: Río y golfo de San Lorenzo[Ligazón morta] (en castelán)

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar