Georges Pompidou

Georges Jean Raymond Pompidou, nado en Montboudif o 5 de xullo de 1911 e finado en París o 2 de abril de 1974, foi un polí­tico francés, 2º Presidente da Quinta República e 19º Presidente da República francesa do 20 de xuño de 1969 ao 2 de abril de 1974.

Georges Pompidou

Biografía
Nacemento	(fr) Georges Jean Raymond Pompidou 5 de xullo de 1911 Montboudif, Francia
Morte	2 de abril de 1974 (62 anos) 4.º arrondissement de Paris, Francia (pt)
Causa da morte	leucemia Linfoma
Lugar de sepultura	Orvilliers
Copríncipe francés de Andorra
20 de xuño de 1969 – 2 de abril de 1974
Presidente da República Francesa
20 de xuño de 1969 – 2 de abril de 1974 ← Alain Poher – Alain Poher →
Deputado da Asemblea Nacional
11 de xullo de 1968 – 15 de xuño de 1969 ← Jean Sagette (pt) – Pierre Raynal (pt)  → Lexislatura: 4th legislature of the Fifth French Republic (en) Circunscrición electoral: Cantal's 2nd constituency (en)
Deputado da Asemblea Nacional
3 de abril de 1967 – 6 de maio de 1967 (entrada no governo (pt) ) ← Jean Sagette (pt) – Jean Sagette (pt)  → Lexislatura: 3rd legislature of the Fifth French Republic (en) Circunscrición electoral: Cantal's 2nd constituency (en)
Primeiro ministro de Francia
14 de abril de 1962 – 10 de xullo de 1968 ← Michel Debré – Maurice Couve de Murville (pt)  →
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Liceo Louis-le-Grand Instituto de Estudos Políticos de París École Normale Supérieure Lycée Pierre-de-Fermat (pt)
Actividade
Campo de traballo	Política
Lugar de traballo	París
Ocupación	político, banqueiro
Empregador	N M Rothschild & Sons (pt)
Partido político	União dos Democratas pela República (pt) (1968–1974) União para a Nova República (pt) (1958–1968) Rally of the French People (en) (1947–1955)
Carreira militar
Rango militar	Tenente
Conflito	segunda guerra mundial
Familia
Cónxuxe	Claude Pompidou
Fillos	Alain Pompidou
Pai	Léon Pompidou
Premios
(1927)  concours général  Cabaleiro da Gran Cruz con colar da Orde do Mérito da República Italiana  Oficial da Lexión de Honra  Cabaleiro da Lexión de Honra  Gran Cruz da Lexión de Honra  Gran Cruz da Orde Nacional do Mérito  Grand Master of the Legion of Honour (en)  Gran Cruz da Orde Polonia Restituta
Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Помпиду Жорж) Enciclopedia soviética armenia Obálky knih,

Carreira política

Tralo retorno do xeneral Charles de Gaulle ó poder en 1958, Pompidou foi chamado a dirixir o gabinete do Presidente. O 20 de febreiro de 1959 o Presidente designouno membro do Consello Constitucional, cargo que ocupou ata 1962.

Primeiro ministro

Desde o 16 de abril de 1962 Pompidou ocupa o posto de Primeiro Ministro, soportando diversos cambios de goberno ata o 10 de xullo de 1968. Probablemente seguiría no cargo de non ser polos eventos de maio do 68: para reforzar a acción do goberno, propuxo ao Presidente disolver a Asemblea Nacional. Tal decisión, que moitos xulgaron suicida, resultou ser unha hábil manobra polí­tica que conseguiu decapitar á esquerda (Pierre Mendès France, un dos lí­deres de esquerda, por exemplo, non foi reelixido nesta ocasión); pero de Gaulle, irritado por ser cuestionado polo seu Primeiro Ministro, obrígao a renunciar, reemplazándoo por Maurice Couve de Murville.

Presidente da República

Tras a renuncia do xeneral de Gaulle, Georges Pompidou foi elixido Presidente da República francesa, cun 58,22 % dos votos. Asumiu o cargo o 15 de xuño de 1969. Pompidou aposta por un desenvolvemento industrial de Francia, e inicia unha serie de traballos de modernización, en diversas áreas, como o TGV, a modernización das telecomunicacións ou a construción de autoestradas. París conserva restos deste perí­odo da historia: a noción dun estilo "pompidoliano" identifica a tentación de construír torres elevadas en pleno centro dunha cidade que ata entón se caracterizara por unha arquitectura uniforme (estilo "hausmanniano"); a Tour Montparnasse é probablemente o mellor (ou peor) sí­mbolo desta época. Preocupado pola difusión da arte, inicia os traballos para a construción dun importante centro cultural que hoxe leva o seu nome.

No plano internacional optou por reforzar Europa, por profundala e fortalecela fronte ao pacto atlántico. O Reino Unido (xunto a Irlanda e Dinamarca) puido así­ integrarse á Comunidade Económica Europea. Sen interromper as relacións diplomáticas coa Unión Soviética nin Europa oriental, aspiraba ao fortalecemento polí­tico das institucións europeas.

Afectado por un cancro, morreu o 2 de abril de 1974 no seu estudo da illa Saint-Louis, sen terminar o seu mandato.