Gaius Julius Civilis

Gaius Julius Civilis (Xulio Civilis) foi o líder da rebelión bátava contra os romanos no 69 d.C. O seu nomen mostra que el (ou un dos seus antepasados masculinos) foi feito cidadán romano (e, polo tanto, a tribo un vasalo romano) por Augusto ou Calígula.

Gaius Julius Civilis
Nacemento	25
Falecemento	século Ixuliano
Nacionalidade	Roma Antiga
Ocupación	militar
Irmáns	Julius Paulus
[ editar datos en Wikidata ]

Historia temperá

Foi encarcerado dúas veces por un cargo de rebelión e escapou por pouco da execución. Durante os disturbios que seguiron á morte de Nerón, el tomou as armas coa pretensión de poñerse do lado de Vespasiano e induciu aos habitantes do seu país natal a rebelarse. Os bátavos, que prestaran un valioso servizo baixo os primeiros emperadores, foran ben tratados para unilos á causa de Roma. Estaban exentos de tributos, pero estaban obrigados a fornecer un gran número de homes para o exército, e a carga do servizo militar e a opresión dos gobernadores provinciais foron importantes incentivos para a revolta. Aos bátavos uníronse inmediatamente varias tribos xermánicas veciñas.

Revolta

Artigo principal: Revolta dos bátavos.

Estatua de Civilis en Tervuren de Lodewijk Van Geel (1820–21)

As guarnicións romanas preto do Rin foron expulsadas e vinte e catro barcos capturados. Dúas lexións ao mando de Mummio Luperco foron derrotadas en Castra Vetera (preto do moderno Xanten) e rodeadas. Oito cohortes de veteranos bátavos uníronse aos seus paisanos, e as tropas enviadas por Vespasiano para o relevo de Vetera botaron o seu lote con eles.

"Que Siria, Asia Menor e Oriente, habituados ao despotismo, se sometan á escravitude... A liberdade é un agasallo que a natureza lle concede até aos animais mudos. A coraxe é a peculiar excelencia do home, e os deuses axudan ao lado máis valente". - Gaius Julius Civilis

O resultado destas adhesións ás forzas de Civilis foi un levantamento na Galia. Hordeonius Flaccus foi asasinado polas súas tropas (70 d. C.), e o conxunto das forzas romanas foron inducidas por dous xefes dos auxiliares galos, Xulio Clásico e Xulio Tutor, a rebelarse de Roma e unirse a Civilis. Toda a Galia se declarou así practicamente independente, e contemplábase a fundación dun novo reino da Galia. A profetisa Veleda predixo o éxito total de Civilis e a caída do Imperio Romano. Pero as disputas xurdiron entre as distintas tribos e imposibilitaron a cooperación; Vespasiano, que remataba con éxito a guerra civil, pediu a Civilis que depuxese as armas, e ante a súa negativa resolveu tomar medidas contundentes para reprimir a revolta.

Derrota e rendición

The Conspiracy of Claudius Civilis, completado en 1661 por Rembrandt.

A chegada de Quintus Petillius Cerialis cunha forte forza impresionou aos galos e ás tropas amotinadas para someterse; Civilis foi derrotado en Augusta Treverorum (Tréveris) e Castra Vetera, e obrigado a retirarse á illa dos bátavos. Finalmente chegou a un acordo con Cerialis polo que os seus paisanos obtiveron certas vantaxes e retomaron relacións amigábeis con Roma. A partir deste momento, Civilis desaparece da historia.

Véxase tamén

Bibliografía

• Cambridge University Press.
• A principal autoridade para a historia da insurrección é Publio Cornelio Tácito, Historias, iv., v., cuxo relato rompe ao comezo do discurso de Civilis a Cerialis.
• Flavio Xosefo, Bellum Judaicum, vii. 4.
• E. Meyer, Der Freiheitskrieg der Bataver unter Civilis (1856)
• Merivale, Hist. of the Romans under the Empire, ch. 58.
• H. Schiller, Geschichte der römischen Kaiserzeit, bk. ii. ch. 2, § 54 (1883).

Ligazóns externas

• Jona Lendering, "The Batavian Revolt" Arquivado 04 de maio de 2016 en Wayback Machine.