Francisco Lourido Sánchez
Francisco Lourido Sánchez, nado en Vilasindre (Cangas, Foz) o 23 de novembro de 1847 e finado en Arecibo (Porto Rico) no primeiro cuarto do século XX, foi un escritor galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1847  (176/177 anos)Foz, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Fillo de Esteban Lourido Rivas (alcalde de Foz de 1865 a 1867) e Joaquina Sánchez Baño, de Xuances (Xove). Emigrou con 19 anos a illa de Porto Rico. Despois pasou a Cuba. En 1883 residía na Habana onde publicaba poesías na prensa, principalmente en El Eco de Galicia. Tamén publicou en galego o poema "Dúas almas amigas" en O Tio Marcos d'a Portela e "Os dous compadres" (conto en prosa versada) en A Gaita Gallega. En Porto Rico publicou o libro de poemas Genialidades (1897). Composicións súas apareceron en O Novo Galiciano, Cultura Gallega e Vida Gallega.
Vida persoal editar
Casou con Avelina Cao, a súa filla Consuelo Lourido Cao casou con José Ramón Vázquez.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Centro Ramón Piñeiro, ed. (2003). Narradores ocasionais do século XIX (Relato breve) (PDF). Santiago de Compostela. pp. 207–208. ISBN 84-453-3736-X. Consultado o 9 de novembro de 2013.