Florence Nightingale
Florence Nightingale, nada o 12 de maio de 1820 en Florencia e finada o 13 de agosto de 1910 en Londres, foi unha enfermeira británica famosa por ser a pioneira no tratamento a feridos de guerra, durante a Guerra de Crimea. Tamén contribuíu no campo da estatística, especialmente na creación de sistemas de representación gráfica como o gráfico sectorial (comunmente coñecido como diagrama polar ou Rosa Nightingale).
.jpg)
Traxectoria editar
A súa familia, rica e ben relacionada, vivía en Florencia, en Italia.[1] Por iso, Florence recibiu o nome en inglés da cidade en que naceu, como a súa irmá máis vella Parthenope nacida en Partenope. Recibiu unha importante formación en humanidades e tamén en matemáticas, aritmética, álxebra, xeometría (o que non resultaba usual no seu tempo) nun primeiro momento dedicase a ensinar estas disciplinas a nenos. Moza brillante e impetuosa, rebelouse contra o papel convencional para as mulleres do seu status, que sería o dunha esposa exemplar, e decidiu dedicarse á enfermaría.[2]
Enfermería editar
Tradicionalmente, o papel de enfermeira era exercido por mulleres axudantes en hospitais ou acompañando exércitos. Florence Nightingale estaba particularmente preocupada coas condicións de tratamento médico dos máis pobres e indixentes. Ela anunciou a súa decisión á súa familia en 1845, provocando rabia e ruptura, particularmente da súa nai.
Aparentemente, Florence sufría de esquizofrenia.[Cómpre referencia] En decembro de 1844, en resposta á morte dun mendigo nunha enfermaría en Londres, que rematou nun escándalo público, ela foi a principal defensora de mellorías no tratamento médico. Inmediatamente, obtivo o apoio de Charles Villiers, presidente do Poor Law Board (Comité de Lei para os Pobres). Isto a levou a ter un papel activo na reforma das Leis dos Pobres, estendendo o papel do Estado máis alén do fornecemento dos tratamentos médicos.
En 1850, visitou en Kaiserwerth ( Düsseldorf) un hospital pioneiro, fundado e dirixido polo pastor Theodor Fliedner, no que prestaban os coidados de enfermaría as Diaconisas de Kaiserwerth, formadas na propia escola do hospital. Nightingale quedou impresionada pola calidade do tratamento médico e polo compromiso e prácticas das diaconisas.[2]
En 1853, asume o cargo de Superintendente no Instituto para o Coidado de Señoras Enfermas en Londres.
Teórica editar
Conseguiu que se reformasen os coidados médicos militares británicos. No ano 1860 funda a primeira Escola de Enfermaría laica, no Saint Thomas Hospital de Londres.[3]
Considerada coma unha das pioneiras da enfermaría moderna, acadou o nivel de profesional. Loitou por fundamentar os coidados en evidencias científicas e por afianzar o corpo de coñecementos dos profesionais da saúde. Creadora do primeiro modelo conceptual da enfermaría. Modelo naturista. Considerase a primeira teórica a partir da que se fundamenta a enfermaría como disciplina académica.
Escritora editar
Ditou conferencias e realizou diversos escritos, os máis coñecidos: Notas sobre enfermería. Que é e que non é? en 1859. Notas sobre Hospital. 1859. Notas en cuestións que afectan a Saúde, a Eficiencia e a Administración Hospitalaria do Exército Británico. Suxestións para pensar para os buscadores das verdades relixiosas. 1860.
Literatura e feminismo editar
Máis coñecida polas súas contribucións nos campos da enfermería e das matemáticas, a obra de Nightingale tamén é importante no estudo do feminismo inglés. A fins da primeira metade do século XIX, loitou pola súa autodeterminación e en contra das expectativas familiares dun matrimonio de conveniencia con algún membro da clase alta. Pouco tempo despois, dirixiuse a Kaiserswerth para o seu adestramento no Instituto para diaconesas.
En 1860 expuxo o seu pensamento nunha edición privada de Suggestions for Thought to Searchers after Religious Truth, unha obra de 829 páxinas en tres volumes.[4] En 2008, a universidade canadense Wilfrid Laurier University publicou esta obra no volume 11 dun proxecto de 16 volumes que reúne a obra completa de Nightingale: The Collected Works of Florence Nightingale.[5] O máis coñecido destes ensaios, Cassandra, foi publicado en 1928 por Ray Strachey, quen o incluíu en The Cause (A Causa), unha historia do movemento feminista.
Guerra de Crimea editar
A contribución máis famosa de Florence foi durante a Guerra de Crimea, que se tornou o seu principal foco cando os relatos da guerra comezaran a chegar a Inglaterra contando sobre as condicións horríbeis para os feridos. En outubro de 1854, Florence cun equipo de 38 enfermeiras voluntarias educadas por ela, inclusive a súa tía Mai Smith, partiron para Crimea.[3] Faise cargo da organización do hospital de Scutari, mellorando as condicións das instalacións, no que se refire ó amoreamento dos soldados feridos, falta de ventilación, deficientes desaugadoiros e outras cuestións de hixiene e máis da deficiente alimentación que se estaban a dar.
Regreso a Inglaterra editar
Florence Nightingale volveu para Inglaterra como unha heroína en agosto de 1857 e, de acordo coa BBC, era probabelmente a persoa máis famosa da Era Vitoriana alén da propia Raíña Vitoria.
En 1883, a Raíña Vitoria concedeu a Florence Nightingale a Cruz Vermella Real e en 1907 converteuse na primeira muller en acadar a Orde do Mérito.[6]
Estatística editar
Dende moi nova salienta en matemáticas. Aplicou os seus coñecementos estatísticos á epidemioloxía e á estatística sanitaria. Foi innovadora na recolleita, tabulación, interpretación e representación das estatísticas descritivas. Demostrou de xeito práctico que a estatística ofrece un marco de organización para controlar e aprender coa finalidade última de mellorar a praxe médica e maila cirúrxica. Desenvolveu unha Fórmula Modelo de Estatística Hospitalaria, coa finalidade de que nos hospitais se xerasen e recollesen datos e se elaborasen estatísticas consistentes. Idea unha representación gráfica coñecida como diagrama de área polar o Rosa de Nightingale.[7]
O diagrama de área polar empregouno para representar o número de mortes durante a Guerra de Crimea (1853-1856). Consiste nun círculo dividido en sectores co mesmo ángulo.
Cada sector ten diferente radio en función da casuística. Dentro dun mesmo sector pódense representar varios datos. No gráfico que vemos a dereita da imaxe representa o número de éxitus: nas áreas azuis, os finados por enfermidade infecciosas; nas vermellas, os mortos por feridas; nas negras, os que pasaron por outras causas.
Recoñecemento científico editar
O mundo científico realizoulle varios recoñecementos entre os máis salientables encontramos os seguintes: Primeira muller admitida na Royal Statistical Society Británica en 1860. Membro honorario da American Statistical Association 1874. Recibiu a Cruz vermella do Mérito. A Orde do Mérito Británico.
Dende o ano 1974 celébrase o Día Internacional da Enfermería, promovido polo Consello Internacional de Enfermaría, celébrase cada 12 de maio, para conmemorar o seu nacemento.
A súa memoria continuaba viva cen anos despois do seu pasamento.
Loitadora nata editar
A súa figura aínda, cen anos despois, resultaba moi controvertida. Sendo unha muller vitoriana convencida loitou por librarse do estereotipo do rol feminino. Tamén estivo contra a imaxe caritativa asociada ás coidadoras, tendo sempre presente o carácter humano dos coidados. Defendendo así unha profesión emerxente.
Se ben é certo que non é unha feminista, temos que enmarcala dentro do contexto social no que se desenvolveu, xa que contribuíu á causa da emancipación da muller.
Non inventa a enfermaría como profesión, pero o seu traballo, si resulta ser un punto de inflexión na profesionalización da enfermaría moderna e mesmo coloca os primeiros alicerces na consideración dos coidados como unha disciplina.
Notas editar
- ↑ "Florence Nightingale: Her Birthplace". www.countryjoe.com. Consultado o 2021-05-12.
- ↑ 2,0 2,1 "Attewell, Alex (marzo de 1998). «Florence Nightingale (1820-1910)». Perspectivas: revista trimestral de educación comparada (UNESCO: Oficina Internacional de Educación) XXVIII (1): 173-189" (PDF). Wayback Machine. 2012-01-17. Archived from the original on 17 de xaneiro de 2012. Consultado o 2021-05-12.
- ↑ 3,0 3,1 "King's College London - History". web.archive.org. 2013-02-24. Archived from the original on 24 de febreiro de 2013. Consultado o 2021-05-12.
- ↑ Nightingale, Florence (1994). Suggestions for Thought by Florence Nightingale: Selections and Commentaries (en inglés). University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-1501-4.
- ↑ "Laurier Press - Collected Works of Florence Nightingale". web.archive.org. 2011-09-27. Arquivado dende o orixinal o 27 de setembro de 2011. Consultado o 2021-12-16.
- ↑ "Florence Nightingale The final years". web.archive.org. 2011-10-08. Archived from the original on 08 de outubro de 2011. Consultado o 2021-05-12.
- ↑ "Brasseur, Lee (2005). «Florence Nightingale’s Visual Rhetoric in the Rose Diagrams» (pdf) (en inglés). Illinois State University." (PDF). web.archive.org. 2012-08-16. Archived from the original on 16 de agosto de 2012. Consultado o 2021-05-12.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Florence Nightingale  |
Bibliografía editar
- Nigthingale, Florence. Notes on nursing : what it is, and what it is not. Londres : Harrison, 1859.
- Pollard, Eliza F. Florence Nigthingale: La amiga del soldado herido. [Bilbao] : Colegio de Enfermería de Bizkaia, Academia de Ciencias de Enfermería de Bizkaia, 2011. (aparentemente inédito)
- Cuentos de buenas noches para nuestras niñas rebeldes. Editorial Destino, 2021. ISBN: 9788408241676