Fiz de Nola
Fiz de Nola, ou Fins de Nola, foi un presbítero do século III da Campania (Italia), considerado como santo pola Igrexa Católica.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século III Nola (pt)  |
| Morte | 14 de xaneiro de 313 (Gregoriano) Nola (pt) |
| Lugar de sepultura | necrópole de Cimitile |
| Bispo | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | sacerdote |
| Período de tempo | Imperio Romano |
| Lingua | Lingua latina |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 14 de xaneiro |
Traxectoria editar
Fillo dun militar sirio chamado Hermias, a súa fe cristiá levouno a repartir os seus bens entre pobres e marxinados e optar pola vocación sacerdotal. Entre os anos 249 a 251 sufriu a persecución de Decio durante a que foi encarcerado e torturado. Conseguiu liscar da cadea e vivir como un fuxido nos Apeninos onde coidou do seu bispo Máximo, só e doente, refuxiado nesas montañas.
Tras esta primeira persecución o pobo cristiá de Nola quixo proclamalo bispo, pero el refugou tal ministerio, por considerarse indigno do mesmo. El combinou o seu servizo sacerdotal de atención espiritual e axuda ao necesitado co traballo de labrego.
No ano 253 o emperador Valeriano ordenou unha nova persecución. Algúns afirman que sufriu o martirio entrementres outras versións sosteñen que logrou sobrevivir ata unha avanzada idade no ano 260. Con todo, figurou ao longo dos séculos no martiriolóxio romano.
Lenda editar
De Fiz cóntanse anécdotas de carácter lendario. A súa primeira fuxida da cadea atribuíuse a intervención dun anxo. A súa harmonía coa natureza como fuxido nos Apeninos manifestouse en relatos que contan que as arañas tecían mestas arañeiras nas entradas dos seus refuxios para facer crer aos soldados que o perseguían que ninguén entrara alí recentemente. Como labrego, sufriu intentos de espolio por parte de bandidos que de súpeto padeceron unha forza que os obrigou a traballar nos seus labores, cando Fiz viu tal cousa agradeceulles a angueira e perdooulles a tentativa de roubo.
Significación editar
A súa sepultura foi moi venerada e obxecto de peregrinacións. Algunhas reliquias están en Roma e en Benevento. A súa festa celébrase o 14 de xaneiro. Hoxe en día figura no calendario romano como un confesor. Invócase contra as enfermidades dos ollos, contra o perxurio e a maledicencia contra o próximo e é protector dos animais, especialmente os animais domésticos dos labregos.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Fiz de Nola  |
Bibliografía editar
- Martyrologium Romanum, Libreria Editrice Vaticana 2001 ISBN 88-209-7210-7
- The Penguin Dictionary of Saints." 3rd edition, Nova York: Penguin Books, 1993, ISBN 0-14-051312-4.