Capela San Paio, Santiago de Compostela

Di a lenda que San Francisco de Asís, en peregrinación a Compostela en 1214, hospedouse cun carboeiro chamado Cotolai na súa choza do Monte Pedroso. Encomendoulle a este construir un mosteiro pero cando lle replicou que non tiña recursos, mostroulle un tesouro perto da ermida de San Paio do Monte que lle permitiría levar a cabo a obra(O Convento de San Francisco de Val de Deus) Val de Deus era un terreo propiedade do mosteiro beneditino de San Martiño Pinario, que o cedeu en troques dunha cesta de peixe anual, que se seguiu entregando até fins do século XVIII.

O convento primitivo veuse abaixo a comezos do XVIII e non fican del máis que cinco arcos apuntados que se conservan no claustro pincipal e o sepulcro de Cotolai. Estes arcos estaban na Sala Capitular, na que Carlos V celebrou cortes en 1520. A reconstrución, que conlevaba cambiar a orientación da súa igrexa) encetouse en 1742, e non foi sen problemas, xa que os viciños (especialmente os monxes de San Martiño) queixábanse da magnitude da obra, que lles restaba luz e ventilación e, a mais, ocuparía terras pertencentes aos de San Martiño. A disputa saldouse rebaixando a altura da igrexa franciscana.

Dice la leyenda que San Francisco de Asís, en peregrinación a Compostela en 1214, se hospedó con un carbonero llamado Cotolai en su choza del Monte Pedroso. Le encomendó a este construir un monasterio pero cuando le replicó que no tenía recursos, le mostró un tesoro cerca de la ermita de San Paio do Monte (San Payo del Monte) que le permitiría llevar a cabo la obra. Val de Deus (Valle de Dios) era un terreno propiedad del monasterio benedictino de San Martiño Pinario (San Martín Pinario), que lo cedió a cambio de una cesta anual de pescado, que se siguió entregando hasta finales del siglo XVIII.