Fernand Braudel

historiador francés

Fernand Braudel nado en Lumeville-en-Ornois (Mosa) o 24 de agosto de 1902 e finado en Cluses (Alta Savoia) o 27 de novembro de 1985, foi un historiador francés, que revolucionou a historiografía do século XX, ao considerar os efectos da economía e a xeografía na historia total. Foi tamén un dos membros máis destacados da escola dos Annales.

Fernand Braudel
Datos persoais
Nacemento24 de agosto de 1902
LugarLumeville-en-Ornois, Mosa Flag of France.svg Francia
Falecemento27 de novembro de 1985
LugarHaute, Alta Savoia
SoterradoCemiterio do Père-Lachaise
ResidenciaFlag of France.svg Francia
Nacionalidadefrancés
CónxuxePaule Braudel
Actividade
CampoHistoria
Alma máterUniversidade de París e Lycée Voltaire
Director de teseGeorges Pagès
Contribucións e premios
Coñecido porThe Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II
Influído por
  • Gustav von Schmoller,
  • Lucien Febvre,
  • Marc Bloch,
  • Claude Lévi-Strauss,
  • Karl Marx
  • Influíu en
  • Immanuel Wallerstein,
  • Pierre Nora,
  • Michel Foucault,
  • Jacques Le Goff
  • A toda a escola dos Annales
  • Premioscomendador da Lexión de Honor, doutor honoris causa pola Universidade Complutense de Madrid e Honorary doctor of Leiden University
    editar datos en Wikidata ]

    TraxectoriaEditar

    De neno viviu coa súa avoa paterna. Vivir na zona rural de Lorena marcoulle, recordaría na súa vellez, a importancia do estudo da vida cotiá das persoas. "Sigo sendo un historiador de orixe campesiña, que o pode dicir con orgullo". De mozo inclinouse pola medicina, pero o seu pai, profesor de matemáticas, convenceuno de optar pola historia, a cal finalmente aceptou. Foi bo estudante de grego e latín, así como poeta.

    En 1923 iniciouse como profesor de historia en Bar-Le-Duc. Despois viaxou a Alxer, entón unha colonia francesa, a ensinar historia. Durante devandita estancia coñeceu por diversos seminarios a Henri Berr e Henri Hauser. De regreso en Francia en 1932, traballou como profesor de escola secundaria, e atopouse con Lucien Febvre, o cofundador da publicación Annales, mestre que tería unha grande influencia no seu traballo. É nesta estancia onde se interesou e fascinou por vez primeira polo Mediterráneo. Despois regresou a París e entre 1932 e 1935 a dar clases nos liceos Pasteur, Condorcet e Henry IV.

    BrasilEditar

    Cara a 1935 viaxou a São Paulo para fundar a cátedra universitaria de historia, invitado por Julio de Mesquita Filho, quen invitou tamén a Claude Lévi-Strauss. O resultado de devanditos esforzos colectivos foi a Universidade de São Paulo. Braudel aseguraría que foi un dos períodos máis felices da súa vida a estancia en América Latina, a cal estivo presente durante toda a súa vida nas súas apreciacións e comentarios.

    Volta a Europa e participación na guerraEditar

    En 1939, ao estalar a Segunda guerra mundial alistouse no exército, pero foi capturado en 1940 e feito prisioneiro de guerra en Alemaña, nun campamento preto de Lübeck, tamén na cidadela de Maguncia,[1] onde, traballando só coa propia memoria, sentou as bases do seu futuro gran traballo La Méditerranée et le Monde Méditerranéen a l'époque de Philippe II (en galego, O Mediterráneo e o mundo mediterráneo na época de Filipe II). Logo da guerra, traballou con Febvre nunha nova universidade, fundada separadamente da de Sorbona, dedicado á historia social e económica.

    En 1962, escribiu unha Historia das civilizacións, como base para un curso básico de historia, pero o seu rexeitamento da narrativa tradicional baseada nos eventos superficiais, era demasiado radical para o Ministerio francés de educación, que o rexeitou.

    Contra a historia tradicional, que narraba acontecementos principalmente políticos, Braudel pretendía escribir unha historia que, na súa soada visión do tempo histórico en tres niveis, puxera en énfase a "longa duración" e a conxuntura, desplazando a curta duración, os acontecementos. Consideraba a estes a espuma da onda da Historia. Era necesario estudar os grandes procesos da historia para posuír unha comprensión cabal e profunda dela. A obra máis representativa desta postura é La Méditerranée, libro divido en tres seccións, un para a longa duración, outro para a mediana e para rematar a curta duración, os acontecementos e personaxes da historia máis tradicional, como o foi o mesmo Filipe II.

    Outro punto a destacar da súa postura coa historia vese noutra importante obra súa, constituída polos tres volumes de Civilisation Matérielle, Economie et Capitalisme, XVe-XVIIIe, o primeiro dos cales publicouse en 1979.

    Braudel foi considerado como un dos máis grandes historiadores modernos, destacable pola énfase con que marca o papel dos factores socio-económicos na creación e narración da historia e pola unión que propuña entre as diferentes ciencias sociais, en que traballou toda a súa vida.

    RecoñecementosEditar

    Véxase taménEditar

    Ligazóns externasEditar

    NotasEditar

    1. Brittanica:Fernand Braudel