Fernand Braudel
Fernand Braudel nado en Lumeville-en-Ornois (Mosa) o 24 de agosto de 1902 e finado en Cluses (Alta Savoia) o 27 de novembro de 1985, foi un historiador francés, que revolucionou a historiografía do século XX, ao considerar os efectos da economía e a xeografía na historia total. Foi tamén un dos membros máis destacados da escola dos Annales.
| Fernand Braudel | |
|---|---|
| Datos persoais | |
| Nacemento | 24 de agosto de 1902 |
| Lugar | Lumeville-en-Ornois, Mosa  Francia |
| Falecemento | 27 de novembro de 1985 |
| Lugar | Haute, Alta Savoia |
| Soterrado | Cemiterio do Père-Lachaise |
| Residencia | Francia |
| Nacionalidade | francés |
| Cónxuxe | Paule Braudel |
| Actividade | |
| Campo | Historia |
| Alma máter | Universidade de París e Lycée Voltaire |
| Director de tese | Georges Pagès |
| Contribucións e premios | |
| Coñecido por | The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II |
| Influído por | |
| Influíu en | |
| Premios | comendador da Lexión de Honor, doutor honoris causa pola Universidade Complutense de Madrid e Honorary doctor of Leiden University |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
De neno viviu coa súa avoa paterna. Vivir na zona rural de Lorena marcoulle, recordaría na súa vellez, a importancia do estudo da vida cotiá das persoas. "Sigo sendo un historiador de orixe campesiña, que o pode dicir con orgullo". De mozo inclinouse pola medicina, pero o seu pai, profesor de matemáticas, convenceuno de optar pola historia, a cal finalmente aceptou. Foi bo estudante de grego e latín, así como poeta.
En 1923 iniciouse como profesor de historia en Bar-Le-Duc. Despois viaxou a Alxer, entón unha colonia francesa, a ensinar historia. Durante devandita estancia coñeceu por diversos seminarios a Henri Berr e Henri Hauser. De regreso en Francia en 1932, traballou como profesor de escola secundaria, e atopouse con Lucien Febvre, o cofundador da publicación Annales, mestre que tería unha grande influencia no seu traballo. É nesta estancia onde se interesou e fascinou por vez primeira polo Mediterráneo. Despois regresou a París e entre 1932 e 1935 a dar clases nos liceos Pasteur, Condorcet e Henry IV.
BrasilEditar
Cara a 1935 viaxou a São Paulo para fundar a cátedra universitaria de historia, invitado por Julio de Mesquita Filho, quen invitou tamén a Claude Lévi-Strauss. O resultado de devanditos esforzos colectivos foi a Universidade de São Paulo. Braudel aseguraría que foi un dos períodos máis felices da súa vida a estancia en América Latina, a cal estivo presente durante toda a súa vida nas súas apreciacións e comentarios.
Volta a Europa e participación na guerraEditar
En 1939, ao estalar a Segunda guerra mundial alistouse no exército, pero foi capturado en 1940 e feito prisioneiro de guerra en Alemaña, nun campamento preto de Lübeck, tamén na cidadela de Maguncia,[1] onde, traballando só coa propia memoria, sentou as bases do seu futuro gran traballo La Méditerranée et le Monde Méditerranéen a l'époque de Philippe II (en galego, O Mediterráneo e o mundo mediterráneo na época de Filipe II). Logo da guerra, traballou con Febvre nunha nova universidade, fundada separadamente da de Sorbona, dedicado á historia social e económica.
En 1962, escribiu unha Historia das civilizacións, como base para un curso básico de historia, pero o seu rexeitamento da narrativa tradicional baseada nos eventos superficiais, era demasiado radical para o Ministerio francés de educación, que o rexeitou.
Contra a historia tradicional, que narraba acontecementos principalmente políticos, Braudel pretendía escribir unha historia que, na súa soada visión do tempo histórico en tres niveis, puxera en énfase a "longa duración" e a conxuntura, desplazando a curta duración, os acontecementos. Consideraba a estes a espuma da onda da Historia. Era necesario estudar os grandes procesos da historia para posuír unha comprensión cabal e profunda dela. A obra máis representativa desta postura é La Méditerranée, libro divido en tres seccións, un para a longa duración, outro para a mediana e para rematar a curta duración, os acontecementos e personaxes da historia máis tradicional, como o foi o mesmo Filipe II.
Outro punto a destacar da súa postura coa historia vese noutra importante obra súa, constituída polos tres volumes de Civilisation Matérielle, Economie et Capitalisme, XVe-XVIIIe, o primeiro dos cales publicouse en 1979.
Braudel foi considerado como un dos máis grandes historiadores modernos, destacable pola énfase con que marca o papel dos factores socio-económicos na creación e narración da historia e pola unión que propuña entre as diferentes ciencias sociais, en que traballou toda a súa vida.
RecoñecementosEditar
- A Universidade de Binghamton conta co Centro Fernand Braudel, dirixido por Immanuel Wallerstein.
- Recibiu a Orde Nacional da Lexión de Honra, máximo condecoración francesa.
- Foi doutor Honoris Causa polas universidades de Oxford, Bruxelas, Madrid, Varsovia, Cambridge, Yale, Xénova, Padua, Leiden, Montreal, Colonia e Chicago.
Véxase taménEditar
Ligazóns externasEditar
NotasEditar
- ↑ Brittanica:Fernand Braudel