EuroChallenge
O EuroChallenge (chamada FIBA Europe League entre 2003 e 2005, e FIBA EuroCup entre 2005 e 2008) foi unha competición de baloncesto organizada pola FIBA Europa, sendo a máxima competición masculina que organiza. Nesta competición xogaban os mellores equipos de Europa que non se clasificaron para a Euroliga ou a Copa ULEB, isto é as competicións da Unión de Ligas Europeas de Baloncesto (ULEB). Non debe confundirse coa FIBA EuroCup Challenge, a extinta segunda competición organizada pola FIBA Europa disputada entre o 2002 e o 2007. No ano 2015, a FIBA disolveu a competición para empezar unha nova, a FIBA Europe Cup, co obxectivo de competir coa Eurocup.
| EuroChallenge | |
|---|---|
 | |
| Fundación | 2003 |
| Desaparición | 2015 |
| Rexión |  Europa |
| Confederación | FIBA Europa |
| Equipos | 32 |
| Ascenso | Eurocup (finalistas) |
| Lema | We Are Basketball |
| Sitio web | fibaeurope.com |
Historia editar
Co propósito de dar continuidade á histórica Copa de Europa, disputada por última vez co nome de Suproliga na tempada 2000-01, o torneo naceu na tempada 2003-04 coa denominación de Liga Europea da FIBA.
Ao consolidarse a Euroliga como máxima competición continental, en novembro de 2004 a FIBA chegou a un acordo coa organización que representa aos equipos escindidos na tempada 2000-01 para recoñecela como sucesora da Copa de Europa e, á súa vez, renomear á súa Liga Europea como Eurocopa de cara á seguinte tempada, converténdose así na terceira competición en importancia no ámbito dos clubs europeos.
O trofeo que se lle entrega ao equipo campión é o mesmo que se empregaba para tal efecto durante a etapa da Copa de Europa. O Maccabi Tel Aviv gravou o seu nome na placa situada na base que acompaña ao trofeo ao gañar a Suproliga no 2001.
Sistema de Competición editar
A competición organizábase do seguinte xeito:
- Unha primeira fase, na que participan 32 equipos, que se distribúen en oito grupos de catro cada un. Xógase a xeito de liguiña, de tal xeito que tódolos participantes encadrados nun mesmo grupo se enfrontan entre si en dúas ocasións (ida e volta). Os dous primeiros clasificados de cada un avanzan á seguinte fase.
- Unha segunda fase de 16 equipos, distribuídos en catro grupos de catro equipos. O sistema de competición é o mesmo da fase anterior e tamén se clasifican os dous primeiros.
- Un play off de cuartos de final ao mellor de tres partidos.
- Unha Final Four ou final a catro. Dispútanse dúas semifinais a partido único, cuxos vencedores se encontran na final. O vencedor deste último partido álzase co título de campión da competición.
Final Fours editar
| Ano | Final | Semifinalistas | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Campión | Marcador | Subcampión | Terceiro posto | Marcador | Cuarto posto | |||
| 2003–04 |  UNICS |
87–63 |  Maroussi |
 Hapoel Tel Aviv |
112–104 | Ural Great Perm | ||
| 2004–05 | Dinamo San Petersburgo |
85–74 |  Kyiv |
Khimki |
86–79 |  Fenerbahçe | ||
| 2005–06 |  Joventut Badalona |
88–63 | Khimki |
Kyiv |
83–81 | Dinamo San Petersburgo | ||
| 2006–07 | Girona |
79–72 | Azovmash |
 Virtus Bologna |
82–60 | Estudiantes | ||
| 2007–08 |  Barons LMT |
63–62 |  Mons-Hainaut |
 AEL |
79–70 |  Tartu Ülikool | ||
| 2008–09 | Virtus Bologna |
77–75 |  Cholet |
Triumph Lyubertsy |
94–82 | AEL | ||
| 2009–10 |  Göttingen |
83–75 | Krasnye Krylia |
Chorale Roanne |
86–80 | Victoria Libertas | ||
| 2010–11 |  Krka |
83–77 | Lokomotiv Kuban |
Oostende |
94–92 | Spartak San Petersburgo | ||
| 2011–12 | Beşiktaş |
91–86 | Élan Chalon |
Triumph Lyubertsy |
94–87 |  Szolnoki Olaj | ||
| 2012–13 | Krasnye Krylia |
77–76 | Karşıyaka |
Oldenburg |
84–76 | Gravelines | ||
| 2013–14 | Reggio Emilia |
79–65 | Triumph Lyubertsy |
Gaziantep |
87–75 (OT) | Szolnoki Olaj | ||
| 2014–15 | Nanterre |
64–63 | Trabzonspor |
 Energia Târgu Jiu |
83–80 | Skyliners Frankfurt | ||
Final Four MVP editar
- 2003-04:
Martin Müürsepp - 2004-05:
Kelly McCarty - 2005-06:
Rudy Fernández - 2006-07: Arriel McDonald
- 2007-08:
Giedrius Gustas - 2008-09: Keith Langford
- 2009-10: Taylor Rochestie
- 2010-11:
Goran Ikonić - 2011-12:
Pops Mensah-Bonsu - 2012-13: Chester Simmons
- 2013-14:
Andrea Cinciarini - 2014-15: Jamal Shuler
Palmarés editar
Clubs editar
| Equipo | Título | Ano |
|---|---|---|
 UNICS Kazan
|
1 | 2003-04 |
| Dynamo San Petersburgo
|
1 | 2004-05 |
 DKV Joventut
|
1 | 2005-06 |
| Akasvayu Girona
|
1 | 2006-07 |
 Barons LMT Riga
|
1 | 2007-08 |
 Virtus Bologna
|
1 | 2008-09 |
 BG Göttingen
|
1 | 2009-10 |
 KK Krka
|
1 | 2010-11 |
 Beşiktaş
|
1 | 2011-12 |
| Krasnye Krylia Samara
|
1 | 2012-13 |
| Reggio Emilia
|
1 | 2013-14 |
 Nanterre
|
1 | 2014-15 |
Adestradores editar
| Adestrador | Títulos | Anos |
|---|---|---|
| Stanislav Eremin
|
1 | 2003-04 |
 David Blatt
|
1 | 2004-05 |
| Aíto García Reneses
|
1 | 2005-06 |
 Svetislav Pešić
|
1 | 2006-07 |
| Karlis Muiznieks
|
1 | 2007-08 |
| Matteo Boniciolli
|
1 | 2008-09 |
| John Patrick
|
1 | 2009-10 |
| Aleksandar Džikić
|
1 | 2010-11 |
| Ergin Ataman
|
1 | 2011-12 |
| Sergei Bazarevich
|
1 | 2012-13 |
| Massimiliano Menetti
|
1 | 2013-14 |
| Pascal Donnadieu
|
1 | 2014-15 |
Véxase tamén editar
Notas editar
Ligazóns editar
- FIBA (Web Oficial) Arquivado 04 de novembro de 1996 en Wayback Machine.
- FIBA Europa (Web Oficial)