Estevo II de Blois

militar francés

Estevo II de Blois, ou polo seu nome completo, Estevo II Henrique, nado c. 1048 e finado o 19 de maio de 1102, foi conde de Blois e Chartres.

Estevo II de Blois
StepanBlois 1089.jpg
Nacemento1045
Falecemento19 de maio de 1102
Lugar de falecementoRamla
Causamorto en combate
SoterradoRamla
NacionalidadeCondado de Blois
Ocupaciónmilitar
PaiTeobaldo III de Blois
NaiGersende de Maine
CónxuxeAdela da Normandia
FillosWilliam, Count of Sully, Teobaldo II de Champaña, Estevo I de Inglaterra, Mathilde of Blois, Adela de Blois, Henrique de Blois, Leonor de Blois, Agnès de Blois, Emma de Blois, Humbert de Blois, Comte de Virtus, Odo de Blois, Philip of Champagne e Alice de Blois
IrmánsHugo V, Odo III, Count of Champagne, Hugues de Champagne e Fulco I, Margrave of Milan
Na rede
WikiTree: Blois-12
editar datos en Wikidata ]

TraxectoriaEditar

Orixes familiaresEditar

Era fillo de Teobaldo III de Blois, tamén conde de Blois.

Matrimonio e descendenciaEditar

Casou con Adela de Normandía, unha das fillas de Guillerme I de Inglaterra, ao redor de 1080 en Chartres.

  1. Guillerme de Sully (m. 1150), casado con Inés de Sully.
  2. Teobaldo II de Champaña.
  3. Otón, que morreu novo.
  4. Estevo de Inglaterra, rei de Inglaterra.
  5. Lucía-Mahaut.
  6. Inés.
  7. Leonor de Blois, casada con Raúl I de Vermandois.
  8. Alix.
  9. Lithuise de Blois.
  10. Henrique de Blois, bispo de Winchester.
  11. Humberto, que morreu novo.

Primeira CruzadaEditar

Estevo II foi un dos líderes da Primeira Cruzada e é coñecido por ter escritas cartas de carácter moi entusiasta á súa muller Adela, nas que se refería ao progreso da cruzada. Foi un dos comandantes da vangarda cruzada durante a batalla de Dorilea o 1 de xullo de 1097[1]. Regresou a casa en 1098, durante o longo cerco de Antioquía e sen ter cumprido o seu voto para chegar a Xerusalén. Foi presionado por Adela para realizar unha segunda peregrinación, para o que se incorporou á Cruzada do 1101, de entidade menor que a anterior, xunto con outros que tamén volveran a casa antes do final da primeira. En 1102, Estevo morreu en combate durante a batalla de Ramla, aos cincuenta e sete anos.

NotasEditar

Véxase taménEditar

BibliografíaEditar