Estefanía de Borgoña
Estefanía de Borgoña, nada contra o ano 1040 e finada despois de 1088, foi unha nobre borgoñoa de filiación non documentada.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 1035  valor descoñecido |
| Morte | Despois de 19 de outubro de 1088 (988/989 anos) valor descoñecido |
| Actividade | |
| Ocupación | aristócrata |
| Outro | |
| Título | Conde de Borgoña |
| Cónxuxe | Guillerme I de Borgoña |
| Fillos | Xisela de Borgoña, Ermentrud of Burgundy, Hugues III de Bourgogne, Ottaviano di Savona, Reinaldo II, Conde da Borgonha, Sibila de Borgoña, Estevo I de Borgoña, Calisto II, Raimundo de Borgoña, Clemencia de Borgoña, Bertha de León |
| Pais | Bernardo II de Bigorre e Clemence |
 | |
Traxectoria
editarFoi condesa consorte de Borgoña polo seu matrimonio co conde Guillerme I.
Até o presente ningún documento menciona os pais de Estefanía de Borgoña, ou lle asignan unha orixe familiar. Desde o século XVIII os historiadores e xenealoxistas intentaron crear hipóteses ao respecto[1].
Estefanía de Borgoña casou entre os anos 1049 e 1057 co conde Guillerme I de Borgoña. O matrimonio tivo os seguintes fillos:
- Rexinaldo II, sucesor de Guillerme, que morreu na Primeira Cruzada.
- Estevo I, sucesor de Rexinaldo II; faleceu na Cruzada de 1101.
- Raimundo, que casou en 1090 con Urraca de León e foi conde consorte de Galicia.
- Guido de Vienne, que foi elixido papa en 1119, cando era abade de Cluny, e que reinou co nome de Calisto II.
- Sibila, casada en 1080 con Eudes I de Borgoña.
- Xisela, casada en 1090 con Humberto II de Savoia e despois con Raniero I de Montferrato.
- Adelaida.
- Eudes.
- Hugo III, arcebispo de Besançon.
- Clemencia, que casou con Roberto II, conde de Flandres e foi rexente do condado durante a súa ausencia.
- Estefanía.
- Ermentruda, casada en 1065 con Thierry I de Montbéliard.
Aínda que a súa filiación non está confirmada na documentación medieval, tamén puideron ser os pais de:
Notas
editar- ↑ Segundo as sucesivas hipóteses barcelonesas de Pedro Anselme (en "Histoire de la Maison Royale de France et des Grands officiers de la Couronne", Tomo VIII, p. 411, París, ano 1723), de Mauricio Chaume (en "Annales de Bourgogne", vol. IX: "En marge des croisades bourguignonnes d'Espagne", ano 1937) e de A. Beau (en "À propos de l’origine familiale d’Etiennette, comtesse de Bourgogne", pp. 429-439, Ed. Academia de Ciencias, Letras e Belas Artes de Besançon e do Franco-Condado, Tomo CLXXXVIII, ano 1988), tamén está a hipótese Lorena de Szabolcs de Vajay (en "Annales Bourguignones", baixo o título de "Etiennette dite de Vienne, comtesse de Bourgogne", ano 1960) e, por último, a máis moderna, a de Christian Settipani (op. cit., pp. 147 - 149, ano 2004).
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Patxot e Ferrer, Fernando; en "Los héroes y las grandezas de la tierra: anales del mundo, formación, revoluciones y guerra de todos los imperios, desde la creación hasta nuestros días" (Tomo VI, Ed. Imprenta de Cervantes, Barcelona, amno 1856).
- Vajay, Szabolcs de, "Parlons encore d'Étiennette", en: Christian Settipani e Katherine S.B. Keats-Rohan, dir. (2000): Onomastique et Parenté dans l'Occident médiéval. Oxford: Linacre College, Unit for Prosopographical Research. Prosopographica et Genealogica. ISBN 1-9009-3401-9.
- Settipani, Christian (2004): "La Noblesse du Midi Carolingien. Études sur quelques grandes familles d'Aquitaine et du Languedoc, du IXe au XIe siècles. Toulousain, Périgord, Limousin, Poitou, Auvergne", en Oxford: Linacre College, Unit for Prosopographical Research. Prosopographica et Genealogica. ISBN 1-9009-3404-3.
- Guillerme I de Borgoña en MedLads. (en inglés). Consultada o 10 de agosto de 2014.