Zona glomerulosa

capa máis superficial do córtex adrenal

A zona glomerulosa ou glomerular da glándula adrenal é a capa máis superficial do córtex adrenal, está situada xusto debaixo da cápsula renal. As súas células son ovoides e están dispostas en grupos ou arcos (glomus en latín significa 'bóla'). Tínguense moi ben porque os seus núcleos se concentran densamente. Producen a hormona aldosterona.

Zona glomerulosa
Capas do córtex adrenal
Latín Zona glomerulosa
Gray's pág.1278
Dorlands/Elsevier 12869730
Tinguidura de hematoxilina-eosina do córtex adrenal. A zona glomerulosa é a capa máis externa, debaixo da cápsula renal (preto do punteiro).

En resposta ao aumento dos niveis de potasio, a presenza de renina ou a diminución do fluxo sanguíneo nos riles, as células da zona glomerulosa producen e segregan o mineralocorticoide aldosterona ao sangue como parte do sistema renina-anxiotensina.[1] Aínda que unha produción sostida de aldosterona require unha entrada persistente de calcio a través de canles de Ca2+ activadas por voltaxe baixa, as células da zona glomerulosa illadas considérase que non son excitables, e teñen voltaxes de membrana rexistrados que están demasiado hiperpolarizados como para permitir a entrada polas canles de Ca2+.[2] Con todo, nos ratos as células da zona glomerulosa en preparacións de cortes adrenais xeran espontaneamente oscilacións no potencial de membrana de baixa periodicidade; esta excitabilidade eléctrica innata das células da zona glomerulosa proporciona unha plataforma para a produción dun sinal reiterado das canles de Ca2+ que pode ser controlado pola anxiotensina II e o potasio extracelular, os dous maiores reguladores da produción de aldosterona.[2]

A aldosterona regula a concentración no corpo de electrólitos, principalmente de sodio e potasio, ao actuar sobre o túbulo contornado distal dos nefróns dos riles para:

  • incrementar a reabsorción de sodio,
  • aumentar a excreción de potasio, e
  • aumentar a reabsorción de auga por medio de osmose.[1]

O encima aldosterona sintase (tamén chamada CYP11B2) actúa neste lugar.[3][4] A expresión de proteínas específicas de neuronas nas células da zona glomerulosa dos tecidos adrenocorticais humanos foi predita e atopada por varios autores[5][6][7] e suxeriuse que a expresión de proteínas como a molécula de adhesión celular neural (NCAM) nas células da zona glomerulosa reflicte o carácter rexenerativo destas células, as cales perderían a inmunorreactividade NCAM despois de moverse á zona fasciculada.[5][8] Porén, xunto con outros datos sobre propiedades neuroendócrinas das células da zona glomerulosas, a expresión de NCAM pode reflectir unha diferenciación neuroendócrina destas células.[5] Detectáronse canles de calcio dependentes de voltaxe na zona glomerulosa do córtex adrenal humano, o que indica que os bloqueadores de canle de calcio poden influenciar directamente a biosíntese adrenocortical de aldosterona in vivo.[9]

Notas editar

  1. 1,0 1,1 Marieb Human Anatomy & Physiology 9th edition, chapter:16, page:629, question number:14
  2. 2,0 2,1 Hu, Changlong; Rusin, Craig G.; Tan, Zhiyong; Guagliardo, Nick A.; Barrett, Paula Q. (2012). "Zona glomerulosa cells of the mouse adrenal cortex are intrinsic electrical oscillators". Journal of Clinical Investigation 122 (6): 2046–53. PMID 22546854. doi:10.1172/JCI61996. 
  3. Curnow, K. M.; Tusie-Luna, M.-T.; Pascoe, L.; Natarajan, R.; Gu, J.-L.; Nadler, J. L.; White, P. C. (1991). "The Product of the CYP11B2 Gene is Required for Aldosterone Biosynthesis in the Human Adrenal Cortex". Molecular Endocrinology 5 (10): 1513–22. PMID 1775135. doi:10.1210/mend-5-10-1513. 
  4. Zhou, M.Y.; Gomez-Sanchez, C.E. (1993). "Cloning and Expression of a Rat Cytochrome P-450 11β-Hydroxylase/Aldosterone Synthase (CYP11B2) cDNA Variant". Biochemical and Biophysical Research Communications 194 (1): 112–7. PMID 8333830. doi:10.1006/bbrc.1993.1792. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Ehrhart-Bornstein, M.; Hilbers, U. (1998). "Neuroendocrine Properties of Adrenocortical Cells". Hormone and Metabolic Research 30: 436–439. PMID 9694576. doi:10.1055/s-2007-978911. 
  6. Lefebvre, H.; Cartier, D; Duparc, C; Lihrmann, I; Contesse, V; Delarue, C; Godin, M; Fischmeister, R; Vaudry, H; Kuhn, JM (2002). "Characterization of Serotonin4 Receptors in Adrenocortical Aldosterone-Producing Adenomas: In Vivo and in Vitro Studies". Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism 87 (3): 1211–6. PMID 11889190. doi:10.1210/jc.87.3.1211. 
  7. Ye, P.; Mariniello, B.; Mantero, F.; Shibata, H.; Rainey, W. E (2007). "G-protein-coupled receptors in aldosterone-producing adenomas: A potential cause of hyperaldosteronism". Journal of Endocrinology 195 (1): 39–48. PMID 17911395. doi:10.1677/JOE-07-0037. 
  8. Haidan, A.; Bornstein, SR; Glasow, A; Uhlmann, K; Lübke, C; Ehrhart-Bornstein, M (1998). "Basal Steroidogenic Activity of Adrenocortical Cells is Increased 10-Fold by Coculture with Chromaffin Cells". Endocrinology 139 (2): 772–80. PMID 9449652. doi:10.1210/en.139.2.772. 
  9. Saulo J.A. Felizola, Takashi Maekawa, Yasuhiro Nakamura, Fumitoshi Satoh, Yoshikiyo Ono, Kumi Kikuchi, Shizuka Aritomi, Keiichi Ikeda, Michihiro Yoshimura, Katsuyoshi Tojo, Hironobu Sasano. (2014). "Voltage-gated calcium channels in the human adrenal and primary aldosteronism.". J Steroid Biochem Mol Biol. 144 (part B): 410–416. PMID 25151951. doi:10.1016/j.jsbmb.2014.08.012. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar