Yehudi Menuhin
Yehudi Menuhin, Barón Menuhin de Stoke d'Abernon, nado en Nova York o 22 de abril de 1916 e finado en Berlín o 12 de marzo de 1999, foi un violinista e director de orquestra norteamericano que pasou a maior parte da súa carreira no Reino Unido. Nacionalizouse suízo en 1970 e británico en 1985. Está considerado un dos maiores virtuosos do violín do século XX.
 (1943)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de abril de 1916 Nova York, Estados Unidos de América |
| Morte | 12 de marzo de 1999 (82 anos) Berlín, Alemaña |
| Causa da morte | Bronquite |
| Membro da Cámara dos Lords | |
| 19 de xullo de 1993 – 12 de marzo de 1999 (finado no cargo) | |
| Datos persoais | |
| Residencia | París (1927–) |
| País de nacionalidade | Reino Unido (1985–) Suíza (1970–) Estados Unidos de América |
| Educación | San Francisco Conservatory of Music (en)  |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Londres |
| Ocupación | director de orquestra , músico de jazz , autobiógrafo , político , violinista |
| Período de actividade | 1925 - 1999 |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Música clásica |
| Profesores | Louis Persinger (pt) e George Enescu |
| Alumnos | Alexandre Dubach (en) |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Instrumento | Violín |
| Selo discográfico | EMI Classics |
| Outro | |
| Título | Barón |
| Cónxuxe | Diana Gould (pt) (1947, 1947–1999) Nola Ruby Nicholas (en) (1938–) |
| Fillos | Zamira Menuhin (en) (  ) Nola Ruby Nicholas (en) Gerard Menuhin (pt) ( ) Diana Gould (pt) Krov Nicholas Menuhin (en) ( ) Nola Ruby Nicholas (en) Jeremy Menuhin (en) ( ) Diana Gould (pt) |
| Pais | Moshe Menuhin (en) e Marutha Sher (en) |
Premios
| |
Sinatura  | |
| Páxina web | menuhin.org |
                | |
Traxectoria editar
Yehudi Menuhin naceu en Nova York nunha familia xudía lituana. Polo seu pai Moshe, antigo estudante rabínico e antisionista,[1] descendía dunha distinguida dinastía rabínica. A finais de 1919, Moshe e a súa esposa Marutha (de solteira Sher) convertéronse en cizadáns estadounidenses e cambiaron o seu apelido de Mnuchin a Menuhin.[2] As irmás de Menuhin foron a pianista e activista polos dereitos humanos Hephzibah, e a pianista, pintora e poeta Yaltah.
Menuhin comezou a tocar o violín en 1921, tendo como profesor a Sigmund Anker. En 1924, aos sete anos de idade, fixo a súa primeira presentación en público, acompañando o seu entón profesor Louis Persinger. Aínda acompañando a Persinger, presentouse dous anos despois coa Orquestra de San Francisco, na súa primeira execución dun concerto. O ano seguinte pasou a ter clases con George Enescu, sendo tamén ese mesmo ano a súa primeira presentación no Carnegie Hall de Nova York.
En 1935 fixo presentacións en diversos continentes, pasando por Australia, Nova Zelandia, Suráfrica e vairos países europeos. Casou en 1938 con Nola Nicholas.
Durante a segunda guerra mundial executou pezas en varias ocasións para tropas e soldados aliados envolvidos no conflito. En 1945, último ano da guerra, tocou para os sobreviventes dos campos de concentración e tamén na asemblea inaugural das Nacións Unidas, en San Francisco. En 1951, fixo a súa primeira viaxe de presentación ao Xapón. Catro anos máis tarde, en 1955, deixou os Estados Unidos para fixar a súa residencia na Europa.
A partir da década de 1960 pasou a involucrarse máis intensamente con festivais, orquestras e as súas organización. De 1959 a 1968, por exemplo, foi director artístico do festival de Bath, fundando nese período a Bath Festival Orchestra. Fundou tamén a Yehudi Menuhin School en Londres, posteriormente trasladada a Surrey. Asumiu en 1969 a dirección artística do festival de Windsor, en compañía de Ian Hunter. En 1975, dirixiu por primeira vez a Royal Philharmonic Orchestra.
Foi tamén entre as décadas de 1960 e 1970 cando fixo algunhas das súas máis famosas interpretacións con músicos doutros xéneros musicais, principalmente o indio Ravi Shankar e o violinista francés de jazz Stéphane Grappelli.
En 1979 visitou a China, sendo o primeiro músico occidental que se converteu en profesor honorario do conservatorio de Pequín.
En 1980 apareceu nun en evento deportivo, presentándose nas Olimpíadas de Inverno en Lake Placid, nos Estados Unidos. En 1983, dirixiu un concerto en Varsovia en homenaxe ao papa. Adquiriu a cidadanía británica en 1985, converténdose en Sir Yehudi.
Pouco tempo despois, en 1987, a raíña de Inglaterra fíxoo membro da Orde do Mérito do Reino Unido. En 1993 nomeárono barón, recibindo o seu asento na Cámara dos Lords.
Participou por primeira vez no Foro Económico Mundial en Davos en 1989, evento ao cal volveu tamén en edicións posteriores.
Volveu a Suráfrica soamente en 1995, co fin do réxime do apartheid e a toma de posesión do presidente Nelson Mandela. A última vez que tocara naquel país fora en 1956, no festival de Johannesburg. Con ocasión do seu retorno, conduciu o Messiah, de Handel, coa participación dunha coral local composta por cantantes negros. Ao fin desa actuación, os integrantes do coro interpretaron músicas tradicionais surafricanas.[3]
O ano seguinte, 1996, cumpriu oitenta anos de vida e dirixiu máis de 110 concertos. Fixo tamén ese mesmo ano a súa última presentación como solista no 40.º festival de Gstaad. Dirixiu o concerto para a paz en Saraxevo, co apoio da UNESCO.
O 15 de maio de 1998 Menuhin recibiu de Portugal a Grã-Cruz da Orde Militar de Sant'Iago da Espada.[4]
Yehudi Menuhin morreu o 12 de marzo de 1999, en Berlín, cando estaba na cidade presentándose coa Sinfónica de Varsovia. O ano anterior falecera a súa nai con cen anos de idade.
Notas editar
- ↑ Jacqueline Kent, An Exacting Heart: The Story of Hephzibah Menuhin, pp. 11, 158, 190
- ↑ Jacqueline Kent, An Exacting Heart: The Story of Hephzibah Menuhin, p. 18
- ↑ Music's ambassador to the world
- ↑ "Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas". Resultado da busca de "Yehudi Menuhin". Consultado o 2017-03-20.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Yehudi Menuhin  |
| A Galipedia ten un portal sobre: Música clásica |
Bibliografía editar
- Rolfe, Lionel Menuhin (2014). The Menuhins: A Family Odyssey. Os Ánxeles: Createspace. ISBN 978-1-4414-9399-6.
- Menuhin, Diana (1984). Fiddler's Moll. Life With Yehudi. Nova York: St Martin's Press. ISBN 0-312-28819-0.
- Menuhin, Yehudi (1977). Unfinished Journey. New York: Knopf. ISBN 0-394-41051-3.
- Menuhin, Yehudi (1997). Unfinished Journey: Twenty Years Later. New York: Fromm Intl. ISBN 0-88064-179-7.
- L. Subramaniam, Y. Menuhin; Directed by Jean Henri Meunier (1999). Violin From the Heart (DVD).
- Bailey, Philip (2008). Yehudiana – Reliving the Menuhin Odyssey|Book One. Australia: Fountaindale Press. ISBN 978-0-9804499-0-7.
- Bailey, Philip (2010). Yehudiana – Reliving the Menuhin Odyssey Book Two. Australia: Fountaindale Press. ISBN 978-0-9804499-1-4.
- Burton, Humphrey (2000). Yehudi Menuhin: a life. Northeastern. ISBN 978-1-55553-465-3.