Tomás de Lemos
Tomás de Lemos, nado en Ribadavia o 24 de decembro de 1559[1][2][3][4][5] e finado en Roma o 23 de agosto de 1629, foi un importante frade dominico e teólogo galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 24 de decembro de 1559 Ribadavia |
| Morte | 23 de agosto de 1629 (69 anos) Roma |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | teólogo |
| Lingua | Lingua castelá e lingua latina |
| Orde relixiosa | Orde dos Predicadores |
 | |
Traxectoria editar
De neno comezou a estudar no convento de San Domingos de Ribadavia, e entrou na orde dominicana. En 1590 acabou os estudos de teoloxía e foi nomeado supervisor de estudos do convento de San Paulo, en Valladolid, tamén pertencente á mesma orde. En 1594 consegue a cátedra de teoloxía na Universidade de Valladolid.
Nesa época prodúcese fortes debates e controversias teolóxicas que opoñen a xesuítas e a dominicos, e que se centraban no papel xogado pola graza divina. En 1588 o xesuíta Luis de Molina publicara en Lisboa a súa obra máis importante, a Concordia liberi arbitrii cum gratiae donis, onde defendía o libre albidro e combatía o determinismo. Os dominicos, de pensamento máis conservador, defendían o criterio de autoridade de Agostiño de Hipona e de Tomé de Aquino, e a importancia da graza divina. A controversia afectou diversas universidades da Coroa de Castela, Aragón e Portugal. En 1594 o papa Clemente VIII tenta impoñer o silencio no debate, pero este prosegue, e o pontífice convoca en 1600 distintos frades e teólogos a debateren.
Tomás de Lemos, que xa participara nalgunhas das controversias iniciais en representación da súa provincia dominica, é enviado polo xeneral da súa orde a Roma, para que axude o frade Diego Álvarez a defender postura dos dominicos fronte ao dos xesuítas. Os debates en Roma, denominados Congregatio de auxiliis prolónganse ata 1606, xa no papado de Paulo V sen que se chegue a unha conclusión clara.[6]
Coa disolución da Congregación, o papa e o rei Filipe II lle ofrecen un bispado, pero el decide quedar no convento romano de Santa Maria sopra Minerva, dedicado aos labores literarios. Entre o 16 de febreiro e o 23 de febreiro de 1616 intervén por orde do papa no xuízo contra Galileo Galilei.[7]
En 1626 quedou completamente cego e faleceu tres anos despois.
Obra editar
A pesar de consagrar a maior parte da súa vida á escritura, durante a súa vida non publicou nada. A súa obra máis importante, a Panoplia gratia seu de rationalis creaturae foi publicada en Liexa en 1676, case cincuenta anos despois do seu falecemento. Tamén están recollidos os seus discursos nas actas da Congregatio de auxiliis, que foron publicadas en Louvain en 1702.
Galería de imaxes editar
-
Casa natal na Praza Maior de Ribadavia. -
Acta omnia Congregationum ac disputationum, 1702.
Notas editar
- ↑ Meruéndano Arias 1906, p. 15.
- ↑ Couceiro Freijomil 1952, p. 279.
- ↑ "Lemos, Tomé de". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
24/12/1559 Nacemento, Lugar: Ribadavia
- ↑ "Lemos, Tomé de". Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 225.
- ↑ "Lemos, Tomás de". Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
Relixioso dominicano nado en Ribadavia (Ourense) o 24 de decembro de 1559
- ↑ "Lemos, Tomás de" Enciclopedia Treccani. Istituto della Enciclopedia Italiana fondata da Giovanni Treccani (en italiano)
- ↑ Romar, Raul (3/2/2009). "Tomás de Lemos, el inquisidor gallego que acusó a Galileo" Arquivado 05/02/2009, en Wayback Machine. La Voz de Galicia (en castelán).
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Tomás de Lemos  |
Bibliografía editar
- "Lemos, Tomé de". Diccionario enciclopédico galego universal 37. La Voz de Galicia. 2003-2004. p. 90. ISBN 84-7680-429-6.
- Carlos. "Lemos, Tomás de (1560-1629)". Enciclopedia Universal Micronet (en castelán).
- Couceiro Freijomil, Antonio (1952). Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán) II. Bibliófilos Gallegos. pp. 279–282.
- Meruéndano Arias, Leopoldo (1906). Apuntes históricos sobre la vida, trabajos y escritos del insigne teólogo Fr. Tomás de Lemos de la Orden de Predicadores…. Orense: Imprenta de A. Otero.
- Pardiñas y Villalobos, José (1887). Breve compendio de los varones ilustres de Galicia. Biblioteca Gallega. La Coruña: Martínez Salazar. pp. 104–106.
- Paz Novoa, Juan M. (18/6/1880). "Fray Tomás de Lemos (1545-1629)". La Ilustración Gallega y Asturiana (en castelán): 212–213.
- Vilanova, Alberto (1946). "Fray Tomás de Lemos en el proceso teológico de Galileo". Boletín del Museo Arqueológico Provincial de Ourense (Separata do tomo II) (en castelán).
Ligazóns externas editar
- Herbermann, Charles, ed. (1913). "Thomas de Lemos". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company (en inglés).
- Lorenzo Amil, Francisco (20/1/2022). El ourensano del caso Galileo La Región (en castelán).