Thomas Hunt Morgan
Thomas Hunt Morgan, nado en Lexington (Kentucky) o 25 de setembro de 1866 e finado en Pasadena (California) o 4 de decembro de 1945, foi un xenetista estadounidense. Estudou a historia natural, zooloxía e macromutación na mosca da froita Drosophila melanogaster.
As súas contribucións científicas máis importantes foron no eido da Xenética. Foi galardoado co Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1933 pola demostración de que os cromosomas son portadores dos xenes, o que se coñece como a teoría cromosómica de Sutton e Bovery ou teoría cromosómica da herdanza. Grazas ao seu traballo, Drosophila melanogaster converteuse nun dos principais organismos modelo na Xenética.
Traxectoria editar
Morgan naceu en Lexington, Kentucky, fillo de Charlton Hunt Morgan e Ellen Key Howard, e sobriño do xeneral confederado John Hunt Morgan.
Morgan graduouse na Universidade de Kentucky en 1886. Recibiu o doutoramento da Universidade Johns Hopkins en 1890. Seguindo os pasos de William E. Castle, comezou a traballar no desenvolvemento embrionario da Drosophila melanogaster (a mosca da froita) na Universidade de Columbia, onde se interesou polo problema da hereditariedade. As teorías de Gregor Mendel acababan de ser redescubertas en 1900 e Morgan estaba interesado en estudar a súa aplicación nos animais.
En 1910, descubriu un mutante de ollos brancos entre individuos de ollos vermellos. A proxenie do cruzamento dun macho de ollos brancos cunha femia de ollos vermellos presentou ollos vermellos, o que indicaba que o carácter "ollos brancos" era recesivo. Morgan denominou white o xene correspondente, iniciando así a tradición de nomear os xenes segundo o fenotipo causado polos seus alelos mutantes. Ao cruzar estas moscas entre si, Morgan decatouse de que só os machos mostraban o carácter "ollos brancos". Dos seus experimentos, concluíu que (1) algúns caracteres herdábanse ligados ao sexo,(2) que o xene responsable do carácter residía no cromosoma X, e que (3) probablemente outros xenes tamén residían en cromosomas específicos. El e os seus estudantes contaron as características de miles de moscas e estudaron a súa herdanza. Empregando a recombinación dos cromosomas, Morgan e Alfred Sturtevant prepararon un mapa coa localización dos xenes no cromosoma. Morgan e os seus estudantes tamén escribiron o libro Mechanisms of Mendelian Heredity. Morgan trasladouse ao Instituto Tecnolóxico de California (CalTech) en 1928, e morreu en Pasadena en 1945.
Obra editar
En Mechanisms of Mendelian Heredity, Morgan opúxose radicalmente á herdanza citoplasmática, establecendo a recombinación xenética como mecanismo evolutivo fundamental.
Legado editar
O legado de Morgan para a xenética é moi importante. Algúns dos estudantes de Morgan en Columbia e o CalTech gañaron os seus propios Premios Nobel, como George Wells Beadle, Edward B. Lewis e Hermann Joseph Muller. Na honra de Morgan, a Genetics Society of America concede anualmente a Medalla "Thomas Hunt Morgan" para premiar as contribucións significativas da ciencia na xenética. Eric Kandel, galardoado co Premio Nobel, escribiu sobre Morgan: "Así como as ideas de Darwin sobre a evolución das especies lle deron coherencia á bioloxía do século XIX como ciencia descritiva, as descubertas de Morgan sobre os xenes e a súa localización nos cromosomas axudaron a converter a bioloxía nunha ciencia experimental." A unidade de frecuencia de recombinación usada en cartografía xenética, denomínase centiMorgan na súa honra.
No laboratorio de Morgan da Universidade de Columbia realizou unha longa e frutífera estancia José Fernández Nonídez, un dos pioneiros españois da xenética, quen difundiu a teoría cromosómica da herdanza en España.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Thomas Hunt Morgan |