The Jam foi unha banda inglesa de punk rock/mod revival formada en Woking, Surrey e activa durante finais dos anos 70 e principios dos anos 80. Se ben comparte o seu punto de vista de "mozos irados" e tempos rápidos dos seus contemporáneos do punk rock, The Jam vestían traxes deseñados coidadosamente en vez de roupa estragada, e incorporaron un feixe de influencias do rock mainstream dos 60 en vez de rexeitalas, colocando á banda na vangarda do moemento mod revival.

The Jam
The Jam en concerto en 1982.
OrixeWoking, Surrey, Inglaterra Inglaterra
Período1972 – 1982
Xénero(s)mod revival, punk rock, New Wave
Selo(s) discográfico(s)Polydor Records
MembrosPaul Weller
Bruce Foxton
Rick Buckler
Steve Brookes
Na rede
http://www.thejam.org
Facebook: thejamfans Spotify: 2P560DaOMNDUACoH8ZhOCR iTunes: 92673 Last fm: The+Jam Musicbrainz: 23228f18-01d5-493e-94ce-cfcde82a8db2 Songkick: 44460 Discogs: 10384 Allmusic: mn0000084053 Deezer: 3944 Genius: The-jam Editar o valor em Wikidata

A banda tivo 18 sinxelos top 40 consecutivos no Reino Unido, dende a súa estrea en 1977 ata a súa desaparición en decembro de 1982, incluídos catro números 1. En 2007, "That's Entertainment" e "Just Who Is the 5 O'Clock Hero?" seguáin sendo os seinxelos máis vendidos de todos os tempos no Reino Unido. The Jam editou un álbum ao vivo e seis de estudio, o último dos cales, The Gift, foi número 1 nas listas británicas. Cando a banda se separou, os seus priemiros 15 sinxelos foron re-editados e todos eles entraron no top 100.

A banda baseouse nunha variedade de influencias estilísticas durante o curso da súa carreira, incluíndo a música beat dos 60, o soul, o rhythm and blues e o rock psicodélico, ademais do punk rock e o new wave dos 70. O trío foi coñecido polas súas melódicas cancións pop, o seu sabor claramente inglés e a súa imaxe mod. A banda lanzou a carreira de Paul Weller, que formaría The Style Council e posteriormente tería unha exitosa carreira en solitario. Weller compuxo e cantou a meirande parte das composicións orixinais de The Jam, ademais de tocar a guitarra principal, usando unha Rickenbacker. Bruce Foxton se encargaba dos coros e das liñas de baixo, que foron a orixe de moitos dos temas do grupo, incluídos os éxitos "Down in the Tube Station at Midnight", "The Eton Rifles", "Going Underground" e "Town Called Malice".

Discografía editar