O tarentino[2] é unha lingua falada na cidade de Tarento, sendo un dialecto da lingua napolitana. Na parte norte da provincia homónima está presente nas súas variantes massafrese, crispianese, etc. Posúe a particularidade de ser unha lingua comunal, ou ben, a súa variante máis xenuina fálase dentro dos confíns da cidade, principalmente no centro histórico. Poén, tamén aquí, presenta distintas diferenciacións comunicativas por mor dos cambios xeracionais. De feito, aínda que Tarento limita con outras provincias de Puglia, na fala tarentina non se atopan similitudes co salentino ou o barés no acento, nin na pronunciación, nin nos artigos destes últimos.

Tarentino
Tarandíne
Falado en: Italia
Rexións: Puglia
Total de falantes: 300 000
Familia: Indoeuropeo
 Itálico
  Románica
   Italo-dálmata
    Napolitano
     Tarentino
Regulado por: Non está regulado
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: ---
Mapa
Status

O tarentino está clasificado como "en estado seguro" polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[1]
Publicidade dialectal en Tarento.

Notas editar

  1. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
  2. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para tarentino.

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Bibliografía editar

  • Domenico Ludovico De Vincentiis - Vocabolario del dialetto tarantino in corrispondenza della lingua italiana - Arnaldo Forni Editore - Taranto, 1872.
  • Rosa Anna Greco - Ricerca sul verbo nel dialetto tarentino (dalla rivista Studi Linguistici Salentini volume VI) - Congedo Editore - Galatina, 1973
  • Paolo De Stefano - Saggi e ritratti di cultura ionica - Scorpione Editrice - Taranto, 1985
  • Giancinto Peluso - Ajère e ôsce. Alle radici del dialetto tarantino - Edizioni Bnd - Bari, 1985
  • Nicola Gigante - Dizionario critico etimologico del dialetto tarantino - Piero Lacaita Editore - Manduria, 1986